Kabanata 9

52 3 0
                                    

I stopped kissing him when I found myself already crying over his chest. Lumayo ako sa yakap nya saka tumingin sa mga mata nya. He looks pained and frustrated. I smiled to him.

"Let's go, you can't drive. So, I'm gonna call my butler," I said. Paniguradong hindi nya naintindihan ang sinabi ko at nagpahatak nalang sakin sa couch namin kanina. Wala sila Mitch pagkabalik namin. Itetext ko nalang sya pagkauwi ko.

"I can drive, I'll drive you home," pumupungay na ang mata nya kaya paniguradong hindi nya na kayang mag drive.

"No."pagpigil ko. I get my phone on my sling bag and dialled kuya Rodger's number. I placed on my phone and started to walk outside because it's loud here.

My butler doesn't pick up the phone. That I realize it's already 12 midnight. I dialles his number again when someone grabbed my arm, so my phone slipped out of my hand.

"What the hell!" I shouted. Hinatak ko ang kamay ko sa kanya saka pinulot ang phone ko. Humarap ako sa kanya.

"Can't you see?! I'm trying to go home," I said getting frustrated by his actions.

"Sabi ko ihahatid kita," pagpupumilit nya.

"Lasing kana, you can't drive anymore,"

"Kaya ko pa," sabi nya saka lumapit sakin hinawakan nya ang kamay ko saka hinila papunta sa sasakyan nya. Wala na akong magagawa kaya sumakay na ako. Nag seatbelt na ako para safe. I look at him pagkapasok nya. He keep his cool and focused on driving.

Gladly, we came to my house safe. Tumingin ako sa kanya, he looks a bit tired and sleepy. I smiled and talk.

"Happy First Anniversary, babe," I said saka hinawakan ang kamay nya. Tumingin sya sakin at ngumiti hinawakan nya ang mukha ko.

"Happy First Anniversary," he said saka hinalikan ang noo ko. "I love you,"

"I love you too. Take care, babe," I leaned and gave him a quick kiss before I got of the car.

That was tha last time I saw him in person. Nagvivideo call kami pag may time sya. Knowing college I know its hard pero masaya. Kaya nga pinagbubutihan ko na ang pagaaral ko since pagraduate na rin ako.

I'm here at the canteen with Mitch. I look at her and saw her eyebags, probably thinking about his boyfriend too. Nung magsimula kasi ang school year ay panay na kaming magkasama. Syempre iniwan na kami ng Jowa namin dito at lumipat sa mas magandang paaralan. Wala kasing college dito sa lugar namin kaya Manila talaga ang best choice.

Nakanguso ako habang iniikot sa tinidor ang spaghetti ko. Daig pa namin ang brokenhearted sa lagay na'to.

"Pupunta akong mall mamaya para bumili ng gamit sa Physics. Sama ka?" aya ko sa kanya. Tumingin sya sakin saka ngumiti.

"Oo naman friend, saka nood narin tayong sine, medyo stress kasi Jowa ko ngayon, eh, kaya napapasa sakin," I rolled my eyes on her and nod. Totoo naman kasi, they begin to be busy not just busy but so much busy. Shawn and I can't even talk or he can't text man lang.

Tinapos na namin ang pagkain saka bumalik sa kani kaniyang classroom. Our today's class is chemistry.

My class today went smooth. Naglalakad ako ngayon sa may parking dahil nauna yung uwian nila Mitch. Nakita ko na ang red porsche nya kaya lumapit na ako duon saka sumakay sa shotgun seat at nagseatbelt.

"You know friend? Ang bagal mo," sabi nya pagkalingon sakin. Nagcecellphone kasi sya kanina kaya hindi ako napansin pagkasakay ko.

"Sorry, huh, baka kasi nag chemistry kami kaya matagal," sarcastic na sabi ko. Sanay na kami sa mga ganyan.

The Life Note At A Time Where stories live. Discover now