Rampage Society: Taming Esperanza (Published Under Dreame App)

Chapter 20

Kinabukasan ay nagising ako dahil sa sakit ng ulo, kaya sapo-sapo ko iyon nang mapaupo ako sa kama. Idamay mo pa iyong telepono na paulit-ulit sa pag-ring. Tch, sino ba 'yon? Ang aga-aga namang mambulabog. Binalingan ko si Reece na mahimbing pa rin ang tulog sa tabi ko at doon ko lang naalala iyong nangyari kagabi sa bar.

Fuck! Nakatulog nga pala ako at hindi na namalayan kung sino ang nagdala sa akin dito sa unit. Napahinga ako nang malalim at kamuntikan pang madapa nang makababa ako sa kama. Dala ng alak kagabi ay sobrang sakit ng lalamunan ko, pati ang paningin ko ay nanlalabo pa rin hanggang ngayon. Nahihilo rin ako kaya minabuti ko munang dumeretso ng kusina upang kumuha ng isang basong tubig.

Halos laklakin ko iyon dahil masyadong natutuyo ang lalamunan ko, para akong namalat at paos ang boses. Dala-dala ang isa pang baso ng tubig ay tinungo ko ang sala at ibinaba iyon sa center table. Hinintay kong mamatay muna ang telepono, hindi rin nagtagal nang mag-ring ulit iyon sa ikalawang beses. Ano ba't napaka-importante naman nito?

"Hello?" Pikit ang matang sinagot ko ang telepono.

"Good morning, Esperanza! Gusto ko lang sabihin na mayroon kang bisitang naghihintay dito sa lobby," anang babae sa front desk.

Sa narinig ay walang pasabing ibinaba ko ang linya ng telepono at pasalampak na nahiga sa pahabang sofa na nasa likuran ko lang. Sa sobrang antok ko ay muli akong nakatulog at hindi na namalayan ang oras. Nagising lang ako dahil sa malakas na pagtikhim ng isang boses dahilan para unti-unti akong magmulat upang hanapin iyon, only to find out na nasa harapan ko si France na nakatayo— kasama si Third.

What the fuck?

Lahat yata ng nainom ko kagabi ay umakyat sa lalamunan ko, kaya mabilis pa sa kidlat na kumaripas ako ng takbo papasok ng kusina at doon sumuka. Halos sambahin ko ang lababo sa sobrang pagkakayuko ko roon.

"Wasted ka, girl?" Dinig kong puna ni France na sinundan pala ako rito sa kusina.

Hindi pa man ako nakakalingon ay sobrang nanlalaki na ang dalawang mata ko nang ma-realize na narito sa loob ng unit ko si Renz. Fuck! Bakit siya nandito? Holy fuck!

"A—anong ginagawa niyo rito?" pagtatanong ko nang tuluyan ko silang binalingan.

Kaagad na nagtama ang mata namin ni Third na ngayon ay seryoso ang mukhang nakatitig sa akin, kunot ang noong pinagmamasdan ako. Sinipat pa niya ng tingin ang kabuuan ko, pamula ulo hanggang paa. Mariin akong napapikit at nilunok ang lahat ng hiya sa katawan. I know, I look miserable and wasted.

Tumikhim ako at mabilis ding nagmulat saka inayos ang magulo kong buhok. Sa isang iglap ay parang nawala ang hangover ko nang makita ko si Third dito mismo sa unit ko. Nalingunan ko pa ang likuran nito kung nasaan ang kwarto namin, mabuti at hindi pa nagigising si Reece.

"Pwede niyo naman akong hintayin sa baba 'di ba? Hindi niyo na kailangan umakyat pa rito," pahayag ko at wala na akong pakialam kung mahalata man nilang natataranta ako.

"Girl, kung alam mo lang. Kanina ka pa namin tinatawagan, sinagot mo naman daw ang telepono pero ibinaba mo rin, so we decided to check kung ano nang nangyari sa 'yo. Masyado lang nag-aalala sa 'yo si Third," mahabang lintanya ni France.

Ngunit hindi ko ito pinansin, bagkus ay itinulak ko sila palabas ng kusina hanggang sa may pintuan. Gulat namang napatigalgal sa akin si France, lalo na nang pagdiskitahan ko si Third na itulak palapit sa pinto.

"Stop it, woman," angil ni Third at pilit kumakawala sa pagkakatulak ko.

"Ano bang nangyayari, girl?" segunda naman ni France habang maang na nakatingin sa akin.

Huminga ako nang malalim upang pakalmahin ang sarili. Hindi dapat narito si Third, matatanggap ko pa kung si France lang mag-isa pero hindi iyong kasama niya ang ama ni Reece. Natatakot ako.