Με ξέχασες...

Μέρος 30ο

Τραγούδι: Μου λείπεις - Marseaux

"Αριάδνη; Όλα καλά;"
"Έλα να με πάρεις από εδώ..."λέω κλαίγοντας
"Τι έγινε; Γιατί κλαίς;"
"ΕΙΠΑ ΕΛΑ!" φώναξα, χωρίς να το θέλω είναι η αλήθεια, από το ακουστικό και το έκλεισα

Όταν έφτασε, εγώ μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο χωρίς να πω κουβέντα και ο Γιώργος ξεκίνησε να πηγαίνει.

Γ: Θα μου πεις τι έγινε;

Εγώ κοίταζα έξω από το παράθυρο, χωρίς να μιλάω, μόνο μικρά δάκρυα έρεαν από τα μάτια μου

Γ: Τι θα γίνει; Αγάπη μου, αν δεν μου πεις δεν θα μπορέσω να σε βοηθήσω...

Ε: Με ξέχασε... γυρνάω και του λέω με μια ψυχρότητα..

Γ: Τι εννοείς;

Ε: Τι εννοώ ρε Γιώργο! Με ξέχασε! Δεν με θυμάται! Τίποτα!

Γ: Μήπως σου έκανε πλάκα;

Ε: Όχι...το είδα στα μάτια του...δεν έλεγε.

Γ: Μπορεί να είναι από το πέσιμο...

Ε: Άντε; Και εγώ που νόμιζα ότι είναι η Ντορυ από το Νέμο και έχει αμνησία;!

Γ: Αααα επειδή έχεις νεύρα μην ξεσπας σε εμένα...

Ε: τσου

Γ: Θα του περάσει μην ανησυχείς. Όλα θα πάνε καλά θα το δεις!

Ε: Έτσι λέγατε και πριν...

Αφού φτάσαμε μπήκαμε στο σπίτι και όλοι ήταν εκεί

Ε: Δεν φύγατε;

Σ: Όχι, ήρθαμε εδώ...

Ε: Μάλιστα...

Χ: Ξύπνησε;

Ε: Ναι! Λέω και φεύγω με δάκρυα στα μάτια τρέχοντας στο δωμάτιο μου. Άκουσα βήματα από πίσω μου αλλά δεν έδωσα σημασία.

Ν: Αριάδνη! Άνοιξε την πόρτα σε παρακαλώ!

Πάω κοντά και την ανοίγω

Ν: Τι έγινε βρε αγάπη μου; Αφού είπες ότι ξύπνησε! Τι σου είπε να τον σκοτώσω!

Ε: Νικόλ με ξέχασε...λέω και πέφτω στην αγκαλιά της

Ε: Δεν με θυμάται! Τίποτα!

Ν: Έλα κορίτσι μου! Ησύχασε! Όλα θα φτιάξουν! Θα πάμε αύριο στο Γιατρό να ρωτήσουμε...μου έλεγε καθώς μου χάιδευε τα μαλλιά

~Μετα από 10 λεπτά~

Γ: Τι έγινε;

Ν: Έπεσε ξερή!

Σπ: Ξύπνησε έτσι;!

Ν: Ναι, αλλά...

Ι: Τι;