Mizpah: Jillian

Chapter 3

After an awkward twenty minute ride, bumaba na ako sa motor kasabay ng pagtanggal ko sa helmet. Ini-off niya ang kanyang motor at ibinaba ang stand nito. Ibinigay ko ang helmet sa kanya.

Nagtagal ang tingin ko sa buhok niyang magulo. He looked at me and then fixed his hair. Sayang naman at inayos niya ang buhok niya. He looks more attractive in his previous hair.

"Where are we?" I asked.

Tinignan ko ang isang building sa harap. It looks like a big store where you can buy goods or whatever. Maraming mga tao ang lumalabas-pasok sa loob.

"Ano ba ang mga bibilhin mo?" he asked.

Nagsimula na siyang maglakad patungo sa loob kaya't sumunod ako sa kanya.

"Stuffs for apartment. I think mamimili na rin ako ng mga pagkain," I said.

Nakapasok na kami sa loob. It's good and quite spacious. Maraming mga tindahan and stalls sa loob. Hindi lang siya katulad sa mga malls sa Taguig.

Tumigil kami sa isang tindahan kung saan may mga tindang mga gamit sa loob ng bahay. Tumungo ako doon at sumunod naman siya sa akin.

Tumigil ako sa isang rack na may naka-display na mga unan. Nagtingin-tingin ako sa mga unan at may nagustuhang isang plain white na unan.

Tinignan ko ang lalake at nakitang nakatayo sa gilid ko habang nilalaruan ang susi ng kanyang motor.

"Hey, wala ka bang pasok?" I asked without looking at him.

"Ikaw? Wala ka bang pasok?"

Great! Answering my question with a question.

Kumuha ako ng apat na unan at inilagay sa cart. May unan naman sa apartment but I want to buy my own.

Hinatak ko ang cart ko papunta sa rack na may mga pillowcase at blanket. Sumunod naman siya sa akin.

"Nagta-trabaho na ako," he answered.

Oh, really? He looks like a university student so hindi ako makapaniwala na nagta-trabaho na siya. Well, he doesn't look old para magtrabaho. But who knows? Marami namang taong ganyan.

"You don't have work today?" I asked.

"Meron naman."

"Then why are you here? May trabaho ka diba?"

Itinulak ko ang cart at pumunta sa kitchen supplies. Tahimik lang siya at hindi ako sinagot. Pinagpatuloy kong tignan ang mga kitchen supplies nang narinig ko na may tumawag sa kanya.

"Hello, Gold. Oo. Baka mamaya na may lakad pa ako. Pwede namang si Bryan nalang muna ang kukuha sayo. Sige."

Napatingin ako sa kanya.

"Sino 'yun?"

Napataas ang kilay niya.

Shit! Bakit ko ba tinanong 'yun? Wala naman akong pake kung sino ang tumawag sa kanya. Pakiramdam ko lang kasi na tumatawag sa kanya 'yung pinagta-trabahuan niya at baka hinahanap na.

Napaiwas nalang ako ng tingin at itinulak ang cart papunta na sa counter since nakuha ko na 'yung mga importanteng gamit para sa apartment.

Patuloy parin siyang sumunod sa akin.

Tahimik lang kami habang nagpa-punch 'yung cashier sa mga pinamili ko. Panay ang sulyap ng cashier sa kasama ko na nasa likuran ko na tumitingin sa paligid habang nilalaro ang kanyang susi.

"27,650 pesos po lahat, Ma'am."

Sumulyap na naman ang cashier sa kasama ko pero nakangiti na.