I Am A Ghost , She İs A Human/ KSJ[TAMAMLANDI]

2.5

Bu kitabımda bir düşüş görüyorum. Ne yorumlar ne de votelar eskisi gibi değil. Böyle olunca yazasım olmuyor.

-----------------------------------------------------------

Başımın ağrısı ile sokak kaldırımından başımı kaldırıp etrafa göz gezdirmiştim. Kraliyet muhafızları etrafta geziniyordu. Ayağa kalktım ve üzerlerine doğru yürüdüm. Ama beni fark etmemişlerdi.

Vv: Heey!

Gülerek elinde bir şişe ile gezen adam bana doğru gülerek  yürüyordu. Dengesini kaybetmiş ve ayaklarını birbirine dolamıştı. Tam düşecekken kendini toparlamış ve tekrardan dengede durmuştu.

Vv: Genç adam! Ne işin vardır bu saate bu sessiz caddede tek başına? Ne derdine ne yaparsın burada?

Kraliyet muhafızları yaşlı ve sarhoş adama bakmış. Ve sarhoş olduğunu varsayarak umursamadan geçip gitmişti.

Jin: Siz beni görüyor musunuz?

Adam kafası ile onayladı ve bana doğru zar zor iki adım atmış ve durmuştu.

Vv: Ben gençliğimde cezalandırıldım genç adam. Ben ölüleri görmekle lanetlendim.. Sen ise.. Saydamsın bana.. Nasıl böyle olursun? Neden seçtin ölümü?

Derin bir soluk almış ve yaşlı sarhoş adama doğru bir adım atmıştım.

Jin: Ölmek için doğarmış insan.. Tekrardan doğmak için ölür insan.. Lakin.. Lakin ben ne ölmek için ne de doğmak için yaşamadım.. Ben nefesimi sadece bir kişi için saklamıştım..

Vv:Aşk için ölmüşsün sen genç adam.. Lakin aşk ölümü gerçek ölümü değildir.. Tanrı sana bir kere daha şans verir belki..

Jin:Sevdiğim burada olmadıkça ne yarar tekrardan bir şans..

Vv:Umutsuz olma genç adam.. Belki bir kum tanesidir sana doğru gelen.. Belki bembeyaz bir kuşun narin bir tüyü.. Ulaşır sana..

Jin: Kafiyeli ve hoş konuşuyorsunuz lakin rüzgar onun ellerini ellerimden çekerken nasıl umutsuz olmam?

Kafam ellerime yönelik dururken gözlerim yaşlı adamı aradı. Bir anda nereye kaybolmuştu?

Jin: Neredesiniz? Yardım edin bana!

---------------------------------------------------------

Kafamın acısı ile yerden kalkarak boş odada gezdirdim gözlerimi. Bu da neydi? Odada kimse yoktu. Hiçbirşey yoktu. Ayağa kalktım ve kapıya ilerledim. Kapı kilitli değildi. Kimseciklerde yoktu etrafta. Odadan çıktım ve taş koridorda ilerledim. Burada daha fazla kalamazdım. Evden kimseye görünmeden çıkıp eskiden tek başıma yaşadığım eve gittim.

Birşey bulmalıydım.. Bir çare..

Ne sevdiğim kıza , ne de aileme zarar vermesini istemiyordum.

Yapamazdı değil mi?