Kızıl Gece kitabının devamıdır. Olayları anlamanız için ilk kitabı okumanız gerekir.
●
Gözlerini kapatarak dudaklarını Jason'nın dudaklarına bastırdı. Tüm bedeni kasıldı. Elinin altındaki ve göğsünün yaslı olduğu bedenin taş kesildiğini hissetti. Sı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
■
Kararmış bakışları karşısındaki adamdaydı. O kadar sert bakıyordu ki taş olsa çatlardı yerinden ama Jason ne bir milim yerinden kıpırdamıştı ne de tek kelime etmişti.
İki yanında sıktığı yumruğu ile karşısındaki adamın gözlerinin içine dakikalardır bakarken onun bu vurdumduymaz hali kendisini öldürüyordu. Dayanamadı, gözlerini bir kez bile kırpmadan sıktığı yumruğunu kaldırarak Jason'ın omzuna sertçe geçirdi. Yumruğun etkisiyle acıyan eliyle yüzünü buruşturmamaya çalışırken onun attığı yumruktan etkilenmediğini anlamıştı. Umursamadı ama. Araladı dakikalarca birbirine sertçe bastırdığı dudaklarını.
"Senden nefret ediyorum."
O gözlerin içine baka baka fısıldamıştı sertçe. Hâlâ omzunda bulunan eli ile genç adamın kasıldığını anladı. Ama onun dışında tek bir tepki bile vermeyen Jason sinirlerini fazlasıyla geriyordu. Bir kez daha geçirdi elini genç adamın omzuna. Titreyen dudakları ile öylece ona bakarken dilinden dökülenlere kendisi bile şaşırıyordu artık.
"Keşke ölmeme izin verseydin. Neden kurtardın ki beni?"
Karşısındaki adamın sertçe yutkunuşunu duydu. Gözlerini bir saniye bile çekmemişti o gözlerden. Bir şeyler aradı oralarda hâlâ bir umut. Bu kadar acımasız olabileceğini nerden bilebilirdi ki?
Hunharca gülmek istedi. Yaşadıklarının bir rüya olduğu, birazdan uyanıp bu saçmalığa son vereceğini düşündü. Ama olmamıştı işte. Her şey harfi harfine gerçekti. En az karşısındaki adam kadar.
Bir adım yaklaştı karşısındaki bedene. Öylece gözlerini ayırmadan attığı adımla aralarında kalan birkaç santimdi sadece. Hâlâ omuzda bulunan avucunu açarak işaret parmağını Jason'ın kalbine değdirdi. Birkaç kere sertçe bastırdığı yerde parmağının ucunda hissettiği kalp atışları ile baktı karşısındaki adama.
"Aldığım ceza değil, ödül olur bu saatten sonra bana. Her şeyi bir çırpıda silip atan adamı daha fazla zihnimde tutmanın bir anlamı kalmadı artık."
İlk defa karşısındaki adamın sarsıldığını hissetti. Öyle bir baktı ki ona bacaklarının titrediğini hissetti. Yanıyordu kalbi, hem de cayır cayır. Ölmek istedi dudaklarından çıkan kelimelerden sonra. Onun hâlâ gözlerinin içine bakıp öylece taştan durması içine dokunuyordu. Bir şey bile demiyordu. Bir pişmanlık belirtisi dahi göstermiyordu. Ne olurdu da dudaklarını aralayıp her şeyin bir yalan olduğunu söyleseydi? Hiçbir şeyi umursamadan yine de sarılırdı ona. Ama öylece dakikalarca durduğu gibiydi bu lanet herif. Her şeyin boş olduğunu anladı o zaman. Dudaklarından çıkanlar karşısındakini yakmak yerine kendisini kor alevlere atıyordu artık. Bitirmek istedi artık bu iğrenç konuşmayı.
Parmağını genç adamdan çekerken bir adım geri gitti. Kuruyan dudaklarını ıslatarak araladı son kez dudaklarını karşısındakini ne kadar yaktığını bilmeden.
"Tek şey diliyorum bu saatten sonra. Yaktığın kadar yanarsın sende umarım."
O gözlerde gördüğü enkaz ona zevk vermek yerine öldürüyordu onu. Döndü arkasını hızlıca. Attığını adımları nasıl doğru düzgün atıyordu bilmiyordu. Hızlı hızlı yürürken arkasını dönmekten korkuyordu. Dişlerini sertçe titreyen dudağına sapladı. Dolu dolu gözleri karşısındaki kapıya bakarken bacaklarının onu daha fazla taşıyamayacağını düşünüyordu. Kalbi liğme liğmeydi. Ölüyordu adeta. Kollarını bir kez bile saramamıştı ona. Bir daha göremeyeceği adama sarılamamıştı.
Titreyen adımları durdu olduğu yerde. Bir saniye bile düşünmeden yürüdüğü birkaç adımlık yolu hızla koştu ve sarıldı. Kollarını geniş bedene sararak başını göğsüne yaslarken dolu olan gözlerini yumdu.
"Lütfen Jason, izin verme."
Jason iki yanında öylece dikilen kollarını kaldırarak hızla sarıldı. Elleri genç kızın saçlarını yavaşça okşadı dakikalarca.
Koyu saçlara saklanmış elini yavaşça çekerek başını göğsündeki Elena'nın saçlarına gömdü ve ardından fısıldadı.
"Kalbime saklanan kızı hiç çıkarmayacağım, merak etme."
Elena duyduklarıyla kalakalırken başını çekmeye, Jason'ın yüzünü görmeye çalıştı. Ancak Jason bu izin vermeyerek daha da sarıldı ve dudaklarını kızın şakağına bastırdıktan sonra "Kollarımdaki güzele bir hediye vermek istiyorum." dedi oldukça sakin bir sesle.
Elena akmak için direnen gözyaşlarıyla bedenini serbest bırakan Jason'a bakarken genç adam uzun süre gözlerinde oyalandı. Ellerini yavaşça Elena'nın yüzüne koydu ve hiç düşünmeden dudaklarını ağlamaktan kızarmış dudaklara bastırdı.
Zaman onlar için durdu.
Vurguna mahkum iki beden kaldı geriye.
■
Evet, başlangıç bölümümüz hepimize hayırlı olsun!
Nasıl buldunuz tanıtımı?
Neler oluyor sizce?
Kitabın ilk bölümü hâlâ yazılıyor ama çok zorlanıyorum. Yani ilham perilerim gitmiş gibi. Şuralara birkaç güzel yorumlarınızı bırakın da bana ilham olun.
