Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı:Mirkelam/ Her gece
-İyi okumalar-
.....
Yorgunluktan ilk gördüğüm yumuşak nesnenin üstüne kıvrılıp saatlerce uyuyacak vasiyetteyim.Gün bitmiyor ama ben bitiyor gibiyim canlarım. Nasıl bu kadar yorulduğumu ve bunu neden hiç fark etmediğimi bilmemekle birlikte sizleri buraya, günün devamına davet ediyorum.
İçinde bulunduğum ortamda- salonun ortasına bir sandalye koyup üstüne Demir'i oturtturmuş, hemen yanımda ayakta dikilen Yasemin'in eline bir adet kalem,kağıdı tutuşturmuş ve pek de sevgili olmayan kardeşimi kapıya nöbetçi mahiyetinde dikmiş olmamdan bahsediyorum- toplanış amacımızın asıl sebebi Yiğit Dinçer iken etrafımda olan biteni tam olarak kavrayabildiğimi iddaa etmiyorum.
Demir'in buraya ne hayallerle geldiğini bilemiyorum ama kesinlikle şuan bulunduğu durumda olmayı düşünmediğinin farkındayım.
Ben Demir'in gözlerine bakıyorken Melek, üçümüzünde bakışlarını ona döndürmemizi sağlayarak "Neden kapının önünde izbandut gibi dikildiğimi biri açıklayabilir mi?" diye soruyor.
"Annem aniden kapıdan içeri girip biricik yeğenini esir aldığımızı görmesin diye gerizekalı."
Demir cümlemin bitiminde gözlerini açarak "Esir mi alındım yani ben şuan?" diyip ayağa kalkmaya yelteniyor ama omzundan bastırarak onu olduğu yere geri oturtuyorum.
Filmlerdeki cadıların kahkaha efektini bilirsiniz. Tam olarak tutturamasam da ona benzer bir kahkahayı ortaya koyduğumda Demir'in gözünü biraz korkutmaktan çekinmiyorum açıkçası.
Yasemin küçükken öğretmenlerimizin "çiçek olun" komutuyla harakete geçmiş gibi kollarını birbirine bağlamış, yüzüne de yorgun olduğu zamanlarda taktığı yuvarlak çerçeveli gözlüklerini geçirmiş bir şekilde "Bunu şimdiye kadar anlamış olmaylıydın Demir." diyor.
Demir üçümüzün yüzlerine teker teker deydiriyor bakışlarını. Ona sevimli olduğunu düşündüğüm bir gülümsemeyi sunduğumda "Üçününde suratında samimiyetsiz bir gülümseme var, kız dayanışması bu. Biliyorum ben bu bakışları." sanki kendi kendine söylüyor bunları.
"3 kadının arasında kaldım şuan, korkmalı mıyım?"
Demir'in gözlerindeki endişeli ifade yüzüne de yansıyor ve Yasemin dayanamayıp gülüyor onun bu korkmuş ifadesine.
"Ay Nehir, açıkla artık. Yoruldum ayakta dikilmekten. Demir de rahata ersin." diyen arkadaşıma hak veriyorum.
Çok kadim bir görev için son enerji kırıntılarıma içimden bir araya toplanmalarını emrediyor ve bunun normal insan davranışlarından hatrı sayılır derecede uzak olduğunun bilincinde olsam da bunu yapıyor oluşumdan en ufak bir rahatsızlık duymuyorum.
