"Aşkın içinden mi cinayet doğar? Cinayetin içinden mi aşk?"
• • •
İsteksiz bir şekilde hızlıca yemeğimi yedikten sonra, "İyi geceler baba, ben odamdayım." dedim ve
merdivenlere yöneldim.
"İyi geceler oğlu...
Yukarıdaki müziği açalım , ışıklarımızı kapatalım ve perdelerimizi açıp, camın kenarına geçelim.
Unutmayın biz " Gökyüzüne sığınacağız ."
İyi okumalar, beyler ve prensesler .🔮
*YALNIZ BAŞINASIN CAN!*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Onların da moralini bozuyorum anne. Evet biliyorum haklısın, onları üzmemem lazım. Ama ben bu işim içinden çıkamıyorum. Benim yüzümden onların başına da bir şey gelmesine izin vermeyeceğim. Söz veriyorum sana anne. Gerekirse kendimi feda ederim, yine de onlara zarar getirmem!"
Annemin tuvalini karşımdan alıp yerine koydum ve örtüsünü geri üzerine geçirdim. Elimde ki sigaramı yarısı aralı camımdan dışarı fırlattım. Şimdi gidip elimi yüzümü yıkasam iyi olacak çünkü birazdan peşimden gelirler. Hatta şu an a kadar gelmiş olmaları lazımdı?
Elimi yıkamadan önce, kapının önünde olup olmadıklarını kontrol etmek için kapıya yaklaştım. Kilitlemediğim kapıyı tek hamlede hızlıca açtım.
"A-ah Can!" dedi ve Selin üzerime düştü. Biraz uzak olsam yere yapışabilirdi. Bedenimi sarmış kolları, korkudan sımsıkı tutunmuştu. Karnından yavaşça iterek ayağa kaldırdım.
"Kapı dinlemenin güzel bir şey olduğunu sanmıyorum bücür, öyle değil mi?" dediğimde elmacık kemikleri belirgin olan yanakları kıpkırmızı oldu. Ama özür dilemesini bekliyordum ben, bunun aksine beni şaşırtacak bir cevap verdi.
"Bizden habersiz bir şey yapmayacaksın Can Aydın! Bir şey olursa da hep beraber. Tüm yükü kendine yüklemeyi, kendin üstlenmeyi kes! Bizsiz bir şey yapacaksın diye dinliyordum tamam mı? Sana bir şey olmasını istemiyorum!"
"Bana bir şey olmaz Selin. Ben hayatımda kaybedebileceğim her şeyi kaybetmişim zaten. Daha ne kaybedebilirim ki? Ben de yanlarına gitsem bir şey değişmez yani!" dedim ve omuzuna sürtünerek yanından geçtim.
"Bizi bırakıp gideceksin, öyle mi? Sen korkak olmasan da, BENCİLSİN! Can Aydın!"
Yine aynı şeyi yapıyor ama bu sefer ona istediğini vermeyeceğim! Arkamı geri döndüm hasta hanede olduğu gibi aynı hızla. Ona yine bağıracağımı kızacağımı düşünüyor kesinlikle.
Yanına ulaştığım da kulağına doğru burnumdan soluyarak yaklaştım. Sıcak nefesimin tenine değdiğinden eminim.
"Ben bencilim öyle mi?" dediğim de korkuyordu. Terlemeye başladı.
"Can ben öyle-"
"Ben bencilim öyle mi?" dedim tekrar daha sert ve sesimi yükselterek.
