ΧΩΡΙΣ ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ...(YOU NEVER SAID GOODBYE)

Σαν ηφαίστειο!

Ο Πήτερ έφυγε σαν κυνηγημένος από  το γραφείο της Μάνινγκ τελευταία στιγμή, πριν γίνει ρεζίλι φιλώντας την υπάλληλό του για να διαπιστώσει μήπως ήταν μια άλλη!

Πόσο τρελό και αυτό για όνομα του Θεού! Να φιλήσει μια ανυποψίαστη γυναίκα και μετά να τρέχει να εξηγεί τα ανεξήγητα! Ιδιαίτερα στην συγκεκριμένη γυναίκα που φαινόταν από μακριά πόσο σεμνότυφη ήταν και από την οποία θα ήταν  πραγματικά τυχερός αν την γλύτωνε μ'ένα μόνο χαστούκι! σκεφτόταν τόσο εκνευρισμένος που  θα τα έβαζε με τον κάθε ένα που θα παρουσιαζόταν μπροστά του αυτή την στιγμή!

Διάολε! Ενώ προσπαθούσε να βάλει σε μια τάξη την ζωή του, να ηρεμήσει και να συνεχίσει από εκεί που την είχε αφήσει, μόνο εμπόδιο και τρικλοποδιές συναντούσε! Ενα βήμα μπροστά, δυο πίσω, αυτό συνέβαινε από τότε που είχε προσλάβει την Μάνινγκ! Και όσο καλή ήταν στην δουλειά της, άλλο τόσο τον μπέρδευε συναισθηματικά, κάνοντάς τον να νιώθει πως θα αποτρελαθεί! Πως κάπως, από κάπου θα πεταγόταν και η Αννα, όλοι μαζί να κάνουν παρέα! Αντε να συνέλθεις μετά! κλώτσησε ένα μικρό χαρτάκι που μόλις είχε πετάξει στο καλάθι των αχρήστων και βλαστήμησε ταυτόχρονα την ώρα και την στιγμή που χτύπησε το κινητό του τηλέφωνο.

"Ελα.......! Ναι! Εντάξει! Θ'αργήσω λιγάκι να πάω σπίτι! Πες στον μπαμπά πως θα του τηλεφωνήσω αύριο! Είμαι εκνευρισμένος, ναι! Πειράζω κανένα; Στο κάτω κάτω, εσύ φταις για όλα! Ναι! Εσύ που προσέλαβες εκείνη την Μάνινγκ, ναι την δακτυλογράφο, χωρίς καν να με ρωτήσεις! Όχι δεν θα σου εξηγήσω τίποτα! Καληνύχτα!" πάτησε το κουμπί του κλεισίματος και πέταξε το κινητό του πάνω στον καναπέ με την πολυτελή βελούδινη επένδυση σε μια προσπάθεια να ξεφορτωθεί ακόμα και εκείνο! Δεν άντεχε μύγα στο σπαθί του πια! Μήνες προσπάθειας να συνέλθει και είχαν εξαφανιστεί σε μερικές βδομάδες! Και όλα εξαιτίας εκείνης, να πάρει η ευχή! Γιατί δεν με ρώτησες πρώτα πριν την προσλάβεις; Γιατί; έριχνε το φταίξιμο τώρα στην αδερφή του, μα ήξερε πως εξίσου έφταιγε και εκείνος, που είδε την ομοιότητα, ένιωσε την αναστάστωση που θα του φέρει και όμως, την δέχτηκε ως δακτυλογράφο του για το βιβλίο που ετοίμαζε!

Τί το ήθελε και αυτό! Οι γιατροί του είχαν πει να προσέχει, να μην κουράζεται, να μάθει να χαλαρώνει και κυρίως, να προσπαθεί ήρεμα να θυμηθεί ότι είχε ξεχάσει! Και εκείνος, έκανε αυτό ακριβώς! Αποφάσισε ν'ασχοληθεί με ότι τον χαλάρωνε, όπως η συγκέντρωση πληροφοριών για την έκδοση ενός βιβλίου σχετικού με το επάγγελμά του. Κάτι που αγαπούσε και ήξερε πως θα τον βοηθούσε στο έπακρο να ηρεμήσει και να ξεχάσει πια εκείνους τους δύσκολους μήνες της αμνησίας του..Μα τότε βέβαια δεν ήξερε πως θα βρεθεί μπροστά του μία που θα του θύμιζε τόσο την Αννα και κατ'επέκταση όλων εκείνων που είχε περάσει!