When Maldita Falls In Love

Chapter 20

Nanginginig ang paghinga niya sa tanong nito kasabay ng pagbilis ng tibok ng puso niya at ang mas pagragasa pa ng luha galing sa mga mata niya.

"I-It's me... P-primo."

He stoped herself from sobbing too much but her whole world exploded by his answers.

"Who's you? I don't know you, I swear stop making fun of me. My girlfriend is already sleeping beside me---"

Primo stopped when he heard her crying out load. She misses him so much, she want to touch him and to be touch by him, she want to feel herself inside of his embrace but all of those seems to be imposible starting now.

"It's A-Anastasia, Primo..." Hinang-hina na ang kamay niya at pakiramdam niya ay mabibitawan niya na ang cellphone niya. Pero nilagay niya sa isip niya na ngayon lang ito, baka bukas wala na ang pagkakataong ito.

"Can you tell me what happened, love? Why? Why did you did this to me?" She wiped away her tears using her hands and take a long breath. "How? How did you did this to me...all this time I thought you are the only person that would never ever hurt me. Why are you making me suffer? Am I not enough? Am I not worthy of your love---"

"Yes you are not enough Ana. I'm sorry because I have to lie to you, but when I was with Veronica in the business I felt that she filled those empty spaces in me---"

"That I couldn't fill?" Napakasakit sa kaniya para magtanong ng ganoon kay Primo pero tinatatagan niya ang sarili niya. She should face the consequences of loving someone too much.

"Look, Ana," sandali itong natigilan na para bang may inisip muna.
"we won't work---"

"Bullshit Primo! That is fvcking bullshit! We won't work? Sabi mo noon if we won't work we'll make it work! Primo---"

"I just used you! Okay? I used you so that I can get Veronica out of my mind for the mean time! But Ana, I want you to know that you are such a good person---"

"All these time, you were just using me? H-how...c-could...y-you?"

Kumikirot na ang dibdib niya na mas lalong nagpapaiyak sa kaniya. This is too much, everything is too much and she doesn't know if she'll be able to handle all the pain. Naghihintay siya kay Primo ng ilang linggo pagkatapos di na pala ito uuwi sa kaniya.

"That was never my intention sana Ana, but it ended up that way. I don't regret any of the time we spent and I think so highly of you. I know this isn't fair to you...I am very sorry I've hurt you. You deserve so much better than I've ever been able to give you. You have every right to hate me and I deserve all of it."

Umiling iling siya habang nakasandal ang ulo niya sa tiles ng cr at ang kanang kamay niya ay nasa dibdib niya at pinapakiramdaman ang puso niya na parang pinipiga at sinaksak ng libo libong kutsilyo.

"Primo, h-huwag naman ganito oh? Please, d-don't leave me Primo. I can take all...the pain---I am willing to take all the pain just please! Please stay with me, don't leave me like this baby. Don't leave me alone, pa-paano na ang m-mga pangarap n-natin---"

"Anastasia stop! You're just hurting yourself, hindi.na.ako.babalik.sa'yo."

Mas lumakas pa ang iyak niya na kahit may malakas na tugtog ay tiyak niyang maririnig sa mga katabing cubicles.  "Nasaan ka ngayon Primo? Let's talk please? Pupuntahan kita dyan. Ipaliwanag mo naman saakin kung bakit mo ako ginaganito, hindi ko ito matatanggap e. M-mahal naman, nahanap mo sarili mo pero nawala naman ako."

Nagmadali siyang tumakbo palabas ng cr at dumiretso sa exit ng bar saka naghintay ng taxi na dadaan.

"This is your last call Ana, and please stay away from Veronica. If something bad happens to her, I will only blame you. Take a rest already, someone better than me will come to your life in God's perfect time." At pinatay na nito ang tawag.

Naiwan siyang tulala habang lumuluha, dahan dahan siyang napaupo sa gitna ng kalsada habang iniinda ang sakit na nararamdam niya. Hindi siya makapaniwala sa nangyari, sinampal niya ang sarili at umasang panaginip lang ang lahat. Pero isang malakas na busina ng taxi ang nagpagising sa kaniya.

"Ma'am magpapasagasa po ba kayo?" Mataas pa ang boses nito nang tinanong siya at may bahid ng pag-aalala pero wala siyang maisagot at dahan dahan na lamang na tumayo nang bilang...

"Sorry kuya, may problema lang ang amo namin." Si Mighty yun, kasama si Alexander at parehas na nag-aalala ang mga mukha.

"Sige sir wala naman pong problema, wag lang ho sana sa gitna ng kalsada. Paano nalang po kung hindi ako yong dumaan at mabilis ang pagpapatakbo, o di kaya ay mga driver na naka inom. Baka napahamak pa ang amo niyo---"

"Get his number, Might."

Nataranta ang driver pagka rinig non pero pinakalma ito ni Alexander. "Huwag kayong mag-alala kuya, tutulungan kayo niyang amo namin."

"Ano siya?"

Natatawang sumagot si Alexander "Anghel."

Nagtanong ulit ang driver ng taxi, "Anong pangalan niya?"

"Satanas."

PAGKABALIK NILA sa loob ay mas lalo pang naka tuon ang tingin ni Mighty at Glory sa kaniya na nasa ibang mesa.

May sinabi ang prof Melfie niya sa kaniya kaya umiyak na naman siya at dinamayan naman siya kaagad ng mga kasama niya.

"This might be the worst graduation day for you, anak. But we're just here, you're free to run to us - to me. Kahit dis oras ng gabi tawagan mo ako kung gusto mo. Umiyak ka sa harapan ko kung kailan mo gusto, I won't judge you. That's love. And we can't call life without love."

"Sir you're making her cry more. Bukas wala ng mata yan, mamamaga na yan ng bongga."

Komento ni Nina na kasama niya sa isang club.

"Anong bukas? E magang maga na nga ngayon pa lang o."

Sagot naman ni Jason na kaklase rin nila.

"Do you want me to talk to him now? Alam ko address niya." Natigil siya sa sinabi ng isa nilang guro na lalaki rin. Si sir Dennis. Sasagot na sana siya ng "oo" pero natandaan niya ang sinabi ni Primo sa kaniya kanina.

Mas lalo itong magagalit at lalayo kapag lalapit pa siya.