[tamamlandı]
Güney Kore'nin yeşil çay başkenti olarak bilinen Boseong ilçesi, her zaman huzurlu ve sakin bir yerdi. Yaşıtlarının çoğunun sıkıcı olmasından dolayı yakındığı ilçede Jin, endişelenmeden yaşamayı seviyordu.
Ancak, dağın tepesindeki orman...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Jin geldiğinden beri kimsenin onu kontrol etmeye gelmediği boş olan bu evde kaç saat geçirdiğinden emin değildi. Bacakları nihayet çöktüğü koltuktan kalkması için hareketlendiğinde bu isteği geri çevirmedi.
Ayakları onu, kendisine verilen yatak odasına gitmek yerine, büyük rafların olduğu kütüphaneye taşırken de sessizdi ve şimdi raflardan birine yaşlanmış bir şekilde oturuyordu. Uzun bir süredir nefesini tuttuğunu ise o zaman anlamıştı.
Şimdi normal bir şekilde nefes alıyordu ama bakışları duvardaki bir noktada takılı kalmış, zihni ise tamamen boştu.
Sanki beynindeki her düşünce temizlenmiş ve kendini tamamen uyuşmuş hissediyordu.
Eve doğru koşarken kafası vızıltılarla, göğsü ise çok fazla karanlık, çiğ ve ezici bir acıyla doluydu. Kim Taehyung'a ait olan bu duyguların hepsi bağdan geçmiş ve onun zihninde yer edinmişti.
Şu an her şeyi düşünmek için zamanı vardı. Ama bakışlarını diktiği duvardan aşağıya doğru indirdiğinde sanki her şeyi kaybediyormuş gibi hissediyordu.
Şimdi anlayabiliyordu.
Kim Taehyung'un ona karşı güvensiz hissetmesini, kendisine bu kadar ciddiyetle yaklaşmasını, arkadaşlarını karşı böyle korumacı olmasını anlıyordu.
Yaşadığı travmadan sonra böyle davranması şaşılacak bir şey değildi.
Ama Jin onlara karşı kötü bir şey yapmamıştı. Yine de o adamın, ırkını böyle hor görmesine şaşırıyordu. Çünkü aynı şeyleri yaşayan küçük kardeşi Jimin, onun kadar insanlara karşı önyargılı değildi ve kendi türüne bu kadar kötü duygular barındırmıyordu.
Her ne olursa olsun Kim Taehyung'un bir insana kolayca güvenmemesini, onun insanlara yaklaşmasına izin vermemesini anlayabiliyordu.
Jin tüm bunları düşünürken yüzünden alaycı bir gülümseme çatladı.
Belki de sessizce onların hayatlarını terk etmesi en iyisi olurdu.
Buradaki dünyanın bir parçası değildi ve ne kadar çok düşünürse düşünsün, diğer üyeler kendisi hakkında ne kadar iyi hislere sahip olursa olsun, Kim Taehyung'un kendisine ve türüne karşı her zaman kötü hisler taşıyacağından emindi.
Avcılar kasabadan ayrılır ayrılmaz, evine dönecek ve Namjoon da dahil olmak üzere kurtadamlarla tüm bağlarını kesecekti.
Herkes için en iyisi buydu.
-
Taehyung eve gece geç bir saatte döndü.
Sonunda o insanla gerçekten karşılaşmış ve ona her şeyi anlatmıştı. Muhtemelen şu an kendisinin bir canavar olduğunu düşünüyordu ve bu yüzden Taehyung, onun zamana ihtiyacı olduğunu düşünmüştü.
