𝑻𝒉𝒆 𝑬𝒅𝒈𝒆 𝒐𝒇 𝑵𝒆𝒗𝒆𝒓 [𝑪𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆𝒅]

Chapter 12

CHANYEOL'S POV

Sinusulit ko ang bawat araw at gabi na magkasama kaming dalawa. Sobrang saya ko na matupad na din ang hiling ko na makilala siya, Natuwa din ako dahil nagkaroon ako ng lakas ng loob na malapitan siya. Nakakaramdam lang din ako ng kaunting lungkot na bumabagabag sa aking isipan. Paano kung iwan niya din ako? Paano kung layuan niya nalang ako? Lalo na kapag nalaman niya ang katotohanan sa aking sarili na simula pa sa una, Hindi ko kailanman sinabi. Dahil alam kong lalayuan niya ako, Pandidirihan at Kakatakutan kapag nalaman niya ang truth. Yes, I'm selfish! Wala eh. mahal ko si Baekhyun. Handa ko namang gawin ang lahat maprotektahan lang siya. Ayoko din kasing nakikita na malungkot siya dahil lang sa pinagbabawalan siya sa mga gusto niya. Para tuloy siyang ibon na nakakulong na gustong tumakas para maging malaya.

Papunta kami ngayon sa Chogiwa bridge. Sobrang lamig ng hangin na tumatama sa aming mga mukha. Agad akong pumunta sa pinakadulo ng tulay. "Baekhyun, kaya mo yan!" Cheer ko na sabi sa kanya habang pinipilit niyang maglakad papunta sa direksyon ko. "Chanyeol, hindi ko kaya! Natatakot ako makakita ng tulay" Takot na takot niyang sabi saken habang hindi siya tumitingin sa ibaba. Muli namang naalala ni Baekhyun ang pangyayari sa pagkamatay ng Papa niya.

~Flashback

Galing pa si Baekhyun ng school non, Kakauwi niya lang. Agad na binalita ng kapit bahay nilang nabundol ang papa niya ng Bus. Nahulog ang bus sa tulay at nakita niyang nakahandusay ang papa niya. Duguan at wala ng buhay. Simula nun, Sobrang natatakot na siyang makakita ng tulay dahil naalala niya ang papa niya. "Pa!" hagulgol niyang iyak habang nakatingin sa ibaba. "Pa! Wag mokong iwan!" sigaw niyang sabi habang walang tigil pa din siyang umiiyak.

~End of flashback

"Baekhyun, just closed your eyes and feel the presence of yourself! Icheer up mo ang sarili mo na kaya mo, Face your fears!" Sabi ko habang paurong ako ng paurong. Nakita ko naman na nakatawid na siya ng diretso sa tulay. Napangiti naman ng malapad si Baekhyun sabay niyakap ako ng mahigpit. "Chanyeol! Nagawa ko!" Masaya na sabi niya. Sobrang tuwa ko din na kaya na niyang harapin ang takot niya. Baekhyun grabbed my one hand at tinawid namin ang tulay papunta sa kabilang direksyon.

Sumakay kaming dalawa sa bangka habang masaya na nag uusap. Sobrang tahimik ng paligid, Tanging mga boses lang namin ang naririnig namin. Para kaming nasa ibang mundo ni Baekhyun na kaming dalawa lang. Sobrang saya ko sa mga oras na to, Nasolo ko na si Baekhyun at nakasama ko pa siya buong araw. "Ahm, Chanyeol can i ask you?" Napatingin naman ako sa kanya nang magsalita siya. "Of course!" I smiled towards to him. "Bakit moko chinallenge na harapin ko yung takot ko? I mean, ikaw lang kasi ang nakagawa niyan saken" Nahihiya na sabi niya saken. Huminga ako nang malalim bago ko siya sinagot. "May mga bagay lang din siguro na dapat hindi nalang natin malalaman, either malaman mo man atlis ready kana" Seryoso na tugon ko sa kanya habang tinuloy ang pagsasagwan ko. Napakunot noo naman siya sa tinuran ko kaya nagsalita ulit ako. "I mean, Hindi dapat tayo mabuhay na may takot na nararamdaman dahil habang buhay para kang nagsasuffer, Dala dala mo yan palagi kahit saan ka man dalhin ng mga Paa mo" Naka smirk kong sabi sa kanya sabay pinagpatuloy ang pagsasagwan ko. Feel ko naman satisfied na yung sagot ko kasi tumahimik na siya. Baekhyun really likes to asked me anything. Para saken, Ang cute tignan non.