" Ανάθεμα την βεντέτα...Τα ένοχα μυστικά. "

Κεφάλαιο 8ο.

~ Κρήτη ~

Περνώντας οι μέρες γρήγορα και βασανιστικά για τον Στρατή κάτι τον έτσουξε μέσα του. Κάτι του γρατζουνούσε την ψυχή τολμηρά και δύστροπα που δεν μπορούσε να καταλάβει την φλόγα που τον κυρίευε στα σωθικά του. Από την μια η σχέση του με τον πατέρα του, τον Παύλο, και από την άλλη ο θείος Λάμπρος με εκείνο τον περίεργο τύπο, τον Κωστή. Τι στο καλό είναι αυτός; Ποιος θα μπορούσε να είναι και να έχει τέτοια δύναμη πάνω του που να μην επιτρέπει ο Λάμπρος να του μιλά και να τον κοιτά; Από την άλλη είναι και το θέμα της δουλειάς. Τα χρήματα λιγοστά και χωρίς καμία δουλειά. Καμία ευκαιρία. Σε λίγες μέρες έπρεπε να γραφτεί στην σχολή του και με κάποιον τρόπο έπρεπε να ζήσει.

Πήρε την πρώτη εφημερίδα που βρήκε μπροστά του και απευθείας στις αγγελίες για εύρεση εργασίας. Το ένα προϋπηρεσία, το άλλο εμπειρία, το άλλο πτυχίο. Όλες οι δουλειές χρειάζονται προσόντα και στοιχεία που ο Στρατής δεν διέθετε. Δύο μόνο του έκαναν το κλικ.

"Ζητείται σερβιτόρος για μπαρ. Νέος, ευπαρουσίαστος και χωρίς προϋπηρεσία. "

" Ψάχνουμε υπάλληλο για φούρνο.  Μερική απασχόληση, καλός μισθός. "

Αλλά και οι δύο δουλειές δεν ήταν για εκείνον. Η μια ήθελε μοντέλο, όχι σερβιτόρο, και η δεύτερη ήθελε πρωινό ξύπνημα. Με την σχολή που να προλάβει.

Εφόσον δεν υπήρχε καμία λύση αναγκάστηκε να βγει στους δρόμους. Ίσως αν μιλήσει με κάποιον, τον πείσει να πιάσει δουλειά. Από το Ηράκλειο στα Χανιά και πάλι πίσω. Δύο ώρες στους δρόμους αλλά τίποτα δεν τον ικανοποιούσε ή κανένας δεν ήταν ικανοποιημένος από εκείνον. Φτάνοντας στην πλατεία, κάθισε χαμένος σε ένα παγκάκι. Βλασφημά την ώρα και την στιγμή που έφυγε. Η αναμονή και η τεμπελιά τον ενοχλούσαν όσο τίποτε άλλο. Μέσα στην απελπισία του νιώθει ένα χέρι να του ακουμπά τον ώμο. Γυρνά να δει ποιος είναι και αντιλαμβάνεται τον Λάμπρο. Ή πιο σωστά τον θείο Λάμπρο.

" Ανηψιέ; "
" Εσείς; "
" Εμείς. Ίντα γίνεται; Μας ξέχασες. "
" Σας είχα πει πως δεν θέλω να σας γίνομαι βάρος και να σας ενοχλώ. "
" Σε είπα κανένα βάρος. Είναι χαρά μου να σε βλέπω και να ζητάς την βοήθειά μου για οτιδήποτε θέλεις. "
" Η αλήθεια είναι πως απελπίστηκα. "

Κάθισε δίπλα του.

" Πες μου ιντα έπαθες; Σου λείπει η μάνα σου; "
" Όχι όχι. Καμία σχέση. Δεν μπορώ να βρω δουλειά με τίποτα. Έχω ψάξει παντού. Έχω γυρίσει τα Χανιά, το Ηράκλειο αλλά δεν. "
" Γιατί δεν είπες τίποτα σε μενα ανηψιέ; Σου χω τουλάχιστον τέσσερεις ελεύθερες θέσεις για δουλειά. "
" Αλήθεια θείε; Θα με βοηθήσετε;"
" Αλίμονο Στρατή. Γιάντα να μη σε βοηθήσω; Να πάρω ένα τηλέφωνο και αύριο κιόλας πιάνεις δουλειά...Αλήθεια Τι ψάχνεις ακριβώς; "
" Ό,τι να 'ναι αρκεί να μην είναι πολύ πρωινή. "
" Εντάξει έχω την κατάλληλη. Έμπα τώρα στο καφενείο να πιούμε ένα καφέ. "
" Εντάξει. "