Με ξέχασες...

Μέρος 2ο

Καθ: Αριάδνη έχεις ένα λεπτό; την κοιτάζω γεμάτη περιέργεια

Τι να θέλει τώρα αυτή;

Μην ανησυχείς δεν θα σε φάει

ΧΑ ΧΑ ΧΑ πολύ αστείο

Ε: Κυρία θα αργήσω στην προπόνησή μου.

Καθ: Τότε μήπως αύριο το πρωί στο γραφείο μου. Μην ανησυχείς αν χάσεις την πρώτη ώρα δεν θα πάρεις απουσία.

Γνέφω καταφατικά και φεύγω. 

Μα γιατί; τι έκανα; Γιατί με θέλει;

Σε όλο το δρόμο για το σπίτι σκεφτόμουν όλο το ίδιο. Όταν έφτασα σπίτι έφαγα γρήγορα, ετοιμάστηκα και πήγα στην προπόνηση. Με τα παιδιά στην ομάδα δεν τα πάω πολύ καλά. Η αλήθεια είναι ότι τα κορίτσια της ομάδας μου δεν με συμπαθούν και έχω τσακωθεί άπειρες φορές μαζί τους. Ωστόσο μία πολύ καλή μου φίλη έφυγε από αυτήν την ομάδα και πήγε σε άλλη έτσι έχω μείνει μόνη. Δεν με νοιάζει όμως, εκεί, όπως μου έλεγε και η μαμά, πάω για να αθλούμαι όχι για να κάνω φιλίες, φίλες έχω και θα βρω πολλές!

Όταν τελειώνει πλέον η προπόνηση κατεβαίνω στα αποδυτήρια, το κολυμβητήριο έχει δύο γυναικεία και έτσι πήγα στο πρώτο. Μετά από λίγο ήρθαν και τα άλλα κορίτσια της ομάδας χασκογελώντας και κοροϊδεύοντας.

''Αααα εδώ είσαι εσύ;'' μου λέει η μία

''Ναι Μαρίνα δεν έχω προλάβει να ντυθώ ακόμα'' της λέω

Μ(αρίνα): Τελείωνε όμως πιάνεις χώρο...
Λέει ενώ με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω γελώντας

''Ε βέβαια τόσο χοντρή που είναι...''

Και γελάγανε σαν χαζές η Μαρίνα και η φιλενάδα της.

Δεν καταλαβαίνω γιατί κάθομαι και τα τραβάω όλα αυτά; Γιατί δεν της δίνω ένα χαστούκι να της έρθει από εκεί που δεν το περιμένει...

Γιατί είσαι χαζή και φοβάσαι. Φοβάσαι μην γίνεις επίκεντρο όλης της ομάδας γι'αυτό.

Όταν έφυγα δεν είπα γεια σε κανένα δεν το αξίζουν. Ούτε λίγο την προσοχή μου δεν αξίζουν. Θα ερχόταν ο πατέρας μου να με πάρει σήμερα. Περίμενα στην κεντρική πόρτα μέχρι να έρθει, είχε αργήσει. Τον πήρα τηλέφωνο

Μ: Ναι αγάπη μου στον δρόμο είμαι τώρα.

Μετα από 2 λεπτά έφτασε...

Μ: Γεια σου αγάπη μου τι κάνεις;

Ε: Καλά...
Του είπα και περίμενα πως και πως να ξεκινήσει για να φτάσω επιτέλους σπίτι μου.