The Life Note At A Time

Prologue

"Kanina ka pa nakatulala dyan," sabi Nair saka umupo sa harap ko. Hindi ako sumagot instead ay pinagpatuloy ko ang pag iisketch ng bahay na gusto kong mabuo.

Nandito ako sa blacony at dinadama ang ihip ng hangin habang tanaw na tanaw mula rito ang ganda ng karagatan. Bumuntong hininga ako saka tumingin kay Mitch.

"I thought, he won't let go of me." panimula ko. Tumitig sya sa akin. Ngumiti ako ng mapait saka muling tumingin sa karagatan. "But, he did."

"There's always a reason, friend." lumingon ako sa kanya at malungkot na tumango. "So, please let yourself breathe."

Ngumiti sya sa akin saka tumayo at lumabas ng kwarto. Tama sya. Pero bakit hindi ko kaya. Bakit ang sakit sa tuwing gigisng ako na wala sya sa tabi ko. Sa tuwing maiisip ko na wala sya sa oras na kailangan ko sya.

Tinapos ko ang iniisketch kong bahay saka binaliktad. I started thinking what to wrote. Then I wrote it like a love letter.

Dear, Shawn,

    I truly never experienced love before you. Before, love always seem conditional and ephemeral. I never meant like it was meant to be and was always expecting it to end at any moment. But, when you came into my life. You changed everything. You taugh me that love was endless. You taugh me that whenever you are, you'll always find your way back home. Until I'm here, writing a letter for you. Hope you find someone that you deserved more than I deserves you.

Love, Gill

Huminto ako sa pagsusulat nang magring ang phone ko. Binuksan ko iyon saka sinagot whithout knowing who it is.

["I miss you,"] the phone hung up after he said that. Three words that makes my heart beat fast. Three f*cking words and I couldn't say anything. I was left dumbfounded.

Nagmamadali akong tumayo saka tinupi ang papel at pumasok sa loob. I dialled his number for like three times but the phone was dead. Hinagis ko ang phone ko sa kama saka napahilamos ko sa aking mukha ang aking mga kamay.

"May gusto ka pa bang puntahan?" sabi ni Marcus. Hindi ko alam na itatanong nya iyon. Nandito ako sa sasakyan nya kasama si Mitch para pumunta sa Airport dahil kailangan na naming bumalik ni Marcus sa Singapore para sa trabaho.

Nakangiti syang tumingin sa akin saka nagsalita." Actually, mamaya pang six ng gabi ang flight natin."

"What?" hinampas ko sya sa braso saka ngumuso narinig ko ang mahinang tawa ni Mitch. Kaya tinignan ko sya ng masama.

"Oh, c'mon, friend. Sabihin mo na kung saan..umaandar ang oras," sabi nya sabay turo sa wristwatch nya. Bumuntong hininga ako saka inisip kung may iba pa ba akong gustong puntahan. Isang tao lamang ang pumapasok sa isip ko. Tumingin ako sa kanila saka nagsalita. 

"Pwede ba tayong bumalik sa dating condo ko?"
---------------------------------------------------------------------------

FearlessUndeniable