Scarred Heart

Chapter 13

Today's my 18th birthday. Instead of celebrating it grandiosely, I decided to  celebrate it simply and privately. Napili kong magbakasyon nalang sa isang tahimik na isla dito lang din sa Limasawa, pribado ang islang to at may tatlong beach house na pagmamay-ari ng mga tito ko. I invited my closest friends and my family. Hindi na ako nag-imbita pa ng iba, kase nga gusto kong maenjoy ito kasama ang mga taong malapit talaga sa puso ko.

Last year, I celebrated my birthday with my classmates, some of my schoolmates, and relatives. It was grand. Ginanap iyon sa isang function room ng isang hotel. Nagmukha pa nga iyong pang debut, pero kase kagustuhan iyon ni mommy kaya pinagbigyan ko siya, sa kondisyon na ako naman ang magdedesisyon sa gagawin ko sa aking ika labin-walong kaarawan.
I remember, that was also the day when Adam needs to fly to Manila, doon nya kase napiling mag-aral dahil doon lamang siya makakakuha ng bachelor's degree sa isang kilalang eskwelahan. Imbes na maging masaya ay naging malungkot ako kahit pinaghandaan ni mommy ang aking birthday, but all my sadness vanished when Adam came. Dumating siya kahit na ang alam ko'y sa mga oras na yun ay kailangan na nigang umalis, he said he cancelled his flight and scheduled it the next day para daw makasama nya pa ako sa aking birthday. I was so damn happy and that was one of the most memorable birthday for me.

"I thought.....you already left." halos maiyak sa tuwa kong pahayag kay Adam

He gently smiled at me.

"I won't miss your birthday, Luna. I'll choose you over anything."

Right there and then, my heart fell again. And again. And again.

If you're wondering what's the real score between us, we're........more than friends but less than couples.

"Wala akong sinabing hindi kita gusto, Luna."

Umawang ang bibig ko at nabingi nang husto sa narinig. Nagsiliparan ang mga paru-paro sa aking tiyan, kahit hindi ko pa naman talaga nakokompirma ang ibig sabihin ni Adam!

"D-Don't give me false hopes, Adam." halos nagmamakaawa na ang tono ko

Ginulo nya ang kanyang buhok, kinagat ang labi at marahan akong tinignan. I almost fainted when he gently held my hand. His hands felt rough but I don't care. This is the first time, he's holding my hand!

"I like you, Luna."

Titig na titig siya sakin. Ako naman ay hindi alam kung ano ang sasabihin? Is this really happening? But wait.....

"You mean? Romantically?" pagkaklaro ko, baka kase lumagapak na naman ang puso ko sa pagiging assuming

Ngumiti siya, hindi iyon umabot hanggang sa tenga pero ramdam na ramdam kong totoo iyon.

"Yes. I like you. I want you to be my girlfriend." mas klaro nyang deklara

Mas nagwala ang mga paru-paro sa tiyan ko. Everything felt surreal!

"But....I'm too young for you, right?" mahina kong tanong, nakayuko na ngayon, hindi kinayang tagalan ang nakakapanghina nyang mga titig. I dropped my stare at our hands.

"That's why I want to take everything slowly, Luna. Liligawan kita. Hihintayin kita at wala akong pakialam kung hanggang kailan ako maghihintay."

Adam courted me, with the permission of my parents and my brother. Naipakilala na din nya ako pamilya nya, at naalala ko pang tuwang-tuwa ang lola nya nang malamang nililigawan na ako ng kanyang apo.

Tanging ang pamilya lang naming pareho ang may alam sa kung anong meron talaga kami ni Adam. Even my friends didn't know about him courting me. I decided to keep it private dahil ayokong maraming nakikialam. Since we both decided to take everything slowly, mas minabuti na naming ilihim na muna.