ΧΩΡΙΣ ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ...(YOU NEVER SAID GOODBYE)

Χωρίς ανάσα....

Είχε περάσει ώρα αρκετή αφότου ο Πέτρος και ο Μιχαηλίδης είχαν μιλήσει και η Αννα, ξεκουραζόταν αφηρημένη απολαμβάνοντας το σούρουπο αρκετά προβληματισμένη, όταν για άλλη μια φορά οι σκέψεις της διακόπηκαν από το τηλέφωνο, κάνοντάς την να πεταχτεί πάνω σαν ελατήριο. Ελα Χριστέ! Πλάκα θα είχε να'ναι πάλι ο Μιχαηλίδης! Σκέφτηκε αλαφιασμένη, ελπίζοντας ενδόμυχα πως θα ήταν αυτός μήπως και μάθει καμιά παραπάνω πληροφορία. Ωστόσο η φωνή της κολλητής της στην άλλη άκρη της γραμμής, την επέστρεψε βίαια στην πραγματικότητα.

«Έλα Μαίρη, τι κάνεις;» απάντησε  απότομα λιγάκι στην φίλη της για ένα ακόμη λόγο, μήπως και ξυπνήσει τον Πέτρο που συνήθως τέτοια ώρα -δέκα και μισή το βράδυ- .  κοιμόταν μια και η υγεία του δεν ήταν ακόμη αρκετά σταθεροποιημένη.

«Εγώ καλά είμαι φιλενάδα! Εσύ τι κάνεις; Χάθηκες! Τι κάνει ο συγκάτοικός σου; Πότε επιτέλους θα τον κυκλοφορήσεις να τον χαρούμε λίγο και εμείς οι "ανύπαντρες" ε;» άκουσε μέσα από το τηλέφωνο τα πνιχτά γέλια των φιλενάδων της και με τη βία συγκρατήθηκε να μην γελάσει.

«Χμ, θα το σκεφτώ....Εξαρτάται από το τι θα κερδίσω!» άρχισε το πείραγμα και εκείνη.

«Ότι θέλεις! Από εμάς ότι θες! Αρκεί να φέρει και τους φίλους του μαζί!» φώναξαν όλες  με μια φωνή.

«Ξέρεις, ο Δημήτρης, κυκλοφόρησε σήμερα με καινούριο αμόρε και σκέφτηκα πως ο δικός σου θα ήταν ωραίος αντιπερισπασμός! Δεν θα έβλαπτε να τον φέρεις καμιά μέρα από την καφετέρια. Έτσι να δει λίγο και ο πρώην σου τι χάνει βρε πουλάκι μου!» σχολίασε η Μαίρη πικάντικα, κάνοντας αμέσως την καρδιά της να παγώσει. Ώστε έτσι ο Δημήτρης....Δεν πρόλαβε ακόμη να κρυώσει η σχέση τους και εκείνος....Μα εδώ που τα λέμε, εκείνη έκανε την πρώτη κίνηση, εκείνη του έδωσε πρώτη τα παπούτσια στο χέρι και τώρα δεν είχε κανένα δικαίωμα να νιώθει κάπως...Ναι, αλλά δεν το ήθελες! Φοβόσουν μην φύγει πρώτος! Αυτό ήταν... φοβόσουν..... φοβόσουν! μια αυθάδικη φωνούλα έλεγε συνέχεια μέσα της.

«Άννα! Μ' ακούς; Άννα!»

«Εεε, ναι σ' ακούω Μαίρη μου ....Ξέρεις, δεν είναι κατάλληλη η στιγμή τώρα να μιλήσουμε. Είμαι πολύ κουρασμένη και ετοιμάζομαι για ύπνο. Να σου πω, θα σε πάρω εγώ αύριο το πρωί, να τα πούμε, εντάξει;» παρατήρησε και αφού κανόνισαν τη συνάντηση, έκλεισε νυσταγμένα το τηλέφωνο. Θεούλη μου, και αυτή η μέρα της είχε φανεί εξοντωτική!
Και αύριο πρωί πρωί έπρεπε να πάει και τον Πέτρο στο νοσοκομείο!  Βέβαια, μάλλον που δεν θα μπορούσε να παραβρίσκεται στις εξετάσεις του, μια και μόλις είχε κανονίσει με την φιλενάδα της. Πω, πω! Το είχε ξεχάσει, μα τώρα δεν μπορούσε να κάνει πίσω! Όχι τουλάχιστον χωρίς να της δώσει πλήρη αναφορά και εξηγήσεις, κάτι για το οποίο δεν είχε καμία απολύτως όρεξη!