LIVID SERIES 4: FHIEL THRIME ASTON✔

EPILOGUE

EPILOGUE

MASAYA ako sa piling ni Fhiel, walang araw at oras na hindi niya pinaramdaman sakin na mahal na mahal niya ako. Mahal na mahal ko rin siya.

Siya lang ang lalaking unang nakapagpatibok ng puso ko nang ganito ka sobra kalakas.

Hindo ko kakayanin na mawala siya sa piling ko. Hindi ko kakayanin na mawala siya sa buhay ko dahil baka ma-mental ako pagnagkataon.

May isang anak na pala kami, pinangalanan namin itong 'Rhym Fierro Aston' siya ang naging bunga ng aming pagmamahalan.

Actually, he's already seven years old and he's so mature, mas mature pa nga siya kesa sakin e. Mukhang namana nito ang kaniyang pagkaseryoso sa kaniyang ama.

Napatigil naman ako sa pag-iisip ng may yumakap sakin sa likod at saka inilagay nito ang baba niya sa bewang ko.

"What are you thinking, my wife?"Malambing na sabi niya na ikinangite ko naman.

Humarap naman ako sa kaniya at saka niyakap siya pabalik. "Nothing much really."

"Hmm-mm.. Is that so?"

Ngumite naman ako at saka tumango. "Where's Fierro by the way?" Tanong ko sa kaniya.

"He's in his room, studying."Mahinang sabi nito na ikinatawa ko ng mahina.

"Nagmana talaga ang isang 'yon sayo, masyadong seryoso sa buhay."Natatawang sabi ko na ikinangite naman niya.

"I know. And I'm so lucky to have you in my life. No words can explain how lucky I am to be with you."Nakangiting sabi niya kaya hindi ko maiwasang hindi mapangite dahil sa sinabi niya.

"I'm also lucky to have you, my hubby. We're both lucky to have each other. Look at us.. we already have one child, na naging bunga sa ating pagmamahalan."Nakangiting sabi ko sa kaniya.

"Yeah. Thank you for that."

Umirap naman ako. "You contribute, remember?"

Ngumise naman ito. "Yeah, I can remember it perfectly."

Mahina naman akong natawa. "I love you so much, my hubby."

Ngumite naman ito. "I love you too, my lovely wife."

He leaned closer to my face, nagtama ang aming mga labi, he cupped my face and kissed me torridly.

Inilagay ko naman ang balikat ko sa leeg niya at saka tinugon ang kaniyang mga halik.

Napatigil ako sa paghalik sa kaniya ng biglang kumirot ang ulo ko, biglang umikot yung paningin ko kaya napahawak ako sa kaniyang balikat.

Napatigil rin ito sa paghahalik sakin at nag-alalang tiningnan ako. "Hey.. what's wrong?"

"Nahihilo ako.. Nandidilim ang paningin ko."Mahinang sabi ko at saka habang pinigilang hindi matumba at masuka.

Parang nilalamon ako ng kadiliman na para bang hinihila nito ako sa madilim. Napahawak naman ako sa dibdib ko ng bigla itong sumakit.

Hindi ko na makayanan ang sakit na naramdaman ko kaya hindi ko na alam kung ano na ang sunod na nangyari dahil tuluyan na akong nilamon ng kadiliman na pilit kung nilabanan.

NAPAMULAT ang mga mata ko ng tumama ang sinag ng araw sa mismong mukha ko. Agad akong napaupo sa hospital bed?

Napakunot ako. Bakit ako nandito? Asan si Fhiel? Si Fierro? Bakit wala sila?

Napatingin naman ako sa pinto ng bigla itong bumukas at iniluwa nito si Mama at si Papa na medyo namumula ang pisnge, ilong at saka mata na para bang galing ito sa iyak.