Everything except perfect ~Harry Potter Fanfic~

[10] De herinnering

"Echt ik meen het als ik weer tegen iemand oploop zo word ik echt gek." Zeg ik terwijl ik opsta. Draco grinnikt, "Kom op hottie, jaar een was niet zo erg. Het was alles daarna dat je nachtmerries geeft."

Ik rol met mijn ogen, "DRACO! Ik weet dat ik veranderd ben door de vakantie maar het recht om mij Hottie te noemen is niet van jou." Blaise grinnikt, "Je hoort het Drake. De koningin heeft gesproken."

"Haha, super grappig. Ik ben weg hier." Zeg ik met een sarcastische ondertoon. Pansy rolt met haar ogen. Fuck, dat is mijn dingetje.

Ik geef haar een dodelijke blik. Dit is waarom ik liever alleen met Draco ben. Blaise en hij veranderen helemaal altijd als Pansy erbij is. Maar sinds zij en Draco samen zijn (het ziet ernaar uit dat hij de weddenschap gaat winnen) moet het wel. 

We zitten weer op de trein naar school. Ik ben blij om weg te zijn van vader. En ik ben erg blij dat er een soort toernooi komt. Lijkt me wel grappig. Draco weet er meer over, maar het belangrijkste is dat ik mensen mag uitjoelen en aanmoedigen. Ge wel dig. En er is ook geen Quidditch, waar ik dus ook niks mee heb.

BAM.

Met een klap val ik neer op mijn kont. Yeey, vier op een rij met neervallen op de trein naar Hogwarts. Eerste jar was Draco, tweede de weasley headboy, derde Finnigan. En nu.

Ik kijk op. Voor de ligt de Potter jongen. MERLINS ROOS MET ROOD GESTIPTE ONDERBROEKEN NOG AAN TOE. Ik probeer iemand te ontwijken en nee. Het faalt. Dat irritante joch beukt me weer op de grond.

Ineens begint het om me heen vaag te worden. Dit is het gevoel van het bekijken van een herinnering. Ik kijk naar mijn kleren. Er zit het grijze spul van een herinnering op en glasscherven.

Fuck

Potter moet een flesje mee hebben gehad en door de val is het glaasje geklapt en nu zijn we in een herinnering. Ughhhhh. Ik wil niet. Dit is saai en ik heb honger.

"En bedankt Potter." Ik kots het bijna uit. Potter lijkt meer gestrest dan ik. Ik kijk om me heen. We zijn in een soort krot. De roodharige Weasley jongetje zit tegen zijn been aangeklemd op een bed. We zijn middenin een herinnering. Dit moet afgelopen jaar zijn geweest.

Dat is Sirius Black!!

Jeumig, wat gebeurt er allemaal. Herinnering Harry staat met zijn stok tegen Sirius Black aan en Black ziet er half dood uit. Fun fact, mijn moeder is familie van hem.

Dan komt professor Lupin binnen. Oh nee hè wat voor akward herinnering hebben we hier nou weer. Echte harry, nu harry, lijkt steeds hopelozer te worden en blijft maar herhalen dat ik dit niet mag zien. Dat het niet bedoelt is voor mij.

Sirius Black zijn ogen worden groot. In de professors hoofd lijken dingen te klikken. "Het is de rat. Jij was het niet het was de rat!!" Roept hij dan. De tranen staan in Black zijn ogen en hij knikt zachtjes. De professor valt in zijn armen.

Dit gaat me allemaal iets te snel.

Wat gebeurt er allemaal? Met open mond kijk ik het aan. "Dit was niet de bedoeling te laten zien. Dit moest naar Dumbledore." Mompelt Harry. Ik grinnik, "Dat is een beetje fout gegaan. Je moet me zo even uitleggen wat er hier gebeurt als we weer terug zijn." Zeg ik en ik plof neer op het bed.

Als we hier dan toch maar moeten blijven, dan maar comfy. Harry haalt zijn wenkbrauwen op en grinnikt. Ik haal mijn schouders op en doe een mentale oogrol. Dan richt ik me terug op het gesprek.

"Ze is zo groot geworden." Fluistert Black dan. Het word met de seconde vager. Over wie hebben ze het hier dan nou? Lupin knikt, "En zo slim en mooi. Ze is goed terecht gekomen nadat ze haar van me afnamen. Ze is veilig van hem." Mompelt hij.

Black slaat hem opnieuw in zijn armen, "We vinden haar wel. Als ik hieruit kom krijgen we haar terug. Dat beloof ik." Fluistert hij zachtjes. Whoops ik ben echt op een heel persoonlijk moment gekomen.

"We gaan weer terug."Zegt Harry dan. Alles om me heen begint te draaien en met het gevoel van een klap land ik weer op de grond van de trein. "Dus jij bent bevriend met de Sirius guy? Plottwist." Mompel ik. Hij haalt zijn schouders op, "Je weet het verhaal niet. En ik zal je moeten vragen hier nooit meer met iemand over te praten." Zegt hij eigenwijs.

Mentale oogrol.

"Sure kiddo. Wat krijg ik daarvoor?" Vraag ik liefelijk. Hij zucht, "Alsjeblieft Crabbe. Het is belangrijk." Ik grinnik en sta op, "Tuurlijk man. Je geheim is veilig bij mij. Als je het me maar wel vertelt als je het weet over wie ze het hadden."

Hij heeft een scheef lachje, "Wie had dat verwacht, een goede slytherin." Ik schud teleurgesteld mijn hoofd, "We zijn niet zo uitzonderlijk als je denkt Potter.

Je hebt nog veel te leren over goed en slecht."