Ağlarken yatağımda sızıp kalmışım.. Uyandığımda gece olmuştu. Her taraf karanlıktı. 24 yaşında bir kızın karanlıktan korkması duyanlara garip gelebilir belki, ama ben korkuyordum işte. Son yaşadıklarımı da hesaba katarsak korkum katlanarak artmıştı..
Hızlıca kalkıp ışığı yakmak için elimi düğmeye uzattım. Işık yandı ancak titriyordu. Bazen gidip geliyordu. Üşüyordum.. Kaza gününde duyduğum çığlıkların bir benzeri yarıya kadar açık kalmış olan penceden geliyordu. Bu soğuk bir rüzgarın sesiydi. Uğultulara bir son vemek ve iliklerime kadar işleyen soğuğu biraz olsun kırmak için pencereyi kapadım. Dışarıda fırtına vardı. Işıkların gidip gelmesi de bundan dolayı galiba..
Dediğim gibi, karanlıktan oldukça korkuyordum. Bu yüzden odamdan çıkar çıkmaz hızlıca koridorun lambasının düğmesine koştum. Işığı yaktığımda o da tıpkı odamdaki lamba gibi titriyordu. Koşar adımlarla evi dolaştım ve bütün ışıkları yaktım.
Oturma odasına girdiğimde taziyeye gelenlerin hiçbiri yoktu. Hepsi gitmiş. Kendimi kanepelerden birine attım ve düşünmeye başladım..
Kazayla ilgili sadece iki şeyi net hatırlıyordum. Biri annem ve babamın kömürleşmiş cesedi, diğeri ise yüzü olmayan kız.. İkisi de gerçekten korkunç manzaralardı. En son ailemin cesedini gördükten sonra bayıldığımı hatırladım. Demek ki beni hastaneye kaldırıp tedavimi yapmışlar. Tedavim bitince de beni ailemin evine getirmişler.
Sonra aklıma vücudumdaki yaralar geldi. Elimle heryerimi yokladım. Hiçbir iz kalmamıştı. İyi ama, o derin kesikler bu kadar kısa sürede nasıl iyileşmişti? Kazadan bugüne ne kadar zaman geçmişti ki? Bilmiyordum. Hızlıca odama gidip telefonumu buldum. Şarjı bitmişti. Hemen şarja taktım ve açıp tarihe baktım...
Gözlerime inanamıyordum! Mayıs ayındaydık! Kaza temmuzda olduğuna göre? Belki telefonun tarih ayarları bozulmuştur diye laptopumu açtım. İnanılmaz ama orada da Mayıs ayında olduğumuz gözüküyordu. Tarihe dikkatle baktığımda 2014 yılında olduğumuzu gördüm. Ben tam olarak 17 Temmuz 2012 tarihinde işyerimden izin alıp ailemin yanına gelmiştim..!
Ne yani? Ben iki yıldır uyuyor muydum?
[DEVAM EDECEK]
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Öteki İtiraflar
Horror"Kimse öğrenmemeli.. Kimse duymamalı.. Kimse konuşmamalı! Kimse dinlememeli.. Kimse bakmamalı.. Kimse görmemeli! Kimse itiraf etmemeli.. Ve, kimsecikler inanmamalı!"
