ΧΩΡΙΣ ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ...(YOU NEVER SAID GOODBYE)

Μητέρα...

Το κεφάλαιο, αφιερωμένο στις μητέρες όλων μας, όπου και αν βρίσκονται..

Και επιτέλους το θαύμα είχε γίνει! Σε μερικές μόνο εβδομάδες, ο δρ. Ντένβερτ και η ομάδα του, δίνοντάς της την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, μετά από εξονυχιστικές εξετάσεις, μαγνητικές και αξονικές τομογραφίες και τόσα άλλα, είχε καταφέρει το αδύνατο, να ξαναδώσει ζωή στην μέχρι τότε ετοιμοθάνατη μητέρα της! Ε, λοιπόν όταν της είχε ανακοινώσει ο Γιάννης πως υπήρχε ελπίδα με αυτόν τον γιατρό, η αλήθεια είναι πως ήθελε απεγνωσμένα να τον πιστέψει, μα βαθιά μέσα της αμφέβαλλε πραγματικά. Και να τώρα, μονάχα μερικές εβδομάδες μετά, η μητέρα της έδειχνε σαφή σημάδια βελτίωσης και σε λίγο καιρό, όπως της έλεγαν, θα γινόταν και πάλι όπως πρώτα! Θεέ μου τι ευτυχία ήταν αυτή! σκεφτόταν, καθώς παρακολουθούσε την κυρα Βαγγελιώ να δέχεται τις εξετάσεις των γιατρών και σήμερα, αδιαμαρτύρητα, χαμογελώντας μάλιστα και κάνοντας χιούμορ, κάτι εκπληκτικό, σημάδι της σαφής βελτίωσής της. Αχ Γιάννη που να 'βλεπες τώρα από μια μεριά την ασθενή σου! σκέφτηκε τρισευτυχισμένη, καθώς λόγω επαγγελματικών του υποχρεώσεων, είχε αναχωρήσει λίγες μέρες μετά την άφιξή τους σ' αυτό το νοσοκομείο και έτσι δεν είχε ακόμη μάθει για την τόσο γρήγορη ανάρρωσή της. Και εκείνη ανυπομονούσε τόσο να του πει τα νέα....

«Γιάννη.....Έλα, εγώ είμαι η Άννα....» στην γραμμή ακούστηκε βαθιά σιωπή μερικά ατέλειωτα δευτερόλεπτα πριν εκείνος μιλήσει.

«Άννα.....Είναι......είναι όλα καλά;» τη ρώτησε ανήσυχος και εκείνη αποφάσισε να βάλει τέλος στην αγωνία του.

«Καλά; Όχι μόνο καλά Γιάννη μα υπέροχα! Η μητέρα μου σήμερα μου μίλησε και μου έπιασε το χέρι και όχι μόνο αυτό, μα οι γιατροί λένε πως ξέφυγε τον κίνδυνο και θα αναρρώσει πλήρως! Αχ Γιάννη είμαι κατενθουσιασμένη σου λέω!» ξεκίνησε να λέει γεμάτη χαρά όταν τον άκουσε από την άλλη άκρη της γραμμής να ζητωκραυγάζει....

«Μα, Άννα αυτά είναι καταπληκτικά νέα! Αύριο κιόλας θα προγραμματίσω πότε μπορώ να έρθω να σας δω....Ε, είναι εδώ και η Μαίρη, μήπως θες να στην δώσω;» κατέληξε τώρα διστακτικά, προβληματίζοντάς την. Ήταν εκεί η Μαίρη; Μα, στην Αθήνα πρέπει τώρα να ήταν βράδυ και εκείνη είχε πάρει τηλέφωνο στο σπίτι του Γιάννη και άρα....η Μαίρη τι δουλειά είχε εκεί; αναρωτήθηκε αρκετά προβληματισμένη.

«Εε, ναι βέβαια, δώσε μου να της μιλήσω....» αποφάσισε τελικά μην δίνοντας σημασία μια και είχε πολύ πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθεί τώρα.