ElPİDA- TAMAMLANDI

Bazı Cevaplar

Günlerdir bulunduğum evden sadece yiyecek bir şeyler almak için çıkmıştım. Evet artık bir şeyler yemeye başlamıştım, çünkü planlarımı gerçekleştirebilmek için gücümü toplamam gerekiyordu. Yine de bir şeyler atıştırmaya kalktığımda midemin bulandığını inkar edemezdim. Telefonum kırıldığı için beni merak edip etmediklerini bilmiyordum. Veya arayıp aramadıklarını. Bir kaç defa kapımın çalındığını duymuştum ama, açan kimse olmadığında pes edip gitmişlerdi muhtemelen. Bugün benim için yeni bir başlangıç olacaktı. Çünkü bugün o zayıf ve güçsüz benliğimden kurtulacak bambaşka biri olacaktım. Öncelikle etrafımda neler olup bittiğinin farkına varmam gerekiyordu. Tüm bu şeyler ne zaman başlamıştı? Etrafımda o kadar oyunlar kurulurken nasıl farkına varmamıştım hiç bir şeyin? Yeşim'e ne gibi bir zararım olmuştu da tüm varlığını hayatımı mahfetmek üzerine kurmuştu? Tabi bir de şu rüya veya hayal saçmalığı vardı ortada. Onu da göz ardı edemezdim. Uzun zamandır görmüyor olsam bile yine görebilirdim ve bunun planlarımı bozmasını hiç istemezdim. Nereden başlayacağımı bilemediğim için rüyalarımdan başlamaya karar verdim. İlk olarak ne zaman görmüştüm? Odamda kitap okurken. O kadın vardı karşımda ve kucağında kanlar içinde ki bebeği. Sonra o kadını tekrar gördüğümde kaza olmuştu ve muhtemelen bebek ölmüştü. Hemde rüyamda gördüğüm şekilde kundağı kanlar içinde kalarak. Daha sonra sınıftayken bir rüya daha görmüştüm. Tüm sınıf benden yardım istiyorlardı. Gözlerindeki acizlik ve acı şimdi bile tüylerimi diken diken etmeye yetmişti. Sonrasında okulumuz patlamış ve muhtemelen tüm sınıfımız ölmüştü. Buse ile birlikte... Boğazıma takılan yumruyu görmezden gelip düşünmeye devam ettim. Tüm olanlardan sonra onları herkes unutmuştu. Sahi bunu nasıl başarmıştı çok merak ediyordum.  Aklıma gelen şey ile oturduğum koltuktan doğrularak gözlerimi kocaman açtım. Olabilir miydi? İnsanların ölümünü önceden hissediyor olabilir miydim? Bunun hakkında çok önceden bir şeyler okuduğumu hatırlıyordum. Altıncı hissi kuvvetli olan kişilerin bazı şeyleri önceden hissedebildiği hakkında. Peki o zaman neden benden yardım istemişlerdi? Onları kurtarabilir miydim ki? Ah aptal kafam! Bunun üzerine daha önce düşünmüş olsaydım onları kurtarabilirdim belki de. Buse'yi kurtarabilirdim. Ama artık çok geçti. Yapabileceğim bir şey yoktu. Ama bunu nasıl kontrol edeceğimi öğrenirsem Yeşim'in bir sonra ki hedefinin kim olduğunu bulabilirdim. Koltuktan kalkıp kapıya yöneldiğimde gideceğim yeri çoktan belirlemiştim. Anahtarlarımı her zaman ki gibi cebime koyarak yürümeye başladım. Yürüdükçe anılar bir bir beynime üşüşüyor, göndermeyi bir türlü başaramadığım yumru sanki boğazımı mesken tutmuş gibi yeniden yerine yerleşiyordu. Tam şurası değil miydi kalabalığın toplandığı yer? Annemi tam şurada kollarıma almıştım. Kanlara bulanmış gülleri ona şurada vermiştim. Bir kaldırım kenarı nasıl olur da insana bu kadar acı verebilirdi? Daha fazla dayanamayıp bakışlarımı devasa apartmana çevirdiğimde derin bir nefes alarak yürümeye devam ettim. oldukça zengin bir site olduğu her halinden belliydi. böyle yerlerde bir güvenlik görevlisi mutlaka olurdu değil mi? Aradığım güvenliği biraz ileride volta atarken bulduğumda yanına doğru ilerleyip;

"Apartman görevlisi ile konuşmam lazım." dedim. Tamam bu pek iyi bir başlangıç değildi ama benim de kaybedecek zamanım yoktu.

"Sakin ol Küçük Hanım. ne yapacaksın bakalım apartman görevlisini?"

"Bir kaç ay önce burada bir kaza oldu. Birisi hayatını kaybetti ve benim bu konu hakkında onunla görüşmem gerek"

"Bak Küçük Hanım burası meraklı gençler için uygun bir yer değil. O yüzden gitmeni tavsiye ediyorum."

"Ölen kişi annemdi." duyduğu şey ile bembeyaz olan yüzünü izledim bir süre. Yavaşça yutkunmasını ve gözlerini acıma duygusunun esir almasını. Yakasında ki telsize uzanıp bir şeyler söyledikten sonra ;