"Aşkın içinden mi cinayet doğar? Cinayetin içinden mi aşk?"
• • •
İsteksiz bir şekilde hızlıca yemeğimi yedikten sonra, "İyi geceler baba, ben odamdayım." dedim ve
merdivenlere yöneldim.
"İyi geceler oğlu...
Bol bol yorum yapıp, oy atmayı esirgemezseniz beni çok mutlu edersinizzz^^ Hem de yüksek etkileşim alan bölümler, kitabın daha çok öne çıkmasını sağlıyorrr🥺💙
Yukarıda ki müziği açalım, ışıklarımızı kapatalım ve perdelerimizi açıp, camın kenarına geçelim.
İNSTAGRAM: @emircaanseker TAKİP EDEDEBİLİRSİNİZ. ORADAN BANA ULAŞABİLİRSİNİZ.
Unutmayın biz "Gökyüzüne sığınacağız."
İyi okumalar, canımın canı canımsularım. 🔮
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
37.Bölüm: "Geldim Sevgilim..." "Artık tamamız..."
Sabahın ilk ışıklarıyla çıktığımız yolda, şimdi güneş tepemize geçmek üzereydi. Yaşadıklarımızı yaşayacak insanların birçoğu, akli dengesini yitirebilirdi... Ama biz her şeye rağmen dimdik ayaktayız ve asla yıkılmayacağız... Bu hayasız dünyanın, içindeki uslanmaz insanların oyunlarına yenik düşmeyeceğiz. Biz onlardan güçlüyüz, biz birlikte güçlüyüz.... Birimiz olmadan biz bir hiçiz... Ve hepimiz, o birimiz için tüm dünyayı yakmayı göze alır. Yakarız! Yakıyoruz! Yakacağız!
Kafamı kaldırdım kuşların cıvıldadığı, birkaç kanat çırparak sevdiklerine kavuştukları o gökyüzüne... Ellerimi uzattım ve nefesimi tuttum. Bacaklarım titriyor, buna karşın içime bir rahatlama düşüyordu.
"Ah, gök!" dedim mırıldanarak... "Sen ki ne aşıkların üzerinde dolaşırsın... Ne güzellikleri içinde barındırırsın..." Burak ve Furkan ise bulduğumuz yerin kapısını açmaya çalışıyordu. "Şimdi sıra bizim... Sıra bizim sevgili gökyüzü... Sana kavuşmam lazım ama kanatlarımı kaybettim, nasıl ulaşabilirim sana? Battıkça batıyor, kaybettiğimi hissediyorum... Bana bir şana ver! Sana tekrar ulaşmak için bir şans!"
O an gökyüzünde bir hareketlilik sezdim... O masmavi gökyüzünün arasına seyreltilerek yerleşmiş bulutlar... O bulutlardan biri bana göz kırptı. Sıra bendeydi... Şimdi sıra bizdeydi. Gök bize sıramızı vermişti...
"Burak," dedim kafamı çevirirken, "biz kapıdan gidelim. Furkan etrafından dolaşıp başka bir giriş var mı diye baksın." Burak ve Furkan kapıyı açmıştı bile. İkimiz de bakışlarımızı sorar gözle Furkan'a çevirdiğimizde başıyla onayladı.
"Hadi gidip alalım Selin'imizi!" Furkan'ın sesiyle yüzümüze ufak bir gülümseme yerleşti. Dudaklarım hafif yukarı kıvrıldığında, sonradan galibiyet aldığım da üzülmemek için hemen geri düzelttim.
"Dikkat et kardeşim." dedim Furkan'ın gözlerine bakarken.
"Siz de öyle... Sıkıntı çıkmayacak merak etmeyin..."
