40.bölüm

25 2 18
                                    

Sabah uyandığımda gözlerimin hala acıdığını hissediyordum. Ağlamaktan stresten her şey hayatımı bok etmişti.

Bugün derslerime odaklanmam gerektigine karar vermiştim çünkü gerçekten çok boşlamıştım.

Hem belki ders çalışmak bir şeylerden biraz uzak kalmama yardım edebilirdi.

Doğruca yataktan kalktım ve üstüme dolaptan bir şeyler geçirdim. Ve odamın hangi köşesinde olduğunu bilmediğim kitaplarımı bulup aldım. Kütüphaneye gidecektim. Bugün yeni bir başlangıç yapma kararı almıştım.

Evden çıktım. Ve kütüphaneye doğru yol aldım evime çok uzak değildi bu yüzden burayı seçmiştim.

Heryere yakınlığı çok güzel bir avantajdı.

Derin bir nefes alıp kütüphaneden içeri girdim. Etrafa bakındım . Boş yer yoktu sadece arkada bir kızın yanı boştu.

Oraya doğru yaklaştım. Bu kızı daha önce görmemiştim. Ama kimdir merak ediyordum.

"Ah merhaba "dedim samimi sesimle

Kafasını kaldırdı. Ve bana baktı "Ah şey merhaba"dedi o da yumuşak  sesiyle "Şey yer kalmamışta sakıncası yoksa buraya oturabilir miyim?"dedim

"Tabii"dedi  

" Hmm şey seni daha önce görmemiştim yeni misin?"dedim

"Ah evet yeni geldim."dedi

Ardından insanların bize sert sert bakmasıyla susma kararı aldık.

******

Kütüphane çıkışı kızla tanışmak için bir yerlerde bir şeyler içmeyi teklif ettim. Hem kafam dağılırdı biraz.

"İlk olarak adın ne diye başlamak istiyorum."dedim

"Gigi , senin?"dedi

"Selena ."dedim ve gülümsedim oda bana aynı tepkiyi verdi.

"Nereden geliyorsun?"dedim

"Burada doğdum ama İngiltere'de yaşıyordum şimdi tekrar buraya geldim."dedi

"Anladım."dedim

Biraz sohbet ettik. Ve eğlendik tatlı kızdı üstelik çokta güzeldi boyu falan çok iyiydi. Ama işi çıkmıştı ve bu yüzden sohbeti kısa kesmistik.

O burayı terk ederken bende kalktım ve biraz yürüyüş yapmaya karar verdim. Burada sessiz sakin bir park vardı. Oraya gidecektim.

Yolda giderken aklıma takılan şeylerden nasıl kurtulacağımı düşünüyordum.

Hayatıma devam etmek zorundaydım. Her zaman biri için üzülmek saçma geliyordu. Bu adil değildi. O beni unutmuşken benim hala onda takılı kalmam hataydı.

Güzel yeşilli yolda yürümeye devam ediyordum. Çok insan yoktu.

Gidip yere yeşilliklerin üstüne oturdum. Derin bir nefes aldım. Telefonumu çıkardım. Ve biraz internette dolaştım. O sırada karşımdan gelen birini fark ettim. Ama bu bugün tanıştığım kızdı bana biraz uzak olan bir tarafa doğru yöneldi.

Yanında biri daha vardı ama tam göremiyordum. Biraz yaklaştım onlarla aramda artık bir tane çalı vardı ama beni göremezlerdi.

Çocuğun yüzüne bakmaya çalıştım. Aman tanrım bu bu zayndi.

Ama burda ne işi vardı ki onları dinlemeye başladım.

"Aşkım hoşgeldin"dedi Zayn gigiye nee?? Aşkım mı?

"Hoşbuldum sevgilim seni çok özledim."dedi

Birbirlerine yaklaştılar ve öptüler bu iğrençti çünkü aynı dudaklarla dün beni öpmüştü.

Dudaklarımı sildim. Ve onlara odaklandım.

"Günün nasıldı?"dedi Zayn gigiye odaklanmıştı.

"Sensiz ne kadar iyi olabilirdi ki?"diye sordu Gigi

"Sakin ol bebeğim bundan sonra hep yanındayım artık her kötü şey bitti."dedi Zayn

Ve tekrar dudaklarını birleştirdiler. Bir şey vardı. Normalde bana yalan söylediğini düşünürdüm. Ama bu farklıydı.

Bana aşık olduğu zamanlarda baktığı gibi şuan ona bakıyordu. Aşık aşık bakıyordu hemde...

O haklıydı artık beni sevmiyordu. Gigiyle öpüşürken hafif kızardığınıda görüyordum.

Gözümden akan yaşlara hakim olamadım. Lanet olsun o artık başka birine aşıktı işte bu iğrenç bir duyguydu ve cidden canımı acıtıyordu.

Ordan hızlıca uzaklaştım. Olmuyordu işte onun bakışları artık beni sevdiğini göstermiyordu o beni sevmiyordu.

Tekrar hıçkırıklara boğulurken olayların çok saçma ilerlediğini görüyordum ama artık ben bu olmak istemiyordum.

Uzatmayacagım oy ve yorumlarınızı bekliyorum ❤️❤️

Spark(zaylena)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin