"Aşkın içinden mi cinayet doğar? Cinayetin içinden mi aşk?"
• • •
İsteksiz bir şekilde hızlıca yemeğimi yedikten sonra, "İyi geceler baba, ben odamdayım." dedim ve
merdivenlere yöneldim.
"İyi geceler oğlu...
Yukarıdaki müziği açalım, ışıklarımızı kapatalım ve perdelerimizi açıp, camın kenarına geçelim.
Unutmayın biz " Gökyüzüne sığınacağız ."
İyi okumalar , beyler ve prensesler .🔮
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uyandığımda dejavu yaşadığımı hissettim. Selin başı göğüsümde uyuyordu. Burak ile Furkan yerde yan yana uyuyorlardı. Burak'ın bir bacağı Furkan'ın üzerindeydi. Ayağı neredeyse Furkan'ın ağzına girecekti. Saate baktığımda sadece bir saattir uyuduğumu fark ettim.
Konserden eve döndüğümüzde saat gece yarısını geçmişti. Oturup sadece havadan, sudan konuştuk. En son herkes sessizleşmişti. Selin ile yan yana uzanıp konuştuğumuzu hatırlıyorum en son. Bu gece belki de beraber son gecemizdi. Çünkü sabah her şey başlıyordu.
Ben aileme bunu yapanı bulucaktım ve ucunda ölüm de olsa ben bu yoldan geri dönmeyeceğim. Tabii yalnız olmayacağımı da biliyorum. Biz bu işte hep beraberiz. Aynur Abla bile...
Burak'ın babası çoktan bu işin peşine düşmüştü bile. En geç Pazartesi gününe kadar haber vereceğim demişti. Sabah haber vericekti bize ve bizde ona göre harekete geçicektik.
İçimden gelen değişik bir hisle, biraz doğrulup Selin'in saçlarını kokladım. En derin şekilde ciğerlerimi kokusuyla doldurmuştum. Mükemmel frambuazlı kokusu içimi huzur ile kaplamıştı.
Gözlerinin rengini acaba annesinden mi almıştı, babasından mı? Böyle mükemmel bir kızın, mükemmel bir anne babası olması lazım sonuçta.
Saat sabahın yedisi olmuştu ve tekrar uyumaya niyetimde yoktu. Zaten istesem bile uyuyamıyordum.
O sırada Selin'in yanımda kıpırdandığını fark ettim. Bir şeyler geveliyordu ağzında. "Can yardım...Can dur." söylediği şeyler arasından sadece bunları anlayabildim.
"Tamam güzelim, sakin ol ben yanındayım. Kabus görüyorsun sadece." dedim ve elimi saçına koyduğumda aniden yerinden fırladı.
"Can, sen gitmedin...buradasın." dedi ve boyunuma sarıldı.
"Buradayım, gitmedim. Seni bırakıp gidemem ki." dedim saçlarına bir öpücük kondurup.
Ama gitmek zorundaydım...zorundaydık, onu yanımızda sürükleyemezdim. Onun başına bir iş gelmesine izin veremezdim. Burak ve Furkan için bile zor ikna olmuşken. Onu asla riske atamam.
Selin kafasını geri koydu ve uykunun kollarına kendini tekrar bıraktı. Elimi, yüzümü yıkayıp kendime gelmek için yataktan kalktım. Kalkarken Selin'in omzumda ki kafasını, yavaşça üzerimden aldım ve yastığa koydum. Üzerini örttükten sonra yanından ayrıldım. Bu sefer hislerimden eminim. Bir kadını nasıl sevebileceğimi annemden biliyordum. Anneme olan o güzel sevgiyi şimdi Selin'e hissediyordum.
