Be with Me

Kabanata 28

Lalaine's POV

Tinawagan ko si mama para siya ang mag-asikaso ng mga dokumento para kay Tri.

My mind was occupied, I really can't believe it. Napahilamos ako nang maalala ang nangyari kanina. Sunod sunod ang naging pag-iling ko sa kung anong possibleng mangyari.

I bit my lower lip as I massage my head with my two hands, sitting on the aero bench outside the emergency room.

Kasalanan ko 'to, it was my fault. I'll be the one who's responsible for this. If only I were on his side, this can't be happen. It was my fault.

Agad akong napatayo ng makita kong papalapit kay mama, aligagang niyakap ko siya.

"Ma, ma kasalanan ko 'to," I hugged her tightly.

"No, hindi mo 'to kasalanan 'nak, 'wag kang umiyak, magiging okay din ang lahat," she caressed my hair gently to calm me.

I sobbed. I wiped my tears and sat on the aero bench, my mom sat beside me.

"Ano nangyari sa kanya, ma? Okay lang naman siya 'di ba? Ma? Gigising siya 'di ba ma? Ma, sagutin mo 'ko ma," nar'yan na naman ang luhang nagbabadya sa mata ko.

"Masyadong maraming dugo ang nawala sa kanya, kailangan ng donor."

"Ma, ako ma! I'll try ma, ngayon na," I almost stand but she held my arm.

"Kumalma ka anak, may panahon pa naman tayo, tingnan mo ang sarili mo, ang paa mo, hindi pa maayos." she looks down on my right foot that has bandage wrapped around.

"Ma, please, bakit pa natin papatagalin."

"Maghintay tayo sa sasabihin ng doktor, kumalma ka, ililipat siya ng kwarto, ngayon, magpahinga ka muna antayin mo ang kuya mo, tinawagan ko s'ya," she looks at me in concern.

"Ma, okay lang ako, dito lang ako."

"Hindi 'nak, umuwi ka muna."

Wala na akong nagawa kun'di antayin si kuyang dumating. Sinabi ko sa kan'yang kailangan ko pumuntang condo ni Tri dahil naiwan ko ang gamit ko ro'n.

Pagdating namin roo'y napakagat ako ng labi ng makitang nandoon pa rin ang dugong nakakalat sa sahig.

I'm afraid by blood.

I close my eyes and sighed.

I immediately opened it as I start walking carefully, entering the sala to get my bag. "Tabi d'yan, ako na maglilinis."

I-ika-ika pa 'kong gumilid ng sabihin 'yon ni kuya.

Nagsimula si kuyang maglinis, nanatili ako sa kusina dahil hindi ko makayanang tingnan ang mga dugong naro'n.

Bakit nagawa ni Tri ang bagay na 'to? Ano ba talagang problema niya? Halos tatlong linggo ko na siyang hindi nakakausap.

Kinabukasa'y inulan ako ng tanong tungkol kay Trino. Halos lahat ng babae'y nagpepresenta para sa dugo ni Tri. Napa-iling na lang ako't sinabing pumunta na lang sila sa ospital.

"Okay ka lang?" Brianna sat beside me. I smiled at her, she doesn't look convinced.

"Magiging okay din lahat," she tried to cheer me up as she put yakult on my desk at tsaka bumalik sa kinauupuan.

Maingat kong tinatahak ang daan patungon canteen para hindi masagi ang paa kong may benda.

"Ui Lalaine, tulungan na kita," Bri put her hands on my right arm to support me. I'm glad her here.