Marko Tyron Thomson III [✔]

Chapter Twenty-Six: HEARTBEAT

Chapter Twenty-Six: HEARTBEAT

Ann's POV
"Tyron!! Pumasok na tayo!" sabi ko sakanya at hinihila siya pero masyado siyang matigas para hilain.

I gave him a seriously dead stare. Umiwas lang ito sa akin ng tingin at humalukipkip.

"Let's go somewhere. Just don't chose this tower. Hmm?" sabi nito at pinaamo ang mukha habang nilalaro ang aking mga kamay.

"Good morning ma'am and sir. Are you planning to check in?" na patingin naman ako sa babaeng nasa harap namin. Sa palagay ko isa siyang staff.

"No!"

"Yes!" sabay na sabi namin.

Mas lalo akong na inis dahil talagang wala siyang balak na pumasok sa high tower na nasa harapan namin ngayon. Marami namang mga view and activities na pwedeng naming puntahan nmdito sa island but curiosity kills me. Lalo na ng ayaw talagang pumasok ni tyron. Who would not wonder what inside this tower because of tyron suspicious actions?

"Okay fine!! Ako na lang ang papasok kung ayaw mo." sabi ko at nag simula ng lumakad pero niyakap niya lang ako sa likod at pinag hahalikan ang batok ko.

Nanayo tuloy lahat ng balahibo ko dahil sa kanya.

"Tyron!! If your doing this to stop me-" he cut me off.

"Fine!! Don't be shock. I warning you, hindi maganda ang nasa loob niyan." sabi nito at pinakawalan na ako sa pag kakayakap niya. He intertwined our finger again.

Na pangiti na lang ako. Hindi parin siya nag babago. Siya parin ang dating tyron na kilala ko kahit wala na siyang alaala. Siya parin ang dating minahal ko.

"Welcome to XXX tower hotel." naka ngiting wika ng dalawang dalagang babae sa entrance.

I smile back at them. Grabe ang ganda pala dito. May chandelier sa bawat sulok, sa gilid naman merong all glass coffé house at sa tabi naman ang front desk.

My mouth totally hang. "A-anong... Meron?" everywhere ay merong nag ma-make out. Kulang na lang doon na sila mag yugyugan sa inuupoan nilang chair sa loob ng coffé house. Ito ba ang dahilan kaya ayaw niya akong papasukin?

Tinampal ko ang nuo ko. Dapat hindi na ako magulat dahil nang galing din naman ako sa isang bar. Tama!! Ano pa nga bang ikinagugulat ko? Ipinilig ko na lamang ang aking ulo.

"I told you. Lets go lumabas na tayo." sabi ni tyron at hinila ako pero pinigilan ko lang siya.

"Umakyat na lang tayo sa itaas," sabi ko hinila siya patungo sa elevator.

"Sorry ma'am and sir but elevator is under repair." sabi ng staff.

"Gano'n ba? Lets just use staircase." sabi ko at hinila siya.

"What?! Okay fine sabi ko nga ee." ngumiti ako ng malapad dahil sa sinabi niya.

Nag simula na kaming mag lakad at umakyat sa hagdan. I look his face. Lalo siyang pumogi ngayon at naging brusko ang katawan. Hindi mapag kakailang hahabulin ito ng napaka raming babae.

Tahimik kaming umakyat at walang gustong mag salita. Pero kahit tahimik hindi ko ma feel ang bigat ng atmosphere o awkwardness.

"Laro tayo habang umaakyat?" basag ko sa katahimikan na bumabalot sa amin. "Lets ask one question each other, we need to answer it truly."

"Okay. Meron din akong gustong malaman about you,"

"Hmm, ladies first okay?" tumango ito sa sinabi ko.

"This is my first question for you. Hmm.. Anong ginagawa mo this past few years?"

"Nag pagaling ako after the accident. After that i don't know myself, my family, my friend and who i loved before," sabi nito ng mag halong kalungkutan.

Accident? Na accident siya? Bat hindi ko alam? Madaming katanungan ang gumulo sa isip ko ng mga oras na ito.

Kaya ba hindi na niya ako ma alala? Bakit? Kailan? Bat hindi ko alam? Bat wala akong nabalitaan na maaccedent siya?

"Do you have a boyfriend?" na gulat naman ako sa tanong niya.

Boyfriend? I laugh to his question just in my mind. Simula ng iwan ko siya at umalis ng bansa hindi na ako nag-isip o nag papasok ng lalaki sa buhay ko. I cant imagine with a man with me who's not tyron. Siya lang ang gusto at hinahanap ng katawan ko.

Mahirap pala talagang mag move on noh? Kahit sabihin mo ng ilang beses sa sarili mo na naka move on ka na— kahit ilang years kapang malayo sa kanya at hindi mo na siya na iisip— kahit na sa tingin mo kaya mo ng harapin ang taong tinitibok ng puso mo— kapag nandyan na siya sa harapan mo— nakatitig sa mga mata mo doon mo marerealize na your not totally move on. Na mahal mo pa siya. Na kaya mo pang pag bigyan ng second chance ang taong 'yon.

"I don't have." i see the edge of his lips up.

"Really? Then who's jorgelouie for you? Do you have felling for him? I think he likes you a lot."

"Times up for you Mister Thomson. Hmm.. What if you still not remember? What if i'm really not part of your past?"

"No. Hindi ka man ma alala ng isip ko but my heart is remember you," hinapit niya ako palapit sa kanya at siniil ng mainit na halik.

He moved his lips against mine in a passionate. I sneak my hands to his nape for support. Nang hihina ako sa halik na binibigay niya sa akin.

Sinandal niya ako sa railings ng staircase at mas lalong pinag dikit ang mga katawam naming dalawa. The heat of his body is enough to react my whole being.

I want him not because I'm drunk. I want him because my heart and my body said so.