A'VAZ

21.Bölüm

Hala yoldaydık.Yol boyunca arabanın penceresini açmış dışarı bakıyordum.Arabanın hızıyla uzun düz saçlarım havalanıyordu.Bu da hoşuma gidiyordu.Bir süre sonra gittiğimiz yollar bana tanıdık gelmeye başlamıştı.Her ilerledikçe gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı.Sonunda durmuştuk.Evet.Burası benim EVİMDİ.Ailem ile yaşadığım mutluluk yuvamdı.

Talaz beyin gelip kapımı açmasını beklemeden aşağı indim.Aynı şekilde Beril de inip yanımda belirdi.O da ağlıyordu.Daha fazla beklemeden koşar adımlar ile eve yöneldik.Ardından görkemli dış kapımızı çaldık.Bir süre alacaklı gibi çalmaya devam ettik.Aniden kapıyı ilk defa gördüğüm hizmetçi kılığında bir kadın açtı.Talaz beye"hoş geldiniz efendim.Buyrun"dedi ve eliyle içeriyi gösterdi.Hızlıca önünden geçerek evin salonuna daldım ve bağırmaya başladım;

----Anne! Baba! Rüzgar! Nerdesiniz?ben geldim.Baba Defne Yaprağın geldi hadi gel.Nerdeyseniz çıkın ortaya!

Merdivenlerden ağlamaktan yüzü gözü şişmiş ve solmuş annemi ve gözlerindeki korkuyu 5 metre ileriden görebildiğim Rüzgar'ı görmüştüm.Babam?Peki babam neredeydi?Hemen Talaz'a döndüm"babam nerede?ne yaptın ona?Anlaşmayı bozmadın değilmi?Eğer babama birşey yaptıysan seni kendi ellerimle öldürürüm anladın mı?

Talaz'a bakarken arkasından babamın geldiğini gördüm.Kapıyı açan kız babamın tekerlekli sandalyesinden ittirrerek yanıma getirmişti.Her yeri sargılıydı.Gözyaşlarim sular seller gibi akmaya başlarken,babamın yanına diz çökmüştüm.Tamamen felç olduğu için ağladığını gözyaşlarının elime damlamasıyla anlamıştım.Kafasını indirip gözüme bile bakamıyordu.Kafasını iki elimin arasına aldım ve ela gözlerinin içine bakarak konuşmaya başladım;

---Baba.Babam.Bak ben geldim.Senin için.Bana hoş geldin Defne yaprağım demiyecek misin?Ayağı kalkıp sarılmayacak mısın?Merak etme baba.size birşey olmasına izin vermicem.Duydun mu baba?Defne yaprağın size bir şey olmasına izin vermeyecek!Sürekli yanınıza geleceğim söz.(Talaz'ın gidelim işaretini gördüm ve gözyaşlarımı silerek)şimdi ben gidiyorum.Arada siz de gelirsiniz.Bedir abi getiri-
--Bedir abi nerde?
--Neriman abla nerde?
Zeynep.Zeynep abla nerede?
(Talaz'ın göğsünü yumruklayarak)Ne yaptın onlara
Hemen cevap ver adi pislik!

Ona vurmamam için ellerimi tuttu ve her lafından sonra ellerimi daha da sıkarak konuşmaya başladı;
Oo bakıyorum gülümüz dikenli çıktı . (Yalandan düşünerek) Hmm bir söz vardı, hatırlayan varmı?Dur bakalım neydi?Ha hatırladım."Gülü seven dikenine katlanır"Tamam dikenli olabilirsin ama merak etme. Ferman seni dikenli de sever.

Ardından göz kırparak lafını sonlandırdı.Israrca onları sormaya devam edecektim;

Sana neredeler dedim.Onlara birşey yapma!Sakın!

Yine küstahça konuşmasına devam etti;

Onları çok mu merak ediyorsun? Tamam.(Ses tonunu yükselterek)GETİRİN!

Buradan içim rahat bir şekilde ayrılmam için onların iyi olup olmadığını öğrenmem gerekiyordu.Neden getirin demişti ki?O an içime bir kuruntu çöktü.Babama bunu yapan pislik,kim bilir onlara neler yapmazdı.içten içe umarım ayakta durabiliyorlardır diye dua etmeye başladım.

Az sonra içeri hırpalandıkları her yerden belli olan gözleri yaşlı Zeynep abla ve Neriman abla girdi.Hemen arkalarından da Ağzı burnu kırılmış,2 şerefsizin elinden kurtulmak için çırpınan Bedir abiyi gördüm.Hemen onların yanına koştum.Ama diyecek tek bir kelime bulamıyordum.Ağlamam her gittikçe şiddetleniyordu.Acaba daha neler görecektim.Acaba bu adi herif daha aileme neler yapacaktı.İyice yaklaştım ve ağzımdan sadece şu kelimeler döküldü;

---ÖZÜR DİLERİM!!!

Zeynep abla lafa girdi;
Şşşşt.Bir daha bunu duymayayım.Sen özür dileyecek hiç birşey yapmadın.Şimdi neyin doğru olduğunu düşünüyorsan onu yapmaya git kızım.Biz iyiyiz. Hadi durma!

Kafamı sağımdaki Neriman ablama çevirdim.O da hadi git anlamında kafasını sallıyordu.  Daha sonra solumdaki Bedir abiye döndüğümde Zeynep Abla ve Neriman Abladaki gibi bir ifadeyle karşılaşmıştım.Titrek sesimle"Sizi çok seviyorum."dedim ve geldiğim yere,babamın dizlerinin dibine çöktüm.Hıçkırıklarımı daha fazla tutamıyordum.Aniden arkamdan biri sarılmıştı.Dönüp baktığımda Kömür siyahı gözlerinden boncuk boncuk yaşlar döken biricik Rüzgar'ımı gördüm.Benden tam ayrılmadan şunlar döküldü dilinden;

ABLA BENİ BIRAKMA!!!