Spark(zaylena)

18.bölüm

Zayn'ın yanına yaklaştım ve onu durdurmak için bağırdım benden uzaktaydı "Zayn dur konuşmamız gerek."dedim

O arkasını dönüp bana baktığında her şeyi yeni idrak edermiş gibi yanıma geldi .

"Ne var?"dedi

Sinirlenmiştim ve saçma konuşacaktım. Kendimden emin bir şekilde" Zor olmuyor mu?"dedim

"Ne zor olmuyor mu ?"dedi

"Başkasını severken sevmediğin birini öpmek veya sevmediğin kişiye onu seviyormuş gibi davranıp umut vermek."dedim

"Bence sevmediğin birine umut verme olayını en iyi sen anlarsın."dedi ona yaptıklarımı kastediyordu.

"Seni sevmediğimi mi sanıyorsun? Ama inan bana yanılıyorsun evet ben belki seni başta sevmiyordum ama sanırım şuan bir şey anladım ki ben sanırım sana aşıkmışım."dedim

Sanki komik bir şey söylemişim gibi güldü." Aynı hataya bir daha düşmem Gomez ayrıca şunu bil ki ben artık seni sevmiyorum hayatıma yeni biri girdi ve şuan senin açtığın yaraları sarıyor ve sanırım o yaralar artık düzelmeye başladı ve eskisi kadar acı vermiyor."dedi

Bu söylediğiyle içimde bir burukluk oluşmuştu "Daha iki hafta önce senden ayrıldığım için ağlayan içen sen değil miydin? Geri döndüm işte seviyorum seni."dedim

"Artık bir şeyler için çok geç o günden sonra ben seni sevmeyi bıraktım."dedi

Gözümden bir damla yaş düşünce "Yalan söylüyorsun sürekli göz göze geliyoruz bu da demek oluyor ki sen de bana bakıyorsun."dedim

"O bakışlar bunca zaman ben bunda ne bulmuşum bakışları artık hayatımda yeni biri var ve ben onu çok seviyorum o da beni seviyor."dedi

"Bu kadar kolay mı unutmak? Bunu mu demeye çalışıyorsun?"dedim

"Bir şey demiyorum sadece yoluna bak diyorum artık seni sevmiyorum ve buna alışsan kendin için iyi edersin."dedi

Ona hâlâ umut dolu bakışlarımla bakıyordum. "Ozaman beni senin canını yakmakla şuçlayamazsın sende en az benim kadar acımasızsın."dedim

"Duygular kalbimi taşa çevirdi."dedi

"Pişman olacaksın Malik ama ben burada olmayacağım çünkü her şey için çok geç olacak."dedim ceketi onun üzerine atarken.

Ceketini aldı. Ona daha fazla bakmadan oradan uzaklaştım. Koşarak odama ilerledim ama gözlerimdeki yaşları tutamıyordum.

Ağlıyordum... Sanki içimdeki tüm acı bu göz yaşlarıyla akıp gidecekmiş gibi...

Oysa fayda etmiyordu içimdeki acı gram olsun azalmıyordu.

Sadece beni daha çok üzüyordu. Doğruca kendimi lavaboya attım. Ve yüzümü suyla yıkamaya başladım.

Gözlerim kan çanağına dönmüştü. Bu kadarı fazlaydı. Onun yaptığı daha ağırdı ve bu adil değildi.

______________________________________

Gözlerim şişmiş bir şekilde yatağımdan kalktım. Morelim buzulların soğukluk derecesiyle aynıydı.

Telefonumu elime aldım. Ve mesaj var mı diye baktım. Abelden mesaj vardı.

Güzellik bugün bir şeyler yapmaya ne dersin?

Sağol Abel ama cidden havamda
değilim belki başka bir zaman

Hmm peki iyi olduğunda
yaz konuşuruz falan

Tamam görüşürüz.