Finding myself back (airplane crash 2) ✔️

+24+

P.o.v Lexi

Nou, hopelijk gelooft hij me als we alleen zijn. Vroeger was hij altijd zo lief en nu is er dit van over. Een rokende jongen die iedereen afsnauwt.

Ik loop de trap op en zie al snel een deur waar gek genoeg allemaal krassen en deuken in zitten. Oke, hoe heeft hij dat voor elkaar gekregen? Maar ja, nu weet ik wel zeker wat zijn kamer is.

Ik klop op de deur. 'Nee, geen toegang. Ik hoef geen medelijden dus rot maar op' hoor ik Sean zeggen. Lekker aardig zijn we weer.

'Jammer dan, ik kom toch binnen' zeg ik waarna ik de deur open doe. Hij kan me veel maken maar brutaal tegen me doen maakt geen indruk op me.

Zodra ik de kamer in loop krijg ik een woedende blik. 'Rot op. Ik hoef je hier niet. Ik weet niet wat mijn vader jullie betaald ofzo maar ik geloof het echt niet. Ik heb zelf de doktoren horen zeggen dat ze dood is. Ik ben niet gek. En denk maar niet dat ik je nou alles ga vertellen wat me dwars zit want daar heb ik absoluut geen behoefte aan. En al helemaal niet als je denkt mijn vriendin te kunnen vervangen. Niemand kan dat'.

Mijn hart smelt wanneer hij dat zegt. Hij houdt echt veel van me. Niet normaal. Hij is nog steeds zo lief, dat weet ik zeker. Maar het wordt gewoon even graven. Hebben we het er trouwens al over gehad hoe knap Sean is geworden? Ik bedoel, vroeger was hij al knap maar nu kan ik mijn ogen niet meer van hem afhouden.

'Ik kan mezelf niet vervangen. Weet je, je bent niet de enige die verbaast en geschrokken is he? Dat moet je weten. Je moet papa eens gezien hebben toen hij me in de stad zag. Ik was toen nog in mijn rol van Leni en papa ging door het lint omdat hij zeker wist dat ik Lexi was.

Papa reageerde vrij heftig maar dat is te begrijpen. Adam vond het absoluut niet leuk. De jongens geloofde het niet. En Jason was vooral geschrokken en dacht dat het een grap was. Maar we maken hier echt geen grap over. En ik weet het, ik heb nooit iets gezegd over een tweelingzus. Ik wist niet dat ik die had. Blijkbaar wel dus.

Door de drukte zijn we omgewisseld in het ziekenhuis. Ze hebben de verkeerde mensen ingelicht en ik ben met de verkeerde meegegaan. Ik wist al vrij snel dat het niet goed zat. Ik was niet Leni, ik was Lexi. Dat wist ik. En ik wist dat ik niet zo was als hun mij vertelde dat ik was.

Hun dachten dat het door de coma kwam waar Leni in lag. Maar ik wist alles nog, ook jou. Onze relatie, hoe je op me af kwam en onze eerste date. Ik weet echt heel veel nog van vroeger maar ik wist niet meer wat er net voor die klap is gebeurd en wat er is gebeurd.

Leni had zelfmoord willen plegen, daarom lag ze daar. Maar ik wist dat ik dat niet zou doen. Ik weet eigenlijk nog steeds niet waarom ik nou in het ziekenhuis lag. Maar voor de rest weet ik echt nog heel veel van alle gekke tijden die ik heb beleeft.

Ik snap dat je het niet geloofd, je hebt me dood zien liggen. Maar dat was dus mijn tweelingzus Leni die blijkbaar exact op me lijkt. Je moet wel weten dat ik je echt heb gemist en we hier nooit over zouden liegen tegen je. Ik heb van je vader gehoord dat het nog steeds gevoelig is. Dat zou hij echt never nooit doen.

Misschien denk jij dat de hele wereld tegen je is omdat er een verschrikkelijk ding is gebeurd maar ooit komen er dan ook weer goede dingen op je pad. Ik zal wachten zolang je nodig hebt maar ik hoop gewoon dat we ooit weer vrienden worden, of meer.

Ik houd zo ontzettend veel van je. Of ja, de oude jij. Niet deze arrogante irritante jongen. Die vind ik niet leuk. Maar wel die lieve, zorgzame, schattige Sean die altijd zo lief voor me was en zo goed voor me zorgde. Neem al de tijd die je nodig hebt maar ik hoop dat je me ooit gaat geloven'.

Ik sta op en loop naar de deur toe. 'Wacht' hoor ik achter me. Ik draai me naar de jongen op het bed toe. 'Wat is het aller eerste wat ik tegen je heb gezegd' vraagt hij. Ik grinnik. 'Je zei dat je me alleen zag zitten dus dat je had bedacht bij me te komen zitten. En ik weet nog dat ik daar echt absoluut geen zin in had. Maar jij kwam gewoon bij me zitten en daarna begon ik je steeds aardiger te vinden' vertel ik.
'Oke, dat klopt ja' mompelt hij.

Ik open de deur en loop dan de kamer weer uit.