Με ξέχασες...

Μέρος 11ο

Τραγούδι: Lost on you - LP

Μ: Μα αυτό θα κάνω! Δεν πρόκειται να μείνω με εσάς! Είσαι χαζός! Χάνεις μια ευκαιρία που σου δίνεται και με το παραπάνω. Θα δεις τώρα πόσο δύσκολη είναι η ζωή...
Λέει με ένα μισό χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπο του.

Στα τελευταία λόγια του δεν άντεξα, πιάστηκα από την κουπαστή της σκάλας για να κρατηθώ. Ένιωθα τις ανάσες μου κοφτές, ένιωθα το ταβάνι να βρίσκεται στα πόδια μου και εγώ να είμαι ανάποδα. Δεν μπορούσα να κρατηθώ. Έπιασα με το χέρι μου το στέρνο μου, προσπαθώντας να αναπνεύσω.

Γ: Αριάδνη; Αριάδνη είσαι εντάξει; Αριάδνη μίλα μου! Τον άκουγα, αλλά δεν είχα την δύναμη να ανοίξω το στόμα μου να του μιλήσω. Είδα μόνο μια εικόνα να ξεθωριάζει και μετά από λίγο χάθηκε!

Μ: Καλό ψωφο να έχει!

Γιώργος POV

Μετά από αυτό, είδα την Αριάδνη να κρατιέται από την κουπαστή της σκάλας και με το ζόρι να κρατιέται όρθια. Με το ζόρι προσπαθούσε να αναπνεύσει.

Ε: Αριάδνη; Αριάδνη είσαι εντάξει; Αριάδνη μίλα μου! Δεν απαντούσε.

Μ: Καλό ψωφο να έχει!

Ε: ΦΎΓΕ ΑΠΟ ΑΥΤΌ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΤΩΡΑ! Του φώναξα αυτή τη φορά. Εκείνος, γιατί πλέον δεν είναι πατέρας μου είναι εκείνος, έφυγε από την πόρτα με μια βαλίτσα στο χέρι του και με ένα ύφος νίκης.

Πήρα το τηλέφωνο και κάλεσα το 166

"Γεια σας. Ποιο είναι το περιστατικό;"

Ε: Σας παρακαλώ, ένα ασθενοφόρο δεν μπορεί να αναπνεύσει. Σας παρακαλώ βιαστειτε. Άρχισα να λέω στην κοπέλα που ήταν στην άλλη γραμμή

"Που είστε;"

Ε: Ρόδου 33 Ν. Φάληρο (είναι εντελώς τυχαία η διεύθυνση)

"Ερχόμαστε αμέσως"

Εγώ απλά μετρούσα με ανυπομονησία τα λεπτά, και έλεγα γλυκολογα στην Αριάδνη. Όταν μετά από περίπου 3 λεπτά άκουσα την σειρήνα. Κοίταξα από το παράθυρο και ήταν το ασθενοφόρο.

Αμέσως δύο μαγαλοσωμοι άντρες χτυπάνε την πόρτα ενώ κρατούσαν ένα φορείο.

Ανοίγω.

"Που είναι;"

Τους δείχνω με το δάχτυλο μου εκεί που την είχα ξαπλώσει. Με μια κίνηση την αρπάζουν με μια ευκολία και την βάζουν στο φορείο

Τους ακολουθώ από πίσω και πάω να μπω μέσα στο ασθενοφόρο.

"Όπα ποιός είσαι εσύ;"