" Ανάθεμα την βεντέτα...Τα ένοχα μυστικά. "

Κεφάλαιο 4ο.

" Είμαι ο Κωστής. "
" Ο κύριος Λάμπρος δεν είναι εδω; Εκείνον ψάχνω. "
" Οϊ. "
" Ξέρετε που μπορώ να τον βρω; "
" Οϊ. " απαντά και κλείνει την πόρτα στα μούτρα του Στρατή. Εκείνος είχε μείνει άναυδος. Γυρισε την πλάτη του στην πόρτα του σπιτιού. Πληκτρολόγησε τον αριθμό της μαμάς του στο κινητό.

" Έλα Στρατή πήγες; "
" Ρε μάνα τι μου λες. Δεν ήταν εδώ. "
" Δεν ήταν εκει; "
" Τι λες ρε μαμά τώρα. Καταρχάς δεν ήταν δικό του το σπίτι. Σε κάποιον άγνωστο πήγα. Που με έστειλες; "
" Τι λες ρε Στρατή τώρα; Αφού εκεί είναι το πατρικό μου. "
" Ήταν ένα άντρας εκεί και τον ρώτησα άμα είναι ο Λάμπρος και μου είπε Όχι. "
" Μήπως σου είπε ότι τον λένε Βαγγέλη; "
" Όχι Κωστή είπε τον λένε. " απάντησε και μια παύση έμεινε στην γραμμή. Η Χαρά έτρεμε από το άκουσμα μόνο του ονόματος.
" Σου είπε επίθετο; "
" Όχι. Μου έκλεισε την πόρτα στα μούτρα. "
" Όχι γαμώτο! Όχι! "
" Τι έγινε ρε μαμά. "
" Είσαι σίγουρος ότι ήταν μόνο αυτός εκεί και όχι και κάποιος άλλος; "
" Α λες να ήταν κανένας φίλος αυτός; "
" ... Ναι ναι. Μήπως είναι κανένας συγχωριανός. Ξέρεις τώρα οι Κρητικοί είναι και λίγο ακατάδεκτοι. "
" Ξέρω. Άρα τι κάνω τώρα; "
" Πήγαινε στα ενοικιαζόμενα και θα συνεννοηθώ εγώ. "
" Εντάξει αν και με είχε βολέψει η ιδέα να μείνω σε δικό μου σπίτι. "
" Κάτι θα κάνω. Ψάξε και για καμία δουλειά. Να βολεύεσαι καλύτερα και συ γιε μου. "
" Έπρεπε να είχα έρθει νωρίτερα μάνα, δύσκολα βρίσκεις δουλειά Αύγουστο μήνα. Τα έχουν καπαρώσει όλα οι φοιτητές από τον Μάιο. "
" Κάτι θα βρεις. Είσαι γιος μου εσύ δεν γίνεται! Κάποιος θα σε ανακαλύψει! "
" Έλα ρε μάνα λες και είμαι καμία διάνοια. "
" Ξέρω εγώ τι λέω. "
" Καλά καλά άντε γεια τώρα. Ααα! Μίλα και στον μπαμπά. Δεν γίνεται να μου κρατάει μούτρα ακόμα. "
" Κάτι θα κάνω. " απαντά. Ο Στρατής τότε κλείνει βιαστικά το τηλέφωνο. Ακούγονται φωνές από το σπίτι. Μαλώνουν κάποιοι μέσα. Κρύβεται πίσω σε ένα δέντρο του κήπου και κρυφακούει.

" Λάμπρο θα το μετανιώσεις τούτο που κάμεις! "
" Φύγε Κωστή! Φύγε γιατί δεν έχω περιθώρια για πολλά πολλά ακόμα! "
" Θα τα ξαναπούμε. Δεν την γλιτώνεις. "
" Τράβα στην γυναίκα σου και αφήκετε με ήσυχο! " λέει και βροντά την πόρτα πίσω του. Ο Στρατής δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Βλέπει τον άγνωστο άντρα που του συστήθηκε ως Κωστής να φεύγει και πάει ξανά στο σπίτι μπας και βρει καμιάν άκρη. Χτυπά την πόρτα ,πιο δειλά αυτή τη φορά.

" Σου είπα να φύγεις! " λέει ο άντρας. Κατάλαβε πως ο Κωστής γύρισε ξανά πίσω αλλά μόλις είδε τον Στρατή σταμάτησε απότομα την φράση του.
" Συγγνώμη νόμιζα..."
" Ναι κατάλαβα. Εγώ ψάχνω τον κύριο Λάμπρο. Εσείς δεν είστε; "
" ... Ναι εγώ. Εσύ ποιος είσαι νεαρέ; "
" Είμαι ο Στρατής Χαριτόπουλος. Ο ... "
" Ο γιος της Χαρούλας. " λέει και φαίνεται μια λάμψη στα μάτια του. Τα χέρια του τρέμουν και κοιτάζει τον Στρατή από πάνω μέχρι κάτω να βρει ομοιότητες και διαφορές μεταξύ τους. Το χέρι του πηγαίνει στο κεφάλι του. Τον σφίγγει αντρίκια στον ώμο.
" Έμπα μέσα. Έλα. Έλα αγόρι μου."
Ο Στρατής μπαίνει στο παλιό σπίτι με την συνοδεία του Λάμπρου. Το σπίτι είναι διακοσμημένο με παλιά έπιπλα και βαριά. Φαίνεται πως γυναίκα είχε καιρό να μπει μέσα αλλά ήταν τακτοποιημένο αρκετά.