DAUNTLESS CHANGE (PUBLISHED)

MONSTER'S THOUGHT

"I'M SORRY but I made up my mind. I will withdraw my investments. It seems that our plan will never push through. But that was okay. I find another man who will marry Harriette and can make this venture possible." Malamig na sabi ni Charles, ang tatay ni Hariette at kaibigan ko.

Saglit akong natulala at naghanap ng tamang encouraging words para sabihin pero tumayo na si Charles. Nataranta ako pero sa kalaunan ay nakaradam ng matinding panibugho. It seems I lost my chance. It was all gone. It was like a sand in my hands, slowly failing apart.

"Wait. But you made a promise. Give me a week, Errol will marry your daughter." Determinado kong sabi at inawat ko siya sa pagaalis. Damn. He looked at me like a sick cat. Tiniis ko iyon alang-ala sa pangarap kong business venture.

"I've been waiting, Erwan. Okay, I will change my mind. Marry my daughter then." Seryoso niyang sabi.

Nanuyo ang lalamunan ko. Hindi ko nagawang sumagot at napayuko na lang. Napabuntong hininga si Charles. Tinapik niya ako sa balikat. "I don't know what to think, Erwan. But my emotions and opinions for you and for your brother was least of my concern. I am running out of time. I will let my daughter marry someone else. I couldn't afford to wait another more weeks. I have plans for this venture and I can't afford to wait more weeks." Sabi niya at tuluyang lumabas na.

Wala na. Nakawala na ang suwerteng magpapalaki pa ng negosyo namin. Damn, Errol. Damn, Jersey. Sila ang may kasalanan ng lahat! Kung sinunod lang nila ako, wala sana akong problema ngayon.

"Erwan, nasa labas si Jimmy. Nasa sasakyan niya." Sabi ni Alvin.

Tumalon ang puso ko. Bigla ang pagikot ng sikmura. I suddenly hope for a good news. Nakilala ko si Jimmy dahil kaibigan siya ni Alvin. He was my 'assassin'. He was the one who always clean my mess. Siya rin ang tagalinis ko sa mga nagiging sagabal sa negosyo ko.

Lingid sa kaalaman ni Errol, hindi ako patas pagdating sa negosyo. Well, I believe that there's nothing fair in this world. And in life, there are only two sides. It's either you are the upper hand or the lower. And between the two, I chose to be the higher, the leading. Bakit ko pipiliing maging talunan? Who would ever believe in me if I were the loser?

Maraming utang si Jimmy noong nagkasakit ang nanay niya hanggang sa bawian ng buhay. Ako ang sumalba sa kanya. Bukod sa mga na-settle kong utang, malaki rin ang ibinabayad ko sa kanya. He deserves it. His job isn't just a normal job. He kill for me if he needed to. He also get an extra payment for job well done.

Hindi naging mahirap kay Jimmy ang trabaho. He used to be a police officer. Nasibak dahil nagnakaw. Nagawa niya iyon dahil nagkadabaon siya sa utang. Sayang. Napakahusay pa niyang pulis. He always ranked number one. Too unfortunate, he was a victim of fate.

At ngayon, iyon na ang trabaho niya sa akin. He will kill for me and I will pay him bigger. Dali-dali akong lumabas ng bahay kasunod si Alvin at walang paalam na pumasok sa sasakyan ni Jimmy. Nawala ang ngiti ko nang makitang napayuko siya at umiling.

"Bad news?" panghuhula ko. Halos masakal na ako sa sobrang paghihintay ng sagot niya.

Tumango si Jimmy. "She escaped. I'm sorry—"

"Fuck you—!" galit na galit ko siyang pinagsusuntok sa mukha. Wala na akong pakialam sa pananakit ng kamao ko. Ang mahalaga sa akin ng oras na iyon ay mailabas ko ang galit ko.

"Stop!" awat ni Alvin at pinigilan ang kamay ko. Isang masamang tingin ang iginawad ko sa kanya bago tinigilan si Jimmy. Duguan ang mukha niya. Halos magsara na ang mga mata niya dahil doon ko siya napuruhan.

"Shit! You are so stupid!" sisi ko kay Jimmy at inambaan pero nagpigil na lang ako.

"I'm sorry!" napapahiyang sabi ni Jimmy at kinwento ang mga nangyari.

Nahilot ko ang sentido ko. "You killed the two old folks."

"Yes." Sagot niya at napabuga ng hangin.

"Idiot." Napapailing kong sabi at napabuga ng hangin. There is no remorse left it me. Kung kinakailangang madamay sila sa katangahan ni Jimmy, wala akong magagawa. Ang mahalaga, nabawasan ang mga taong madadamay.

"Sorry. I will look for her again. Don't worry. I'll do better this time." Pangako ni Jimmy.

"You better be or you'll be dead." Puno nang pagbabantang sabi ko saka tuluyang lumabas ng sasakyan. Dire-diretso ako sa studyroom. Paroon ako at parito. Hindi mapakali. Isip ako ng isip kung paano maalis sa landas si Jersey.

"That bitch is really lucky!" nabubuwisit kong bulalas at sinipa ang upuan.

Napabuntong hininga si Alvin. "Why don't you just let her be?" seryoso niyang sabi.

"No! I can't do that. She knows everything!" mariin kong sabi.

And I remember how that bitch knew my secret. Ah, it was really giving me goosebumps. Ayokong maalala kung paano niya nalaman ang sikretong pakatago-tago ko. Hindi puwedeng mayroong makaalam noon. Ikasisira ko iyon.

"Mukha namang wala siyang pinagsabihan. Hayaan mo na lang."

Naginit ang ulo ko. Ito ang ikinaiinis ko kay Alvin. This man will kill for me too but I know he has a big heart. And the problem is, he was using it in times he didn't need it. "Pinagtatanggol mo na naman siya. Tell me. Do you like her?" akusa ko.

"No. You know who I want." Sagot niya.

Pinigilan kong mapangiti. "I know. But you have to stop taking her side. It's infuriating."

Nanahimik na lang si Alvin. Ako naman, panay pa rin ang talak. Hindi ako matatahimik hangga't hindi naibabaon si Jersey. Yeah. Alam kong buhay siya. Salamat sa mga imbestigasyong isinagawa ng private detective. Magpapahuli ba naman akong malaman ang katotohanan?

And damn her! Sisiguruhin kong mamatay siya ngayon!