VEYL "Affetme Beni!" (+18)

Bölüm 30 'Bir Kaplanın Dişlerinde Kaldı Gözyaşlarım. '

🥀

Bölüm Başlığı;

Bir kaplanın dişlerinde kaldı gözyaşlarım.

Bölüm şarkısı;

Savina&Drones - Glass Bridge

V E Y L

Bu yarayla yaşayamazdım bayım ben sizin dünyanızda.

Karşımda içkisinin son kadehindeki son yudumunu da aldığında arkasına yaslandı. Bir süre ben onun sessizliğini izleyip, nefesini dinledim, görüntüsünde dinlendirdim ömrümün yorgun yanlarını. O, düşünceleri ile bir kargaşa içinde onları dinleyip dinlemek istemediği yanlarıyla kavga edip durdu.

Bu ne kadar zamana mal olmuştu bilmiyordum ancak onu böyle oldukça sesli ifade karmaşasında izlemekten şikayetçi değildim. Kaşları çatıldığında buna sebep olan düşüncelerini zihninden almak istemek dışında onu izlemek benim için dünyada cennete açılan pencereye uzaktanda olsa bakabilme şansıydı ve ben bunu korkumdan pek çok kez tepmek zorunda kalmıştım.

Ah, çok güzel görünüyordu. Çok şey kaçırmışım.

"Evet," dedi yorgun bir sesle sonunda bu geceye bir kelime bahşedebilmişti. "Mikrofon bu gece sen de, notaları nasıl istiyorsan öyle kullan." Gözleri kapalıydı ve aşırı yorgun görünüyordu. "Ama yeter ki söyle."

Sessizliğim uzun sürdüğünde derin bir nefesi sıkıntıyla üfledi. "Zor olmamalı."

Bu kez sessizliğim onu doğrulttu. "Pekâlâ." dedi. "Zor olan ne?"

"Bazı anıları o kadar kolay anlatamazsınız ajusshi." Başını salladı.

"Ben de bunu soruyorum, seni zorlayan ne?" Kaşlarını çattı. "Küçük bir yara..." Benim içine dünyaları sığdırdığım küçük bir yara, lütfen öyle demeyin kırarsınız sizi seven yanlarımı. "... Zor olmamalı."

"Siz zorluğu yaranın küçüklüğüne mi bağlarsınız?" diye sordum. Mümkünmüş gibi daha da çatıldı kaşları. "Hatırlatmak isterim, bazı yaraların bedende izi olmaz, sadece anıdır ve bazı anılar yaradır." Omuz silktim. "Sadece bazılarının izleri olur." 

"O zaman bana o anıyı anlat."

"Bayım anlamıyorsunuz." dedim belli belirsiz başımı iki yana sallarken tırnaklarımı batırdığım parmak uçlarıma bakıyordum.

"İstiyorum." dedi. Bakışlarımı kaldırdım. Ne demek istediğini cümlesini henüz bitirmeden anlamakta acele ettiğimi fark ettim.

"Anlamak istiyorum, anlatmanı istiyorum." Doğruldu. Bakışlarını gözlerime dikti ve oradaki yansımasını fark ettiğini düşüneceğim bir hareketle toparladı kendini. Fazla mı dağınık gelmişti gözüne bu hali. Elini saçlarına daldırdı. "Anlat ki anlayayım güzelim."

"Hangisinden başlayayım?" diye sordum bir tebessüm oturdu dudaklarıma, ağırdı epey taşıyamadım fazla. "Kendi kendime sahiplendiğim şeylerden biriydi o yaranın yerindeki isim, onu da biri gelip aldı işte."