Finding myself back (airplane crash 2) ✔️

+19+

p.o.v Niall

'Het komt goed pap. We zijn nu tenminste weer bij elkaar. Dat is het belangrijkste' zegt Lexi. 'Dat klopt maar ik kan er niet tegen dat ze het al die tijd voor ons hebben verzwegen. Ze hadden ons best wat mogen vertellen'.

'Dat klopt, maar daar is nu niks meer aan te doen. Laten we er gewoon nog een gezellige vakantie van maken. Het is pas 2 uur dus we kunnen nog even naar Jason zijn huis. Misschien woont hij daar nog'. 'Dat is een goed idee ja. Laten we dat doen'.

En zo gaan we door naar Jason. Of tenminste, dat hopen we. Als hij verhuisd is zal het een moeilijke zoektocht worden. We hebben verder niks meer aan informatie van hem. Maar we hopen gewoon op het beste. Nooit te negatief denken.

Bij Jason zijn huis aangekomen bellen we aan. Nou maar hopen dat hij hier woont. Ondanks dat ze het niet laat zien weet ik dat ze graag naar Jason wil. Hij is altijd haar beste vriend geweest. Hij was alles voor haar, naast Sean en Noah. Ze hebben elkaar al zo ongelofelijk lang niet gezien.

De deur gaat open en tot mijn opluchting zie ik Jason zijn vader in de deuropening staan. Nou dat is tenminste al een hele opluchting. Hij zal gegarandeerd weten waar Jason is. Eindelijk kan Lexi hem weer zien.

'Hee Niall, wat doe jij hier?' vraagt hij verbaast. Ik snap het wel hoor. 'Uuhm, nou. Ik heb een vraag'. 'Kom maar binnen. Wat willen jullie drinken?'.

Na een tijdje zitten we met zijn alle op de bank. 'Wat is er?' vraagt hij. 'Nou, er is een hoop gebeurd. Het blijkt dat Lexi niet dood is en daarom ben ik hier. Lexi wil Jason natuurlijk graag weer zien'.

Zijn ogen schieten naar Lexi en hij kijkt haar ongelovig aan. 'Maar hoe dan?' vraagt hij. 'Ze is verwisseld met haar tweelingzus in het ziekenhuis. Wij hebben haar tweelingzus Leni begraven, niet Lexi. Die is nu nog bij ons. Ik weet ook pas 2 maanden dat ze nog leeft. Maar ik wou het eerst rustig aan doen en niet gelijk allemaal dingen regelen. Er komt al zo veel op haar af nu' vertel ik.

'Wow, ik wist niet dat ze een tweelingzus had. Ik zal Jason gelijk bellen. Hij zal zo blij zijn' zegt hij terwijl hij zijn telefoon pakt.

'Zal het niet te veel voor hem zijn? Ik weet hoe moeilijk hij het heeft gehad en ik weet niet of hij dit aan kan' zeg ik voordat hij hem belt. 'Jaa, hij kan dit wel aan. Hij zal juist blij zijn. Hij zal geschrokken zijn maar dat zijn we allemaal'. 'Dat klopt'. Hij belt Jason. 'Hij komt eraan. Hij zal er zo zijn'.

Zoals gezegd komt er al snel iemand naar binnen. 'Oke pap. Je kan me veel wijsmaken. Ik weet dat ik erg snel in je grappen trap maar ik trap er niet in dat Lexi op de bank zit. Het is niet eens grappig' komt de boze Jason binnen.

'Het is geen grap, ik meen het. Kijk, daar zijn Niall en Adam. En ze hebben Lexi bij zich' zegt zijn vader. 'Haha, heel grappig. Ik ben weg als je hier serieus grappen over maakt. Ik vind dit absoluut niet grappig. Dus hou gewoon op. Leuk dat Niall en Adam hebben meegeholpen maar ik geloof het absoluut niet'.

Hij wil de kamer weer uitlopen als ik hem besluit terug te roepen. 'We maken geen grap Jason. Ga even zitten dan vertel ik je wat er is gebeurd. Ik was ook geschrokken, echt waar'.

Hij gaat zitten. Ik vertel hem het hele verhaal, tot aan nu. 'Maar hoe dan? Lexi had geen tweelingzus'. 'blijkbaar wel'.

Hij kijkt verbaasd voor zich uit en weet duidelijk niet wat hij moet doen. 'Je mag me best een knuffel geven ofzo. We hebben elkaar al 6 jaar niet gezien en het is nou niet dat ik je niet heb gemist ofzo. Dus haal die luie kont van de bank en kom hier heen' grinnikt Lexi.

Jason lijkt op te schrikken en komt snel van de bank af. Hij neemt Lexi in zijn armen en lijkt echt super opgelucht.

'Ik kan het gewoon niet geloven. Al die tijd dacht ik dat je dood was en nu ben je hier gewoon weer. Ik heb je zo erg gemist'.

Tranen beginnen over zijn wangen te lopen. 'Ik kan het gewoon niet geloven. Je bent hier echt. Na al die jaren heb je me niet in de steek gelaten'. 'Ik zou je nooit in de steek laten Jason. Je bent de beste vriend die er is. Ik heb je zo erg gemist. Maar dat komt wel goed. We zijn nu oud genoeg om zelf te beslissen een weekendje naar een ander land te gaan. Ik zal je nu wel vaker zien dan vroeger'.

Nog een hele tijd blijven ze knuffelen tot dat ze eindelijk los laten. Wat kunnen die lang knuffelen. Ze komen samen op de bank zitten.

'Hoe gaat het eigenlijk? Dans je nog? Gaat het goed met Jens? Ik wil alles horen' zegt Lexi. 'Het gaat wel goed. Ik ben aan het studeren. Ja, ik dans nog. Natuurlijk dans ik nog. Ik hou ervan. En het liet met altijd aan jou denken. Dat vond ik fijn. Het is uit met Jens, al een heel aantal jaren. Maar dat maakt niet uit. Ik kom nog wel iemand tegen. En verder is er niet echt iets interessants. Ik woon nog steeds hier en heb niet echt een interessant leven' zegt Jason.

'Wat waarom is het uit met Jens? Dit ga je toch niet menen Jason? Jullie waren leuk samen'.

'Het liep gewoon niet. We gingen allebei een andere richting op. En hij vond dat ik te veel was veranderd na je dood. Ik geef hem gelijk maar op dat moment wou ik er niks van horen. Ik dacht dat hij me zou steunen als ik er helemaal uit was. Maar dat deed hij niet en ik schold hem steeds de huid vol als hij me zogenaamd achterliet. Zo noemde ik het tenminste.

Ik was een slecht vriendje en hij had meer geduld met me moeten hebben. Ik haat hem niet, echt niet. Maar het werkte niet dus zijn we gestopt. Het deed in het begin wel pijn maar nu doet het niet meer pijn. Ik heb mijn leven weer opgepakt. Dat is het belangrijkst'.

De hele middag praten we bij met Jason. Lexi en Jason hebben het iniedergeval super gezellig. Al vind Jason het wel heel jammer dat Lexi al die tijd niet meer heeft gedanst. Ik vraag me echt af waarom niet. Ze was zo ontzettend goed. Maar ja, het is haar keuze.

(Ik ben alle boeken van after opnieuw aan het lezen omdat de film bijna uit komt. Ik kan echt niet wachten)