Everything except perfect ~Harry Potter Fanfic~

[39] Headdead

"Ik denk echt dat deze headgirl batch me goed staat. Hij past mooi bij mijn haar." Zeg ik terwijl ik de headbadkamper uit loop.  "Leila, dat is niet het punt van de batch. Je hebt nu zo veel power. Dat is geweldig." Zegt Draco die al op de bank ligt.

"Nou maat, niet om gemeen te zijn, maar ik denk niet dat dit jaar heel goed gaat worden. Weetjewel, met alle Deatheaters overal. En waarschijnlijk marteling van jongere leerlingen. En je weet wel, mijn vrienden die vermist worden." Zucht ik en ik plof naast hem neer.

"Oké, daar heb je misschien een punt. Maar als je jezelf uit de problemen houd komt het echt wel goed. De leraren hier, ze zien jou als een soort godin omdat ze Dumbledore ging vermoorden. Wij zijn veilig." Zegt Draco en hij gooit me een blok kaas aan.

"Ik ga mezelf niet veilig houden als er eerstejaars worden gemarteld. Sorry hoor, maar dat verdient niemand, en al helemaal niet van die jonge kinderen." Zeg ik en we vallen stil. Beide denkend aan hoe we een jaar terug gemarteld werden voor vertrouwen, om zijn familie veilig te houden. "Niemand zou daar door hoeven gaan." Zegt Draco zachtjes terug.

"Hey Drake, als ik mensen zou gaan helpen. Muggleborns, halfbloods, gryffindors, eerstejaars. Zou je mee verraden?" Vraag ik aarzelend. Hij fronst, "Ben je dat van plan? Ben je gek geworden??"

"Nee. Ik geef om mensen. Dat is wat anders. Maar niet het punt. Zou je mij verraden aan de leraren?? Dit is belangrijk Drake. Ik wil nog niet dood!" Zeg ik hopeloos. Hij staart me aan.

"Ga je jezelf de dood in werken?!" Roept hij dan. Ik sta op en leun tegen het raam aan, "Nou dat zou toch kunnen! Het is gevaarlijk daarbuiten en liever ik dan iemand die nog zijn hele leven voor zich heeft!"

Draco springt op, "Verdomme Leila waar heb je het over?! Jij hebt ook nog je hele leven voor je! Komop, dit gaat niet altijd blijven. Harry en zijn vriendjes gaan hem toch verslaan!" 

De tranen springen in mijn ogen, "Daar kunnen we toch niet van uit gaan!! Het zijn maar KINDEREN, net zoals ons. Wij gaan zelf ook moeten vechten. En al zou Voldemort verslagen worden, dat betekent niet dat wij een leven kunnen leven!"

"Wat in merlin's naam bedoel je?! Als hij weg is kunnen we weer normaal zijn. Al duurt dat nog jaren. Dan zijn we beide veilig. Dan kunnen we leven. Het komt toch wel fucking goed?!" Schreeuwt hij terug.

Ik schud mijn hoofd, "Nee Draco, daar kunnen we niet vanuit gaan verdomme. WE ZIJN DEATHEATERS GEWEEST. Al zijn we 'kinderen' dat haalt die daad niet weg. En denk jij dat je ouders vrijuit zullen gaan? Of onze vrienden?

Oh en als we dat overleven, denk je niet dat er zegmaar nog steeds het gevaar is dat we beide Slytherins zijn en tegen die tijd zal sowieso iedereen ons willen vermoorden om die ene man. We zijn niet fucking veilig van wie dan ook.

Dit is niet kinderspel. We gaan misschien dood. Het is de waarheid."

Draco zakt weer neer op de bank. Hij klemt zijn knieën tegen zich aan en legt zijn hoofd erop. De tranen beginnen over zijn wangen te stromen. Ik zucht en ga ernaast zitten. Mijn hoofd laat ik tegen de achterkant van de bank liggen.

Even zitten we zo in stilte.

Hij, met de tranen die over zijn gezicht rollen. De gedachtes die zijn hoofd waarschijnlijk al tijden kwellen nog rechter voor zich. Ik, die machteloos voor me uit staart. Denkend aan hoe ik mijn Harry, Hermione en Ron misschien nooit meer terug zie.

"Ik zou je nooit verraden." Fluistert Draco dan. Zijn stem klinkt dikker dan normaal, alsof er een knoop in ligt. "Wat?" Vraag ik verward. Mijn hoofd klopt en alles komt raar binnen.

"Ik zal je nooit verraden. Wat je ook doet. Na alles wat je voor me hebt gedaan. Ik zou alles voor je doen. We gaan toch dood. Dit zal later niks meer uitmaken. Tuurlijk zal ik je steunen." Zucht hij.

"Ik zou willen dat dingen anders zouden zijn Drake. Je verdient dit niet." Fluister ik zachtjes en ik leun tegen hem aan. Hij bijt op zijn lip, "Jij ook niet Leila, we verdienen beide beter. Maar het is niet anders."

"Het is niet anders." Herhaal ik.

"Kom, we gaan slapen. Morgen is de eerste dag en we kunnen het niet maken laat te komen." Zegt Draco en hij staat op. Onder zijn ogen zitten dikke rode vlekken. Ik knik zachtjes en sta ook op.

"We kunnen ook samen in mijn bed slapen. Het is voor twee personen. Gewoon, zoals we deden toen we klein waren." Zegt Draco, een soort van verlegen. Ik glimlach, "Hey Drake, het komt goed. Jij en ik, we komen hier wel door heen. Samen met onze andere vrienden en andere dingen."

Hij glimlacht terug, "Tenminste kan ik daar op vertrouwen."

A/N,

HI ITS ME.

K vind dat vrienden moeten kunnen zoenen zonder dat T raar is yk

Ja dat.

Xx I think I'm a lesbian and it's fucking with ma heAd