Finding myself back (airplane crash 2) ✔️

+6+

p.o.v Niall

'Je hebt jezelf voor schud gezet papa. Ik weet dat het moeilijk is maar je kan deze meid niet blijven beschuldigen dat ze Lexi is. Je zou erover heen komen zei je'.

Adam kijkt me bedroefd aan. 'Sorry lieverd. Het is gewoon dat ik Lexi zou herkennen. En dit is Lexi. Ik ken al haar trekjes. Ik weet niet wat er fout is gegaan maar dat is zeker Lexi en ik ga het bewijzen'.

'Je hebt net gezegd dat je afstand van haar zou doen. Dat je echt je best zou doen beter te worden. Ga je nu al je belofte breken? Ik wil gewoon een blije papa krijgen en niet dat je steeds maar met Lexi bezig bent. Ze is dood en je moet het echt gaan accepteren. Ik vind het ook niet meer leuk zo'.

Ik zie de pijn in Adam zijn ogen. Natuurlijk snap ik hem. Hij wil dat ik er een keer over heen kom. Maar ik weet gewoon 100 procent zeker dat het Lexi is. Ik ken haar te goed. Ik wil eerst zeker weten dat het niet Lexi is voor ik het los zal laten.

Dit weekend wanneer Adam naar Harry gaat ga ik het tegendeel bewijzen. Dat is Lexi. Ik wil mijn dochter terug.

'Kom we gaan naar huis'. Samen gaan we naar huis toe. 'Morgen ga ik naar Harry toch' vraagt Adam wanneer ik hem in bed leg. 'Jaa, hij komt je ophalen van school'. 'geen gekke dingen doen he? Denk aan je belofte' zegt Adam wat me wel wat pijn doet. Hij is nu al zo gehecht aan de belofte dat ik dit keer echt mijn best ga doen.

'Komt goed lieverd. Ga nu maar lekker slapen. Morgen is het weer school'.
Ik geef hem nog een kus op zijn voorhoofd voordat ik zijn kamer verlaat.

Natuurlijk voel ik me een beetje schuldig dat ik achter Adam zijn rug om toch naar Lexi ga zoeken maar ik weet het te zeker. Deze kans kan ik toch niet laten gaan?

Een vader kent zijn dochter, en ik ken de mijne. En dat was Lexi. Geen twijfel over mogelijk. Het kan zijn dat ze een tweelingzus heeft maar iedereen heeft zijn eigen trekjes. Dat waren zeker die van Lexi.

Misschien was ze niet zo heel lang bij mij, maar wel lang genoeg om haar goed te kennen. Ik houdt veel te veel van haar om haar nu gewoon te laten gaan. Dan blijf ik me altijd schuldig voelen omdat ik niet de volle 100 procent heb gegeven.

Als het Lexi niet blijkt te zijn zal ik echt mijn best doen haar te vergeten. Dat beloof ik. Maar eerst meer te weten komen over die zogenaamde tweelingzus.

Uit mijn achterzak haal ik het briefje wat ik van haar heb gekregen. Het nummer van haar ouders. Als ze me nou maar geen nepnummer heeft gegeven. Dan loop ik weer op een dood spoor. En dat terwijl vandaag misschien wel tot een doorbraak heeft gezorgd.

Het ligt me nog steeds niet lekker dat ze ineens dood was toen we in het ziekenhuis aan kwamen terwijl in de ambulance werd gezegd dat er een grote overlevingskans was. Ze kan dan toch niet ineens dood zijn? Dat kan echt niet.

Altijd al heb ik er geen goed gevoel over gehad. Mijn gevoel zegt me dat er iets niet goed zit. Lexi leeft nog, ik weet het zeker.

Ik typ het nummer in en druk dan op bellen. Nou maar hopen dat ze opnemen. En gelukkig doen ze dat ook.

Moeder, 'Hallo, met wie spreek ik?'.

Niall, 'Hallo, u spreek met Niall Horan'.

Moeder, 'Oo jaa, Leni zei al dat u haar had aangesproken vanmiddag. Ze vond het heel erg dat u Lexi zo mist maar wel een beetje raar'.

Niall, 'Dat is Lexi. Ik ken Lexi beter dan mezelf heb ik soms het idee. Ik ken haar trekjes en hoe ze is. Dat is Lexi. U moet me geloven. Ik ken Leni verder niet maar altijd knaagt er al iets aan me dat Lexi nog leeft. In de ambulance hebben ze gezegd dat Lexi haar overlevingskans steeds groter werd en ik zat nog geen minuut in het ziekenhuis of ze zeiden dat ze dood was. Dat kan niet. Ze kan niet zo snel dood zijn gegaan'.

Moeder, 'We vinden het echt heel erg wat er is gebeurd maar u moet weten dat wij Leni gewoon hebben, niet Lexi. Het menselijk lichaam is eigenwijs en misschien heeft ze het opgegeven. Maar u mag morgen langs komen dat we wat kunnen praten. Misschien kunnen we u laten zien dat wij Leni hebben. Ik snap dat het heel schokkerend is geweest allemaal maar wij hebben zeker Lexi niet. Dat zouden we wel geweten hebben dan'.

Niall, 'Is goed. Ik kan morgen wel komen. Kan dat rond 4 uur? Dan ben ik klaar met werken en is mijn andere kind niet bij me'.

Moeder, 'Ja hoor, dat kan wel'.

Na afscheid te hebben genomen hangen we op. Met een zucht leg ik mijn telefoon op de tafel. Wow, dat ging makkelijk. Maar ik denk dat het een hele klus wordt haar te overtuigen. Of misschien niet.

Lexi had natuurlijk haar unieke moedervlek. Zodra ik haar zo ver kan krijgen op die plek te kijken weet ik zeker dat ik hun wel kan overtuigen. Of ze moeten zo koppig zijn het niet te geloven. Ik moet iniedergeval een goed plan hebben.

Na nog even denken ga ik naar boven waar ik al snel in slaap val.