without me. ✓

nine

Jin, kurtların ne kadar hızlı olduğu konusunda bir fikre sahip olduğunu elbette biliyordu, ancak bu fikir Kim Taehyung'un sırtında giderken tamamen parçalara ayrılmıştı.

Siyah kurt inanılmaz hızıyla koşup, yoldaki engellerden kolayca atlarken kafasını gömdüğü kürkten kaldıramamış ve ormanın manzarasını gözlemleyememişti.

Hiçbir şey yapmasa bile başını dönmüştü ve parmakları arasındaki yumuşak kürke o kadar sıkı tutunmuştu ki eklemlerinin beyazlaştığına emindi.

Başka bir kurt olsaydı muhtemelen Jin, kürkünü çekiştirdiği veya canını yaktığı için üzülürdü ama şu an etrafına bile bakınamadığı bir hızla giderken, siyah kurt adına hiçbir şekilde suçluluk veya kötü hissetmiyordu.

Kurt kasabadaki dik tepeleri çıkıp o tepelerden hızla aşağı inerken midesinin kaynadığını hissedebiliyordu, ama sonra tüm bunların hepsi durdu.

Düşük bir hırıltı duyana ve siyah kurdun onu sırtından atmaya çalıştığını hissedene kadar gelecekleri yere vardıklarının farkında bile değildi.

Pislik.

"Tamam, tamam, bir saniye bekle," dedi Jin rahatsız edici bir sesle, her ne kadar bedeni titremeye devam ediyor olsa da.

Görünüşe göre hâlâ ormanın içinde geçerken yaptıkları hızlı koşunun etkisi altındaydı.

Siyah kurt hareketlerini duyduklarıyla beraber durdurdu, ama ondan beklendiği gibi bedeni hala kasılı ve gerginlikle kaplıydı.

Jin gözlerini devirip, ipeksi ve bir o kadar da güçlü sırttan yavaşça indi. Ayakları zemine temas eder etmez inanılmaz bir şekilde rahatlamıştı.

"Vay canına. Yaşadığın yer burası mı?" Karşısındaki muazzam eve, konağa veya daha önce hiç böyle bir şey görmediği yapıya bakarken sersemlemiş bir halde ağzından cümleleri kaçıvermişti.

Ev dışarıdan bordo tuğlalarla kaplı, küçük yuvarlak pencereleri olan yanlarında birkaç baca ve çevresinde çalılar ve ağaçlar ile yüksek, piramit şeklinde bir çatı ile heybetli ve kesinlikle nefes kesici görünüyordu.

Gördüğü yapı Kim Taehyung'un paketinin ne kadar büyük olduğunu merak etmesine neden olmuştu. Çünkü ev tam tamına üç katlıydı!

Bunu sormak istese bile kurt çoktan eve giden merdivenleri kolayca tırmanmaya başladığı için hiçbir yanıt alamadan kalmış olacaktı.

Kapı hemen açılmış ve dönüp kendisine ne yapacağını bile söylemeden evin içine girmişti.

Jin'in ruh hali bu hareketle fazlasıyla sarsıldı, çünkü bu pislik onu, suçluluk hissetmesine neden olarak buraya getirmişti ve şimdi de onu öylece bırakmış mıydı?

Bir an için geri dönüp evine dönmeyi düşündü, ancak daha sonra evden tanıdık, dostane bir yüz ortaya çıktı.

"Jin! İyi misin?" Namjoon, merdivenlerden aşağı doğru inip ona doğru koşup, omuzlarını rahatlatıcı bir şekilde kavrayarak endişeli sesiyle konuşmuştu.

Jin, Kim Taehyung'u insan formunda, kapının hemen önünde, yüzünde ürkütücü bir ifade ve gözlerindeki keskin bakışa ek alçak bir sesle konuşana kadar arkadaşına cevap vermek üzereydi.

"Birisi onu bulmadan önce içeri geçin."

Tıpkı eve girip ortadan kaybolduğu ve onu ardında tek başına bıraktığı gibi ona lanet etmek istedi ama tek yapabildiği kaşlarını çatmak olmuştu.