" Ανάθεμα την βεντέτα...Τα ένοχα μυστικά. "

Κεφάλαιο 30ο.

Έχουν ήδη περάσει δυο μέρες και ο Χρόνης συνεχίζει να είναι απών και εξαφανισμένος. Ο Στρατής αυτές τις μέρες απόλαυσε την Σαβίνα όσο τίποτε άλλο και εν τέλει αποφάσισε να αποδεχτεί όλη τη κατάσταση με τη Λέα, μη γνωρίζοντας όμως ότι ο Χρόνης είναι ο αδερφός του. Η Σαβίνα ωστόσο, είχε αποκτήσει μια πολύ καλή σχέση με την οικογένεια του Στρατή και πόσο μάλλον με τη μητέρα της που πλέον ήταν σε πολύ καλή κατάσταση. Κάθε φορά που έβλεπε την οικογένειά του αισθανόταν πλήρης. Μπορεί να μην ήταν δικιά της αλλά ήταν πολύ κοντινή. 

Βρίσκονταν στο πατρικό της Χαράς σχεδόν όλοι εκτός από τη Δέσποινα. Αφού τις προάλλες αποχώρησαν για να πάει η Χαρά με τον Ζήση για να βρουν τον Χρόνη, η Δέσποινα συνοδεύτηκε από τον Ανδρονικήτα. Της άρεσε η παρουσία του. Της έδινε ασφάλεια και σιγουριά. Καθετί πάνω του τον έκανε ξεχωριστό και εντυπωσιακό. Εκείνος έβλεπε το ίδιο πάνω της. Δεν την ήξερε καθόλου αλλά κάτι μέσα του του έλεγε ότι αυτή η γυναίκα θα τον κάνει ευτυχισμένο και χαρούμενο. Προσπάθησε να μάθει για αυτήν καθώς περπατούσαν στο δάσος έξω από το χωριό. 

" Αλήθεια γιατί τέτοια πρεμούρα για να φυλακιστεί ο Κυριάκος. Καλά για εμάς που είναι δουλειά μας. Καλά και για την Χαρά που έχει καταχραστεί ο Κυριάκος τον γιο της. Αλλά εσύ γιατί; " αναρωτήθηκε. 

" Ο Κυριάκος ήταν ο πρώτος μου έρωτας όταν ήμουν στο χωριό. Όταν πήγα να σπουδάσω στην Αθήνα τον είδα ξανά μετά από καιρό. Εκεί για να τον βλέπω έπιασα δουλειά σε ένα από τα μαγαζιά του. Μου πούλησε παραμύθι ότι με αγαπά και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες. Εγώ η χαζή τον πίστεψα. Μου έλεγε πήγαινε με εκείνον και θα είμαστε μαζί. Πήγαινε με τον άλλον και θα σου πάρω αυτό. Είχα πάρει τη μισή Αθήνα και εκείνος επέμενε. Όταν κατάλαβα πως στη σχολή με ήξεραν με το όνομα «Ντέμπυ» και όχι με το Δέσποινα τα παράτησα. Με κυνήγησε για καιρό μέχρι τη Θεσσαλονίκη, μου χάλασε τον γάμο, έχασα την μοναδική φυσιολογική δουλειά που είχα εξαιτίας του. Εδώ δεν τολμούσα να έρθω γιατί έπιασα τον ξάδερφό μου με τη ξαδέρφη του και θα γινόμασταν μαλλιά κουβάρια. Δεν άντεξα άλλο. Είχα γίνει πιόνι του. Μια βρωμερή πόρνη για εκείνον, ένα αντικείμενο εκμετάλλευσης για αυτόν και για όλους. " του εκμυστηρεύτηκε. Εντυπωσιάστηκε με τον εαυτό της που ανοίχτηκε τόσο εύκολα σε έναν άνθρωπο που δεν ήξερε. Ο Σωτήρης αισθάνθηκε την καρδιά του να χτυπά μετά από καιρό ξανά για μια γυναίκα. 

" Συγγνώμη αν σε έκανα να ..." πήγε να πει. 

" Μη ζητάς συγγνώμη. Αυθόρμητα μου βγήκαν όλα. Έτσι και αλλιώς δεν είχα σκοπό ούτε να σε κάνω με λυπηθείς ούτε να με σώσεις από κάτι. Απλά ήθελα να τα πω σε κάποιον και να ξελαφρώσω. Τόσο καιρό ασχολούμαι με τους άλλους και τα προβλήματά τους. Κάποιος έπρεπε να ασχοληθεί και με το δικό μου πρόβλημα που είναι ο Κυριάκος. "