Finding myself back (airplane crash 2) ✔️

+8+

p.o.v Niall

Bij Louis aangekomen kan ik gelijk naar binnen toe. Hij omhelst me en neemt me mee naar de woonkamer.

'wat is er aan de hand?'.
Waarom weet hij toch zo goed wanneer er iets is? Louis kent me te goed. Het is bijna eng.

'Ik heb Lexi gevonden, ik weet het zeker. Vandaag ben ik bij haar thuis geweest. Ze heeft precies dezelfde moedervlek als vroeger. Het moet haar zijn. Maar haar ouders willen niet toegeven en hebben het steeds over dat het haar tweelingzus is. Ene Leni. Maar ik geloof er niks van. Dat is Lexi en ze willen haar gewoon niet aan mij geven. Ik snap niet waarom'.

'Lexi is dood Niall, je kan niet bij haar thuis zijn geweest. Weet je zeker dat je je goed voelt?' vraagt hij bezorgd. Zie je? Dit is wat ik bedoel. Ze nemen me niet serieus. Het is Lexi. Waarom wil niemand me geloven?

'Je moet me geloven Louis. Ze is het echt. Ik meen het. Maar ik heb Adam belooft om me echt te richten op mijn herstel. Daarom wil ik hem niet betrekken hierbij. Maar ik wil wel iemand die me steunt. Ze is het echt' zeg ik wanhopig. Waarom wil niemand me nou toch geloven? Hier zou ik niet over liegen. Ik weet wat ik zie.

'Oke, oke. Ik geloof je. Het komt wel goed Niall. Verzamel bewijs en stap dan naar de rechter ofzo. Ze moeten het je ooit vertellen' zegt Louis. Dat klopt wel. Ik kan genoeg bewijs gaan zoeken. Ik kan zelfs haar DNA laten nakijken natuurlijk. Als dat overeenkomt met die van Lexi dan is het haar. Het moet wel. Ooit gaat het me lukken. Ik moet gewoon doorzetten.

Na een gezellige middag bij Louis ga ik weer naar huis toe. Ik haat het om in het weekend thuis te zijn. Het is zo stil en ik ben zo alleen. Ik haat het.

In eerste instantie stemde ik gelijk in met het idee om Adam naar de jongens te brengen. Maar het eerste weekend had ik daar al spijt van. Ik heb zijn drukte en gezelligheid om me heen nodig. Dit werkt al helemaal niet. Ik voel me zo eenzaam hier.

Ik moet het toch echt een keer met de jongens gaan bespreken want dit gaat ook niet. Ik voel me zo slecht in de weekenden. Het wordt er echt niet beter van.

Ik hoop dat Adam het ook niet erg vind. Hij vind het bij de jongens wel echt leuk. Maar ik vindt het verschrikkelijk elk weekend alleen te zijn. Ik wil Adam gewoon de hele week bij me hebben. Hij is het enige wat ik nog heb. Op dit moment dan. Ik krijg Lexi wel terug.

Misschien moet ik maar eens wat eten voor mezelf gaan maken. Na het eten ruim in nog wat op waarna ik naar bed toe ga. Helemaal klaar met deze dag. Ik had zo gehoopt dat ik ze had kunnen overtuigen maar ze houden vol. Nou, ik ook. Lexi komt weer terug bij mij.

6 jaar lang heb ik mijn dochter moeten missen en nu wil ik haar gewoon weer terug. Na al die moeite die ik voor haar heb gehad verdien ik toch ook wel een beloning. Gewoon een knuffel, dat is al genoeg. Of haar kunnen vertellen hoeveel ik wel niet van haar houdt.

En Adam natuurlijk ook. Hij houdt volgens mij nog steeds wel veel van zijn grote zus. Ze had ook wel echt het beste met hem voor en zo hard haar best gedaan voor hem. Ik zal Adam daar altijd aan blijven herinneren. Nog even denk ik aan vandaag, aan Lexi, voor ik in slaap val.

(Ik ben non-stop 13 reasons why aan het kijken😻)