" Ανάθεμα την βεντέτα...Τα ένοχα μυστικά. "

Κεφάλαιο 24ο.

Όταν άνοιξε η πόρτα εμφανίστηκε μια γνώριμη ανδρική φιγούρα. Η Χαρά κάλυψε το κεφάλι της από ντροπή. Ο Βαγγέλης κοίταξε τον άνδρα εξωνυχιστικά και ο Λάμπρος, χτυπώντας τη μαγκούρα του στο πάτωμα, σηκώθηκε τρεμάμενος. Η Ζέτα εντυπωσιάστηκε από την επιβλητική παρουσία του γοητευτικού άνδρα και τον πλησίασε για να τον χαιρετίσει. 

" Καλησπέρα σας. Ζέτα Ελευθερίου! " είπε και άπλωσε το χέρι της αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση. Η Χαρά πήρε την Ζέτα από δίπλα του και κοιτούσε τους θείους της που την έβλεπαν με ένα έντονο και εκνευρισμένο ύφος.

" Βαγγέλη πέταξέ τον όξω! Τώρα! " φώναξε ο θείος Λάμπρος. Η Χαρά άφησε την Ζέτα από τα χέρια της και έπιασε τον Λάμπρο για να τον βάλει να καθίσει κάπου. 

" Άσε με ανιψιά. Άσε με γιατί θα γίνει μακελιό επαέ. " συμπλήρωσε. 

" Κάθισε θείε, κάθισε είπα. Θα σου ανέβει η πίεση..." 

" Βάγγελη άκουσες τι σου 'πα; " επέμενε εκείνος. Η Χαρά κοίταξε τον Ζήση κατάματα και του έκανε νόημα να φύγει. Αλλά εκείνος αρνήθηκε. 

"Δε πάω πουθενά. " απάντησε με νεύρο. Ο Βαγγέλης σηκώθηκε με μιας να τον διώξει αλλά εκείνος ήταν ανένδοτος. Επέμενε και ωρυόταν πως ήθελε να μείνει εκεί. Η Χαρά πήγε κοντά του για να τον πάρει με το καλό και να τον διώξει αλλά ούτε αυτή η μέθοδος δεν απέδωσε καρπούς. 

" Χαρά άφησέ τον. " αποκρίθηκε ο Λάμπρος. Σηκώθηκε από τη θέση του και τον πλησίαζε νευρικά με τη μαγκούρα του. Η σιωπή αλλοιώθηκε από τον ήχο των βαρέων βημάτων του και της ξύλινης μαγκούρας του. Όταν έφτασε απέναντί του του μίλησε σταράτα και ίσα. 

" Ίντα θες στο σπίτι μου; Ποιος σου επέτρεψε να πατήσεις τα ποδάρια σου 'δω; " τον ρώτησε. Εκείνος, αισθάνοντας δέος, απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη, λέγοντας την αλήθεια. 

" Όταν ήμουν με την Χαρούλα, την είδα αναστατωμένη και είπα να έρθω να δω τι συμβαίνει. Ανησύχησα. " είπε. Η Χαρά ένιωσε τόσο άσχημα. Ήταν σαν να προσέβαλε την οικογένειά της με τη στάση της απέναντι στον Ζήση. Μπορεί για μια στιγμή να το μετάνιωσε πικρά που γύρισε στη Κρήτη. Ήξερε ότι όσο βρισκόταν εδώ, κινδύνευε όχι μόνο η ζωή της αλλά η υπόληψη της και της οικογένειάς της. 

" Χαρά τι λέει ο κύριος Μπρουσαλάκης; Ήσασταν πράγματι μαζί προηγουμένως; " ρωτήθηκε η Χαρά από τον Βαγγέλη. 

" Ναι θείε. Μαζί ήμασταν. " είπε. Ένιωσε όπως τότε που απολλογούνταν συνεχώς στη μητέρα και τις αδερφές της για το που βρίσκεται και με ποιον. Σφίχτηκε το στομάχι της. Ο Λάμπρος φαινόταν απογοητευμένος και ο Βαγγέλης έκπληκτος. Η Ζέτα το μόνο που σκεφτόταν ήταν ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος.