LIVID SERIES 4: FHIEL THRIME ASTON✔

CHAPTER 11

CHAPTER 11

NAPABUNTONG hininga naman ako at saka sumunod sa kaniya. Ewan ko nga ba sa lalaking 'to parang nabagok ang ulo.

Bibili ng laruan tapos sasabihin 'I don't know' ang sagot no'ng tinanong ko kung gusto niya ba ang mga laruan.

Tss. Nahihiya pang aminin na gusto niya talaga ang mga laruan.

"Teka, bakit ka ba nagmamadali!"Inis na sabi ko habang hinihingal na nakahawak sa tuhod ko.

Tumigil naman ito at saka tumingin sa gawi ko. "Bakit ang bagal mo?"

Iniripan ko naman siya, "Gusto mo mamatay?"

Mahina naman itong natawa at saka hinawakan ang pulsuhan ko gamit ang kaniyang kaliwang kamay at ang kaniyang kanang kamay ay nakahawak ng paperbag na kung saan doon inilagay ang binili niyang laruan.

Napaayos naman ako ng tayo at saka tinaasan siya ng kilay, "Hindi mo naman sinabi na gusto mo pa ng mga toys."Pang-aasar ko sa kaniya na mahina nitong natawa.

"Hmm.."Nakangising sabi nito at saka hindi man lang nag-abalang sagotin ang tanong ko.

Halata namang ayaw niyang sagotin ang tanong ko kaya hindi nalang ako ulit nagtatanong, hinayaan ko nalang siya.

"By the way, bakit mo naisipang magtrabaho? I mean you're rich."Takhang tanong ko na ikinakunot ko naman.

"How can you say that we are rich?"Tanong ko sa kaniya na ikinatigil nito pero ngumite kaagad.

"Well, ang laki kasi ng bahay niyo kaya I assume na mayaman kayo."Nakangiting sabi naman niya.

"Hindi naman...Gusto ko lang kasing magtrabaho at mag-ipon ng pera."Nakangiting sabi ko na iki akunot niya rin.

"Huh? Hindi ka ba binibigyan ng pera ng mga magulang mo? I mean alam ko naman na may shares ka rin kasi nga nag-iisang anak ka lang naman nila."Aniya while his arms are already on my waist.

"Gusto ko lang kasi na magtrabaho para sa sarili ko and for them also. Gusto ko na ang perang nasa akin ay 'yon ang pinaghihirapan ko, hindi 'yong perang makikita mo lang basta basta ni hindi mo lang ito pinaghirapan."Nakangiting sabi nito na ikinangite niya rin.

"That's good."

"Ikaw ba? Bakit nagtrabaho ka bilang isang waiter doon sa Restaurant? I've also heard that you came to a wealthy family."Takhang tanong ko sa kaniya at nagsimula naman kaming maglakad.

"Well, gusto ko lang din magtrabaho para sa'kin at para sa... I mean gusto ko ring paghirapan ang perang matatanggap ko."Sabi niya na ikinatango ko naman.

"What about your company?"Takhang tanong ko sa kaniya at naramdaman ko naman na natigilan siya sa tanong.

"You knew that I have a company?"Mahinang sabi niya at tumango naman ako.

"Yes."

"Oh. Yeah, I have a company pero gusto ko ring magtrabaho as a waiter."Nakangising sabi niya na ikinatango ko naman.

"Pero paano naman ang kompanya mo?"Takhang tanong ko sa kaniya.

"Well, my company is still doing fine."Sabi niya na ikinatango ko ulit.

"Palagi bang nasa Restaurant ang oras mo?"Tanong ko sa kaniya at umiling naman ito.

"Nope. Minsan one week lang akong pumasok sa Restaurant in a month."Nakangiting sabi niya na ikinatawa ko naman.

"Buti naman at hindi ka nasisante."Sabi ko na ikinatawa niya naman.

NASA loob na kami ng Restaurant na pinagtrabahoan namin, nang-aasar na tiningnan naman ako Yenna na ikinairap ko naman.

Pagod akong umupo sa upuan habang si Fhiel naman ay nasa kusina para maghanda ng makakain. Hindi ko rin pala namalayan na alas sais na.

Time flew fast when you're happy.

Umupo naman siya sa tabi ko at saka inilagay niya ang kaniyang baba sa silya na inupuan niya at saka nang-aasar na ngumise sa'kin na ikinabuntong hininga ko naman.

Ma-issue naman kami nito.

"What are you grinning at?"Nakataas ang kilay na tanong ko sa kaniya na mahina nitong ikinatawa.

"Sus...Kunwari pa ang isang 'to pero kinilig naman kay Fhiel."Nakangising sabi niya na ikinairap ko naman.

"Paano ang kilig?"Mataray na sabi ko sa kaniya na ikinairap niya.

"Duh, 'yong kilig na may bulate sa tiyan mo tapos parang hihinto ang oras pagkasama siya."Sabi niya na ikinatawa ko naman.

"Mali, kung hihinto ang oras, bakit alas sais na, ha? Bakit ang dali ng oras?!"Mataray na sabi ko sa kaniya na ikinangise naman niya.

"Bakit? Gusto mo ng mabagal para makasama mo siya ng mas matagal? Ikaw ha, humaharot ka na."Nakangising sabi niya na ikinahilot ko sa sintindo ko.

"Gaga! Hindi 'yan ang ibig kong sabihin!"Inis na sabi ko pero tinawanan niya laman ako.

"Baka naman kasi fastforward ang sa inyo at hindi mabagal."Nakangising sabi niya na ikinairap ko.

"Edi wow."Bulalas ko na mas lalong ikinatawa naman niya tapos naging seryoso ulit.

"Don't be afraid of showing your love to him. Brains may lie but your heart will never lie."Seryosong sabi niya na ikinakunot ko naman.

"Pinagsasabi mo?"Takhang tanong ko sa kaniya na mas lalong ikinaseryoso niya.

"You are doing the right thing, time may passed and you can do everything without hindrance in your way."Seryoso paring sabi niya na mas lalong ikinakunot ko.

"What do you mean by that?"

"Everything will passed, by your love for someone will never last. Follow your heart but also take your brain to make a wise decision so that you will never ripped apart."Seryosong sabi niya habang nakatingin pa rin siya sa aking mga mata.

Mas lalo akong naguguluhan sa sinabi niya pero nabawi ito ng ngumite siya.

"Maganda ba ang line na sinabi ko? Para sana 'yan sa bagong story na gagawin ko."Sabi niya sa'kin na ikinahinga ko naman ng maluwag.

Though, 'yong mga linyang ginamit niya ay parang mensahe na para sa'kin. Parang may kinalaman ako doon.

Ngumite naman ako sa kaniya,"Anong title ba ng gagawin mong story?"

"Our hindrance relationship. Maganda ba ang title? Papatok ba?"Nakangiting sabi niya.

Saglit akong napatigil bago ako ngumite sa kaniya, "Yes, paniguradong papatok 'yan. Isa pa ang ganda ng title, pero bakit hindrance?"Takhang tanong ko sa kaniya.

"Marami kasing hadlang."Nakangiting sabi niya na ikinatango ko.

Well, a hindrance can also make your relationship stronger. Matira ang matibay!

•End of Chapter 11•