Finding myself back (airplane crash 2) ✔️

+22+

p.o.v Niall

Op naar Sean. 'Pap, ik ben echt zenuwachtig. Wat als Sean boos is en me niet meer wil zien? Ik weet niet hoe hij hier mee om zal gaan' zucht Lexi. 'Maak je niet zo druk lieverd. Sean is vast super blij om je weer te zien. Jullie waren zo close samen en hij zal het echt wel snappen. Het komt goed. Ze zijn je vrienden, en vrienden laten elkaar niet zomaar in de steek'. 'Dat klopt. Dankje pap'.

Lexi legt haar hoofd op haar handen en kijkt naar buiten toe. We rijden naar de andere kant van de stad toe. Ze zijn een heel aantal jaar geleden verhuisd. En nu wonen ze dus aan de andere kant van de stad. 'U heeft uw bestemming bereikt' zegt de tomtom.

Ik kijk naar rechts en zie inderdaad nummer 36. Oke, hier zou hij moeten wonen. Ik parkeer de auto en stap dan samen met Lexi uit. Nu gaat het gebeuren.

'Het komt goed Lexi. Het is Sean, de meest zachtaardige jongen die ik ken. Hij zal ontzettend blij zijn dat je terug bent'. Lexi knikt.

Samen lopen we naar de deur toe. Ze belt aan. Al snel wordt de deur open gedaan door Sean zijn vader. Hij is in de jaren niet zo veel veranderd. 'Heey Niall en Lexi. Leuk dat jullie er zijn. Sean zal zo komen. Hij zou er eigenlijk al zijn maar hij is er nog niet.' zegt zijn vader. 'Maakt niet uit. We hebben de tijd'.

Beide hangen we onze jas op en gaan dan in de woonkamer zitten.

'Hoe gaat het hier na al die jaren?' vraag ik. 'Het gaat wel. We zijn blij met het huis. Maar ik moet jullie wel waarschuwen, schrik niet van hem dadelijk. Hij is veranderd, echt heel erg. En niet in uiterlijk, maar wel in gedrag. Hij is niet meer de lieve jongen die ik heb opgehaald bij het weeshuis. Ik wou het je zeggen omdat jullie hem anders herinneren.

Sean heeft het allemaal niet goed opgepakt. Na Lexi haar dood heeft hij het contact met Noah verbroken en heeft zich eerst in zijn kamer opgesloten.

Toen ik hem daar eindelijk uit heb gekregen is hij op school begonnen. Elke keer moest hij nakomen of moest ik naar school komen. En daarna begonnen hij ook tegen mij steeds brutaler te doen. Hij rookt en volgens mij doet hij ook wel eens aan drugs. Hij is echt niet meer de jongen wie hij was' zucht zijn vader.

Naast me hoor ik Lexi slikken. Waarschijnlijk was dit nou niet echt wat ze wou horen. Ik ook niet hoor. Dit had ik nooit van hem verwacht. Hij was altijd zo lief.

'Het komt goed lieverd' fluister ik. 'En hoe gaat het bij jullie? Het zal wel een heel ding zijn geweest toen je haar weer vond'.

'Het was een grote schrik ja. Maar gelukkig kon ze het zelf ook nog herinneren en daardoor woonde ze al heel snel bij me. Nu gaat het goed. Adam doet het goed en Lexi is al zo ontzettend groot en volwassen geworden. Maar ik ben iniedergeval al blij dat ze weer terug is want daarvoor was ik een wrak. Maar nu voel ik me ook weer goed'.