Everything except perfect ~Harry Potter Fanfic~

[1] De dementors

"Jaja mam, ik snap het. Vincent en ik hebben het de vorige twee jaren ook gewoon goed gedaan, toch?" Zeg ik terwijl ik mijn moeder een knuffel geef. Ze klopt zachtjes op mijn hoofd en haalt me dan van haar af, "Oke, zolang je het maar niet vergeet. We willen niet dat je de familie tot een schande brengt." Ik rol met mijn ogen, "Jaja, nu ga ik Draco zoeken op de trein, voordat die vertrekt." Zeg ik en ik loop weg.

Als ik de trein binnen stap zwaai ik nog even naar haar. Ze heeft haar aandacht al ergens anders liggen. Gelijk ga ik op zoek naar de coupe met mijn broer en zijn irritante vriendjes. Meestal zitten we helemaal achteraan ergens. Oh ik hoop met alles dat dat nare mens van een Pansy er niet is.

We gaan alweer naar ons derde jaar. De tijd gaat snel. Ik heb niet veel meer gedaan dan rondhangen met Draco. Hij heeft iets meer hersenen dan mijn tweelingbroer en dat is zo nu en dan wel fijn. De lessen gaan tot nu toe wel prima en ik-

BAM.

Hard bots ik tegen iemand aan. Ik voel me op de grond vallen een pijnscheut gaat door mijn kont. Ik wrijf over mijn hoofd en kijk op om te zien wie tegen me aan liep. Tegenover me op de grond zit een jongen. Ik geloof dat hij Finnigan heet, zijn voornaam, weet ik niet. Hij laat altijd alles ontploffen in de lessen. Het is vreselijk.

"Jeumig, kan je niet oppassen ofzo?!" Zegt hij geërgerd. Dan pas kijkt hij omhoog. Zijn ogen worden groot, "Crabbe." Mompelt hij dan. "Dat is inderdaad mijn naam Finnigan. Kijk is uit je doppen, of heb je ook díe perongeluk opgeblazen." Zeg ik terwijl opsta en mijn haar op orde probeer te brengen.

"Beetje aardiger kan ook wel, jij liep ook tegen mij aan." Mompelt hij. Ik rol met mijn ogen, "Jeetje, grote mond weer." Zijn mond valt open, "Ik spreek gewoon de waarheid, doe een beetje chill."

Ineens zie ik iemand met een Perfect badge op. Ik negeer Finnigan's opmerking en pak mijn tas op. Zachtjes knik ik naar hem en loop ik door. De perfect kijkt me fronsend aan, maar ik glimlach en loop door.

Na even zoeken vind ik Draco alleen in een kleine coupe. Zuchtend open ik de deur en zak ik neer. Hij kijkt me met een opgehaalde wenkbrauw aan, "Wat is er gebeurt?" Vraagt hij en scant me.

"Finnigan liep tegen me op. Het was vreselijk." Zeg ik dan. Hij grinnikt, "Hij kan echt vrij weinig dingen normaal doen hè?" Ik probeer mijn kleren recht te trekken, "Vertel me ervan." Dan helpt Draco me mijn koffer op het rek zetten.

"Hey maar, wat is er met jóu gebeurt?" Vraag ik en ik wijs naar mijn gezicht en haar, doelend op het zijne. Hij haalt er nonchalant een hand door zijn haar, "Ik heb gewoon een knipbeurt gehad." Ik zak weer neer op de bank, "En dat moest er zo, zo, sexy? uit zien."

Hij grinnikt, "Ik weet het, ik weet het, het is geweldig. Maar jij jezelf bent ook niet door een verkeerde fase heen gegaan." Ik rol met mijn ogen, "Het is vreselijk! Ik pas in geen van mijn kleren meer, alles zit krap!"

"Hetzelfde hier. En ik had écht geen zin om met mam weer dingen te gaan ha-" Ineens stopt hij, "Voel je dat ook?" Vraagt hij dan zachtjes. Al het bloed is zijn gezicht gelopen en hij is nog witter dan normaal. Ik wrijf over mijn arm, "Ja, heel naar gevoel."

Hij bijt op de zeikant van zijn lip, "Kom hier." Zegt hij dan en hij klopt naast hem op de bank. Zonder te aarzelen ga ik naast hem zitten. Hij trekt zijn mantel af en hangt hem om mijn schouders. Ik glimlach dankbaar en kruip er helemaal in. Zachtjes voel ik mijn ogen dichtvallen en het word zwart voor me

-||-

"Leila! Word wakker!! Kom op." Draco schud me heen en weer. Ik wrijf mijn ogen uit, "Wat is er ooit aan de hand? Gaan we dood?" Hij wijst naar het raam en naar hoe alles bevroren is. Mijn ogen gaan wijd open, "Wat is dat?!" Vraag ik angstig. Hij schud zijn hoofd, "Geen idee, maar voel jij dat ook?"

Ik knik zachtjes, "Alles voelt ineens zo, zo, hopeloos." Ik kruip nog dieper in de mantel en probeer mezelf warm te houden. Draco lijkt bang als de dood. Het word steeds kouder om ons heen. Ik staar naar de deuren van onze coupé. Langzaam aan bevriezen de glazen deuren helemaal.

Dan zien we ineens een soort zwarte gedaante langs zweven. "Een dementor..." Mompel ik dan zachtjes. Draco heft zich aan mijn arm vastgeklemd, "Wat deed die nou weer hier." Zegt hij dan en heel snel laat hij me los. Ik grinnik een beetje, "Ik denk zoeken naar Sirius Black, daar heb je toch wel over gehoord?"

"Ja, maar dit kan toch niet zo. Mijn vader gaat hier van horen!" Zegt hij dan en hij slaat zijn armen over elkaar. Ik rol met mijn ogen, "Túúrlijk, je kan ook niks zonder hem hè." Zucht ik. Hij stompt me, "Hou je mond Crabbe."

Ik haal een wenkbrauw op, "Ben je weer terug naar achternamen, Malfoy?" Hij pakt zijn mantel weer van me af, "Mocht je willen, Leila. Kom we gaan je broertje en z'n vriendje zoeken." Zegt hij dan.

Ik laat mijn hoofd naar achter hangen, "Nee, daar heb ik dus geen zin in." Zeg ik terwijl ik opsta. Hij lacht, "Niet zo zeiken, het is familie hè." Ik rol met mijn ogen, "Jammer genoeg wel."

A/N,
Yeey weer een boek:)