I Am A Ghost , She İs A Human/ KSJ[TAMAMLANDI]

1.4

Hyo: Sadece evim de rahat bir hafta geçirecektim. Şimdi 2 erkek var. Aman Allah'ım.

Söylenen Hyo'ya döndüm. Tam ağzımı açmıştım ki Soobin araya girdi.

Soobin: İstersen parasını vereyim. Git başka yerde kal..

Hyo: Benim kendi evimden mi çıkmamı istiyorsun? Saçmalama.

Soobin: Bedavaya değil ya. Parasıyla.

Söylediği şeye göz devirdim ve konuştum.

Jin: Evden ayrıldın sanıyordum. Hangi parayı veriyorsun?

Soobin: Evden ayrılsam bile benden para kesemezler değil mi?

Jin: Evet keserler.

Derin bir iç çektim. Burada olmamın sorumlusu kimdi? Neden yaşıyordum? Ben hayatıma son vermek isterken neden beni inatla bu saçma gezegen de bırakıyorlardı.? Bıkmıştım. Çoğu şeyden uzaklaşmıştım. Bu gereksiz gezegen de beni zorla dünyadan uzaklaştırmaya çalışan bir arkadaşım ve çok yakın olmasam da üvey kardeşimle aynı evdeyim. Bundan saçma daha ne olurdu ki? 

Evin balkonuna ilerledim. Ve dışarıda ki ferah havayı içime çektim. Sokağa bir göz gezdirdim. Karşı sokakta dimdik bu daireye bakan birisi vardı. Buraya yaklaştı. Tam dairenin karşısın da durdu. Anlaşılan beni görmüyordu.

Jin: Soobin buraya gel adama kim olduğunu sor.

Soobin ne olduğunu anlamaz gözlerle bana baktı ardından yanıma geldi.

Soobin: Neden bu daireye bakıyorsunuz? Kimsiniz?

Cx: Sadece baktım. Güzel daire imiş.

Soobin:Boşuna bakmayın satılık değil. Satılık olsa cam da ilan görürdünüz.

Adam memnuniyetsiz bir şekilde kaçamak bir bakış attı. Ardından sokaktan yürüyerek uzaklaşmaya başladı.

Jin: Acaba kimdi?

Salona girdim ardından da Min-Hyo'nn odasına ilerledim. Kapıyı çaldım ve içeriye girdim.

Jin: Hyo.

Hyo: Efendim?

Jin: Won daha önce buraya sana bakması için adam gönderdi mi?

Bir düşündü ve onaylamaz bir şekilde kafasını salladı.

Hyo: Neden sordun?

Jin: Hiç hiç birşey yok..

Hyo: Birisi mi geldi Jin?

Jin: Hayır Hyo. Sadece merak ettim. Ona göre hareket edelim.

Hyo: Tamam..

Odadan tekrar çıktım ve salona Soobin'in yanına gittim. Kanepeye yattım. Ve uyumaya çalıştım.

...

Kapkaranlıktı.. Hayır bembeyaz.. Hayır.. Renk değişiyordu.. Kırmızı? Pembe? Sarı? Mavi? Neydi bu böyle.? Gözlerim yoruluyordu.. İçin de bulunduğum bomboş odanın 4 duvarı beni içine çekiyordu.. Bir köşeye çekildim ve odanın köşesine oturup gözlerimi kapadım. İste o an kulaklarıma bir ses geldi.

Cc: Sen yaşıyorsun.. Seni dünyada bıraktık ki onu kurtar.. Onun seni kurtardığı gibi onu kurtar..

Gözlerimi hızlıca açtım. Hala aynı yerdeydim. Baş ucum da duran ayaklar ürpermeme sebep olmuştu. Ama merakım yüzüne bak diyordu.

Ff: Yemek ye. Su iç. Bir hayalet olman günlük aktivitelerine karşı değil. Seni görenlerin ya seninle geçmişten ya da gelecekten bir bağlantısı vardır. Bir tutam sarı saç ufak bir yara izi. Senin geleceğin o. Eğer kurtarırsan onu.. Bir dilek hakkın olur.. Eğer kurtaramazsan onu.. Bir avuç toz olursun..