Annalise

Chapter 5

Chapter 5

Odd

Tumunog ang elevator hudyat na nakarating na kami sa tamang floor. Nakahawak ako sa braso ni Papa habang lumalabas kami roon. Nagsilingunan ang mga taong naroon.

They stared at us, smiling. I also showed them my practiced smile. This is what I've learned from the pageants I have had way back in high school. Noon pa man kahit bata palang ako ay lagi na rin kaming naglalaro ni Liam. Tinuturuan niya ako nang tamang pagrampa at magproject sa harap ng maraming tao at sa camera.

May mga nagpalakpakan sa di kalayuan at nagsisunuran na rin ang ibang mga bisita. The place is so amasing kung hindi nga lang ako naguguluhan ngayon sa mga nangyayari ay tiyak na ini-enjoy ko na ang gabing ito. Nasa rooftop kami, tanaw ang iba't ibang gusali sa syudad naggagandahan din ang mga city lights. Usually, I find comfort in looking at this kind of view but this time, it's different. Ang mga lamesa ay maayos na arange at nakatable cloth na may pare-parehong disenyo.

Maybe I should just enjoy this night wala naman talaga akong ibang choice.
Kahit papano'y may hinala na ako ngunit kailangan ko pa ring kompirmahin. Hindi gaanong marami ang mga taong narito tiyak kong mga pili lamang ito at mga malalapit na kaibigan at pamilya lamang ng aking pamilya, hindi ko na kilala ang iba. Nagsalita ang Emcee upang ipahayag ang pagdating namin. May mga sumasalubong sa amin nakikipagkamay kay papa at yong iba naman ay binabati ako. Nginitian ko sila kahit ang iba ay hindi naman pamilyar sa akin, pinupuri ang aking kasuotan.

Sa di kalayuan ay tanaw ko ang aking ibang kamag- anak nasa iisang lamesa sila kasama roon sina tita Vivian at ang aking kapatid na mykhang nababagot sa kinauupuan.

I feel you bro!

Hinatid ako ni Papa sa mini stage kung saan may nagkatayo na ring isang lalaki. Wala ito roon noong dumating kami. Nilibot ko ang aking paningin upang tingnan ang bawat desinyo sa paligid nahagip ng aking mata ang isang cake. Dalawang layer iyon, puti ang icing at sa taas nito ay may nakalagay na 'ENGAGED'.

So my hunch is right.

This is my engagement party. How ironic!

Mai-engage ako sa taong hindi ko pa nakikilala at ngayon ko palang mame-meet. And I'm only eighteen naisip ba to ng aking ama?

I have many plans for my life.

Tiningnan ko ang lalaking nasa di kalayuan sakin. Kausap nito ang aking ama at isa pang lalaking na halos kasing edad lang ni Papa. I glanced at him,
bahagyang nakatagilid siya sa aking direksyon kaya hindi ko lubos makita ang kanyang mukha bukod sa tangos lang ng kanyang ilong.

Bumaling silang sa akin nginitian ako ng aking ama nang makalapit.

"Mas maganda siya pala siya sa personal Aeron manang mana sa kanyang ina." Sabi ng kausap ni papa habang humahalakhak.

"I'm your tito Micheal you can also call me dad if you want." Ngisi nito at naglahad ng kamay.

Agad ko namang tinanggap iyon. "You know my mom?" gulat na tanong ko.

"Of course we we're best buddies way back." Sabi nito at sumulyap sa aking ama.

Odd.

Tiningnan ko ang lalaking nasa kanyang tabi na kanina pa walang imik. Nakapamulsa ito habang nakatingin lang sa amin. Tinititigan ko siya ngunit hindi man lang nag abalang tingnan ako pabalik. He's wearing a tux and tie. Hinuha ko ay mas matanda siya sa akin ng dalawa o tatlong taon. He has a thick eyebrows and long lashes paired with deep eyes. Katamtaman ang puti nito but not moreno. He has a thin lips matched with narrow nose.

I almost flinch when he caught me staring. He looks at me with no emotion, at all. Damn that eyes, why I can sense danger in it?

"Pierce, why don't you walk with your fiencee and great the visitors." sabi ng kanyang ama, utos iyon hindi lang suhistiyon. Inalok niya sa'kin ang kanyang kamay at naglakad na kami palayo roon. Hindi niya ako kinikibo nakangiti lang siya tuwing nakikipagkamay sa mga bisitang bumabati sa'min.

I can't read his mind. Kung labag ito sa kanyang loob ay bakit siya pumayag?

"You can now remove your hand." Sabi niya sa'kin ng makalayo na kami sa mga bisita.

Tinanggal ko ang aking kamay sa kanyang braso.

May dumaang waiter sa bahaging iyon kaya kumuha ako ng alak na dala nito sa isang tray.

"How old are you?" tanong niya habang iniinom ko ang wine.

"Eighteen turning nineteen on September."

He looked at me intensely. Dahilan kong bakit hindi ko mainom ng ayos ang alak na hawak ko.

"Wild." Sarkastkong sabi niya.

"Excuse me! You don't know anything about me." I said while raising my eyebrow.

Lumapit siya sa'kin.

I tensed.

Sa sobrang lapit ay halos magdikit na ang aming mga ilong. I can't look directly into his eyes.

"I know exactly who you are! Anne Alice Fayn Cuerva Vellasco." may diin sa bawat salitang iyon. His eyes are ruthless, ilang saglit niya akong tinitigan bago tuluyang umalis.

What was that for?

My heart is beating so fast. What does he mean?