LIVID SERIES 4: FHIEL THRIME ASTON✔

CHAPTER 1

CHAPTER 1

NALUKOT ang mukha ko ng makita ko si Mama at Papa na nakatingin sakin na para bang naawa sila sa kalagayan ko na ikinakunot ko naman.

Ano ba ang nangyari sa kanila? Bakit ganiyan sila makatingin sakin? Tinitigan ko si Mama, parang may namumuong luha na nanggigilid sa kaniyang mga luha.

Okay this is weird. What is really going on?

Kumunot ang noo ko na nakatingin sa kanila. "Why are you looking at me like that?"

Ngumite naman si Mama at saka umiling. "Nothing. How do we look at you?"

Napakunot parin ang mga noo ko. "It's like you're looking at me with..... pity."

Mahina itong natawa. "Don't mind it, my little lovely girl."

Ngumite naman ako kaagad. "Okay if you say so."

Yumakap naman sakin si Papa na ikinangite ko. "Papa is always here, anak."

Mahina akong natawa. "Sus.. si Papa parang bata." Mahina itong natawa sa sinabi ko. "Anyways mag-aaply ako ng trabaho bukas."

Napatigil naman sila sa sinabi ko."What did you just said?"

Ngumite ako. "I said, I will going to apply tomorrow, isn't it great?"

Pilit naman silang ngumite. Nanlalambing na hinawakan ni Mama ang buhok ko.

"Anak, you can just stay here at home besides may trabaho naman kami ng Papa mo."Malambing na sabi niya na ikinalukot ng mukha ko.

"Why? I'm already 20 years old, I mean I'm not complaining but I also wanted to have a job para matulongan ko kayo, palagi lamang kayo ang nagtatrabaho para sakin at saka alam kung pagod na pagod kayo kaya gusto kong ako na ang magtatrabaho para sa pamilya na ito."Nakangiting sabi ko sa kanila na ikinabuntong hininga ni Papa.

"Anak, Strong pa ang Papa mo. Kaya pa nga niyang manuntok sa mga lalaking magtanggkang manligaw sayo e."May pagmamalaking sabi niya na ikinangiwi ko.

"Papa naman e..."Pagmamaktol ko na ikinatawa niya.

Mahina niyang pinisil ang dalawang pisnge ko. "Papa will always love you always remember that. Besides, dahil ako ang lalaki sa bahay na 'to ako ang magtataguyod at magpoprotekta sa inyo."

Umismid naman ako."Hindi mo nga kayang protektahan ang sarili mo laban kay Mama e."

Ngumiwi naman ito at saka napakamot sa kaniyang batok. "That's a different story, natatakot ako sa Mama mo e baka patulugin niya ako sa labas ng bahay."

Mahina akong natawa. "Tss... Coward."

Napatigil naman ito. "Hindi a, sadyang takot lang talaga ako sa Mama mo. Kaya pag nag-away kami palaging ako ang talo kasi hindi siya magpapatalo lalo na sa pagdating ng away."

Mahinang natawa si Mama. "Gago ka e."

Nanlaki naman ang mukha nito."Anong sabi mo?"

Matamis na ngumite si Mama kay Papa. "Sabi ko ang gago mo, papalag ka? Gusto mo sa labas ng bahay ka matutulog?"

Agad namang umiling si Papa na nakanguso. Napangite nalamang ako sa ka-sweetan nilang dalawa.

"Pero, buo na ang desisyon ko. Magtatrabaho ako bukas na mismo."Nakangising sabi ko na sabay nilang ikinatigil.

"No--I mean, ako nalang ang magtatrabaho para sa pamilyang to, besides I'm the man of this house, not just a man but a husband and a father so it's my duty to do."

Ngumiwi naman ako." Pa, I'm a woman and also a woman can also do what mens can do. Where's the equality in that?"

Nalukot ang mukha nito. "It's not like that, what I mean is I wanted to do everything I can just to do what's my duty of this house as a Man, a husband and a Father."

Napabuntong hininga naman ako."Pa, I like that idea---"ngumite naman ito."But I still want to have a job." Nalukot naman ang mukha niya.

"But why?"Parang batang sabi niya.

"Pa, I'm already 20 years old. I wanted to have a job. Para naman makabawi ako sa lahat ng mga ginawa niyo sakin at it's my time to make you happy."Nakangiting sabi ko.

"But you already made us happy since birth."

"I know pero gusto kong magpahinga muna kayo, like vacation para naman maka-relax relax kayo. Ako muna ang maghahanap ng pera para pangtustos sa mga kailangan natin pang-araw araw."Nakangiting pagpapaliwanag ko sa kanila na ikinabuntong hininga naman nila.

Yumakap naman sakin si Mama at saka hinalikan ang noo ko. "You've already grown so much. You know we love you right?"

Ngumite naman ako. "Hmm-mm."

"Pero anak, gusto ka lang namin na protektahan."

Napakunot naman ang noo ko."Protect from what?"

Naramdaman ko naman na para siyang nanigas sa tanong ko. "Ha? I-mean protect you from the one who will hurt you, the one who can't make you happy, the one who will only bring pain to you."

Napabuga ako ng hangin. "Ma, I know what I'm doing besides malaki na ako at saka hindi ako gagawa ng mga bagay na ikina-alaala niyo."

Napanguso naman siya. "You really can't change your mind?"

Mahina akong natawa. "Hindi na magbabago ang isip ko."

Napabuntong hininga naman siya. "Fine. I will allow you to have a job but make sure it is a proper job. You will always update me on what's going on and what's happening in your life."

Mahina akong natawa. "Sus si Mama, kaya ko na po ang sarili ko, so no need to worry about me."

Napailing ito. "I know that already but I can't help but to be worried about you."

Ngumite naman ako at saka nag-thumbs up. "Kayang kaya ko 'to, ako pa."

Mahina itong natawa at saka ginulo ang buhok ko. "Jusko.. Dalagang-dalaga ka na talaga."

Ngumiwi naman ako. "Tch.. "

Mahina ring natawa si Papa. "Ang bilis talaga ng panahon e no, kung noon ako mismo ang maghihile sayo pag umiiyak ka, grabe ang puyat ko non."

"Tsk. Syempre naman ikaw ang taga puyat noon kala mo ba madali lang ang manganak? Halos nga patayin na kita sa isip ko dahil sa sobrang sakit e."Sabi ni Mama na ikinatawa ko.

Hayss.. Para parin silang mag-teenager kung maka-asta.

•End of Chapter 1•