The Life Note At A Time

Kabanata 22

Nagecho sa utak ko ng paulit ulit ang sinabi nya. Mahal ko parin sya. Hindi ko maitatangging mahal ko parin sya dahil iyon ang totoo at hindi yun mawawala sa puso't isip ko.

Lumipas ang mga araw, linggo, at buwan pero tumatak parin sa isip ko ang sinabi nya. Hopefully he's always there to accompany me. Sinusubukan ko naman e, na suklian ang lahat ng ginagawa nya para sa akin. Sinabi ko na sa kanya na hindi ko kaya pero susubukan ko.

Nakalabas na si Mommy sa Hospital pero every weekend ay sinasamahan ko sya roon para magpa therapy. Minsan naman ay si Tita Jenny kapag may lakad akong importante o mga  interviews. I had so much fun working in this kind of field. I can show my passion the way how I interpreted my songs.

Nandito ako sa company at nagrerehearse. We will have a big concert in Paris after my graduation. Naisip ko na after ng concert ay maari na akong mag quit sa industry na ito. But then again, what would I do if quited this job. May babalikan pa kaya ako?

I was lost in my thoughts when we heard a phone ringing. Agad akong tumayo saka kinuha ang phone ko sa bag. It was Mitch. Agad na nagliwanag ang mukha ng makitang si Mitch iyon. Nakagat ko ang labi ko saka tumingin sa kanila. Tumango sila kaya lumabas ako ng practice room.

["Friend!"] agad na bungad nya pagkasagot ko. Napangiti ako saka nagsalita.

"Best, I miss you," masayang sambit ako. Narinig ko syang tumawa.

["Naku, I just called to asked kung ano nang plano mo? Malapit na akong grumaduate at gusto ko nanduon ka. Makakarating kaba?"] may bahid ng lungkot ang tono ng pagkakasabi nya. I pouted my lips.

Mauunang gagraduate si Mitch sa akin dahil umulit ako ng first year college dito. Hindi ko kasi natapos iyon sa Pilipinas.

"Oo naman, after concert. Alam mo bang ngayon palang ay kinakabahan na ako." she chuckled the laughed.

["I know that you really want this since then, but I'm always here to support you. I love you."] napangiti tuloy ako.

"I love you more, I'll end up the call na baka magalit si Manager." sabay kaming tumawa saka ko pinatay ang call. Bumalik ako sa loob saka kami nagsimula muli sa pagrerehearse ng songs. I'm going to perform 2 songs for solo then 3 songs with Marcus.

Being away to the people I've longed in the Philippines was so sad but I'm so happy being with Marcus. He is the guy bestfriend that I ever wanted. But I think it's time for me to give myself a freedom. A freedom to love again.

Ngumiti ako kay Marcus ng magtama ang mata namin saka nagpatuloy sa pagkanta. Nang matapos ang rehearsal ay dumaan muna kami ni Marcus sa isang mamahaling Restaurant. I'm wearing a face mask and cap to hide from some annoying fans. We will just had a quick dinner.

It's already late at night and I couldn't cook anymore because I'm so tired. Habang hinihintay ang inorder naming pagkain ay naisip kong iopen up sa kanya ang usapan namin ni Mitch. Gusto ko sana syang tanungin kung gusto ba nyang sumama sa akin pabalik ng Pilipinas.

Naghehesitate pa ako kung sasabihin ko naba ngayon o sa ibang araw nalang. Tumingin sya sa akin. Confused was plastered on his face ng makita ang pabalik balik kong tingin mula sa kanya pabalik sa lamesa. I bit my lower lip ng magsalita sya.

"Spill it," nacucurious na tanong nya. Fine, I'll say it.

"My friend calls me a while ago. She said that I should come when her graduation day held," I said honestly. He licked his lower lip saka tumango pinapahiwatig na ipagpatuloy ko ang dapat kong sabihin.

"You know her right? Mitchell from Laverde Company,"

"Yes, so, are you saying that you will go to the Philippines?" I concoiusely nodded.