" Ανάθεμα την βεντέτα...Τα ένοχα μυστικά. "

Κεφάλαιο 26ο.

Ο Στρατής έφυγε κατευθείαν για το πατρικό του. Κάθε σκέψη του και ένας λόγος παραπάνω να βιάζεται. Η Σαβίνα δεν μπορούσε να μείνει μόνη της με την Μιμίκα. Ήθελε τον Στρατή δίπλα της αλλά τώρα αυτός την χρειαζόταν όσο τίποτε άλλο δίπλα του. Εκείνος δεν είχε καταλάβει διόλου ότι τόσην ώρα τον ακολουθούσε. Αφού τα πόδια του έτρεμαν από φόβο. Δεν ήξερε τι φόβο όμως. Φόβος μη χάσει τον άνθρωπο που τον μεγάλωσε ή φόβος μη χάσει τον πατέρα που μόλις γνώρισε; Δεν μπορούσε να το προσδιορίσει αλλά σίγουρα πλέον τον ένοιαζε και για τον έναν και για τον άλλον. 

Έσπρωξε την πόρτα με μανία και είδε τον Λάμπρο να στέκεται δίπλα σε κάποιες εικόνες. Προσευχόταν. Τόσο άσχημα ήταν τα πράγματα λοιπόν;

Εκείνη τη στιγμή από τις σκάλες κατεβαίνει κρατώντας κάποιες βαλίτσες η Ζέτα. Ο Στρατής είχε ξεχάσει εντελώς πως βρισκόταν ακόμα εδώ. Βασικά ήθελε να μην καθόλου εδώ, αλλά τώρα είναι η ευκαιρία να γυρίσει πίσω μια και καλή. Τότε η Χαρά εμφανίστηκε από την πόρτα και πήρε μια από τις βαλίτσες που κρατούσε η Ζέτα και πήρε από το χέρι τον Στρατή. Βγήκαν έξω και τότε εκείνος συνειδητοποίησε πως ήταν και η Σαβίνα μαζί του. 

" Γιατί δεν είσαι με τη μαμά σου; " 

" Δεν ήθελα να σε αφήσω μόνο σου. " του είπε και τον πλησίασε. Τον αγκάλιασε σφιχτά και παράλληλα ο Στρατής αντιλήφθηκε την Ζέτα να τους κρυφοκοιτά από το σαλόνι του σπιτιού. Έκανε σαν να μην υπήρχε και συνέχισε να χαϊδεύει τα απαλά μαλλιά της Σαβίνας. Αυτοί οι δύο άνθρωποι είχαν έρθει πια τόσο κοντά που θα ήταν τρομερά παράξενο αν χώριζαν ή συνέβαινε το παραμικρό ανάμεσά τους. Αλλά η Ζέτα θα φρόντιζε για αυτό αργότερα...

" Κυρία Χαρά τι θα κάνετε τώρα; " 

" Έχω κλείσει εισιτήρια για Θεσσαλονίκη σε μια ώρα με το πλοίο. Θα πάρουμε το αεροπλάνο από Αθήνα. Στρατή ανησυχώ πολύ για τον πατέρα σου...Μετά από όσα έγιναν..." λέει εκείνη φανερά στεναχωρημένη. 

" Δηλαδή ο Παύλος είναι στο νοσοκομείο. Έχουμε και πολλούς τώρα πια..." απαντά υπαινικτικά ο Στρατής. Η Χαρά όμως συμμερίζεται την αγανάκτησή του και δεν συνεχίζει τη συζήτηση. 

" Στρατή! Σεβάσου τον φόβο της μαμάς σου. Δεν είναι ώρα να μαλώνετε. " αποκρίνεται η Σαβίνα. 

" Καλά συγγνώμη αλλά ακόμα δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Τέλος πάντων. Πάμε; Θα χάσουμε το αεροπλάνο. " είπε ξανά ο Στρατής. Η Χαρά μάζεψε τις βαλίτσες και πήγε στο αυτοκίνητο να τις τακτοποιήσει. Ο Στρατής ωστόσο που δεν πρόλαβε να μαζέψει τίποτα, θα πήγαιναν για λίγο στο σπίτι του στη Πλάκα για να πάρει λίγα ρούχα. Όσο η Χαρά ήταν έξω, ο Στρατής μπήκε μέσα στο σπίτι και αντίκρισε τη Ζέτα, χαλαρά να κάθεται στον καναπέ.