I Am A Ghost , She İs A Human/ KSJ[TAMAMLANDI]

1.5

Hızla uyandım. Gözlerim etrafta onu arıyordu.

Hyo..

Kendi odasında uyuyordur değil mi? Hızla koltukdan kalktım ve onun odasına girdim.

Jin: Uyan uyan!

Şaşkınca gözlerini açmıştı. Yatağında doğruldu.

Hyo: Ne oldu?!

Jin: Sarı saçın var mı?

Hyo: Neden soruyorsun Jin?

Derin bir nefes aldım.

Jin: Sorumu cevaplar mısın?

Hyo elini saçının arkasına attı ve bir tutam sarı olan saçı bana gösterdi.

Hyo: Oldu mu?

Jin: Tamam.. Sağol..

Hyo: Şimdi ne olduğunu söyle.

Eğer rüyamı ona anlatırsam büyük ihtimalle korkacaktı. Ve buna izin veremezdim. Başına birşey gelecekti anlamıştım. Ama en azından bunu öğrenmese daha iyiydi.

Hyo:Söyleyecek misin?

Jin: Hayır.

Odasından çıktım ve salona Soobin'in yanına geri döndüm. Koltuğa oturdum ve düşünmeye başladım. Nasıl yapacaktım? Nasıl kurtaracaktım onu? Bir nesneye bile daha dokunamıyorken onu nasıl koruyacaktım ki?

Kafamı geri koydum ve uyumaya çalıştım.

...

Hyo: Jin.. Uyan..

Gözlerimi açtım. Birşey mi olmuştu?

Jin: Ne oldu birşey mi oldu? Birşeyin mi var? Hyo iyi misin?

Hyo: Ben iyiyim de sen değilsin galiba.

Jin: Ha ben mi? Ne oldu bana?

Hyo: Bir saattir karnın gurulduyor.

Kaşlarım yukarıya çıkmıştı.

Jin: Benim mi?

Hyo: Evet.

Elim karnıma gitmişti. Sanki sıtma tutuyordu. Sallanıyordu resmen.
(y/n: Oruç tutarken xhdbxg)

Jin: Ben.. Galiba açım.

Soobin-Hyo: Aç mı?

Koltuktan kalktım. Buzdolabına ilerledim. Ve buzdolabından bir parça ekmek aldım. Ağzıma götürdüm.

Hyo: Yok artık..

Ekmek yere düşmemişti. Basbaya çiğniyordum.

SooBin: Vay canına..

Jin: Hadi yemek yiyelim!

Sevinçle iki elimi kaldırdığım da ikisi de bana ciddiyetle bakıyordu.

Jin: Ne ya açım.

Soobin: Onu anladık da. Sen kaç yaşındasın ya kendine gel.

Jin:SooBin.. Beni kızdırma velet. Atarım seni buradan kalırsın sokaklarda..

SooBin: Şu durumda susmak zorunda olduğuma inanamıyorum.